Σταύρος Θεοδωράκης - Θεσσαλονίκη : "Δεν έχουμε εφημερίδες, δεν έχουμε κανάλια, αλλά είμαστε εδώ παρόντες και δυνατοί"

Στο κατάμεστο «Ολύμπιον» βρέθηκαν πάνω 1.000, ενθουσιώδεις, φίλοι του Ποταμιού, παρουσία και του δημάρχου της πόλης, Γιάννη Μπουτάρη.

Κατά τη διάρκεια της ομιλία του, ο επικεφαλής του Κινήματος δεν δίστασε να κατονομάσει αυτούς που φοβούνται και κατηγορούν το Ποτάμι, ενώ ζήτησε από τον ελληνικό λαό την ψήφο του, όχι χαριστικά, αλλά με βάση το εμπεριστατωμένο πρόγραμμα του.

Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία:

Το Ποτάμι ξεφουσκώνει γράφει -ή μάλλον παρακαλεί- εδώ και μήνες η διευθυντική πένα της εφημερίδας Τα Νέα. Το Ποτάμι είναι ένα ασπόνδυλο κόμμα, συμπληρώνει κάθε Κυριακή ο διευθυντής της εφημερίδας Το Βήμα.

Την απάντηση για το αν το Ποτάμι ξεφουσκώνει τη δίνει κάθε μέρα ο ελληνικός λαός. Δεν έχουμε εφημερίδες, δεν έχουμε κανάλια, στις ειδήσεις εμφανιζόμαστε για δευτερόλεπτα, αλλά είμαστε εδώ παρόντες και δυνατοί.

Και σήμερα δέκα πέντε μέρες πριν από τις εκλογές που τα ψέματα τελειώνουν, όλος ο Τύπος από την Αυγή μέχρι το Βήμα, το ομολογούν. Το Ποτάμι είναι η τρίτη δύναμη της χώρας. Το Ποτάμι θα πάρει την τρίτη διερευνητική εντολή.

Αν λοιπόν ο λαός έδωσε την απάντηση για το Ποτάμι που ξεφουσκώνει – εγώ θα δώσω την απάντηση για το ασπόνδυλο κόμμα Ποτάμι.

Τι εννοεί ο διευθυντής του Βήματος; Να σας πω εγώ τι εννοεί. Ότι αυτό το κόμμα «δεν έχει κάποιον να συνεννοηθούμε. Δεν έχει κάποιον να παζαρέψουμε. Δεν έχει σπονδύλους να κρατηθούμε τώρα που οι προστάτες μας καταποντίζονται». Και ναι, έτσι είναι.

Το Ποτάμι δεν έχει και δεν θα έχει σπονδύλους για αυτούς. Το Ποτάμι είναι ένα λαϊκό κίνημα που δεν έχει κρυφούς μετόχους. Δεν έχει ανάγκη από συνεννοήσεις και παζάρια. Δεν πήρε την άδειά σας για να εμφανιστεί και δεν θα παζαρέψει μαζί σας τις θέσεις του και τα στελέχη του.

Όλες αυτές τι μέρες κάποιοι προσπαθούν να μας νουθετήσουν. «Πάρε αυτόν τον πρώην υπουργό – πάρε αυτόν τον σύμβουλο – βάλε στα ψηφοδέλτια τον φίλο του φίλου». Λοιπόν το Ποτάμι δεν δουλεύει έτσι. Ποτάμι θα παραμείνει και δεν θα γίνει λίμνη. Αλλού τα λύματα.

Πάμε όμως στο σημαντικό ερώτημα τι θα αλλάξει στη χώρα όταν το Ποτάμι πάρει την τρίτη διερευνητική εντολή; Τι διαφορετικό μπορεί να φέρει δηλαδή ένα ισχυρό τρίτο κόμμα, όταν απέναντι του θα υπάρχουν τα τέρατα του διπολισμού; Δεν θα σας πω τα προφανή. Ότι θα ήταν ντροπή για τη Δημοκρατία μας να πάρει η Χρυσή Αυγή την τρίτη διερευνητική εντολή.

Αυτή τη συζήτηση μπορεί να την κάνει μόνος του ο κάθε πατριώτης. Υπάρχουν όμως και άλλοι χίλιοι λόγοι που έχει αξία στις 26 Ιανουαρίου το Ποτάμι να είναι η μεγάλη τρίτη δύναμη.

Θα σας πω μερικούς από τους χίλιους λόγους. Το Ποτάμι δεν κουβαλάει κομματικό στρατό. Δεν έχει δηλαδή παιδιά δικά του να θρέψει. Δεν θέλει να έρθει στα πράγματα για να πάρει μερικές από τις καρέκλες. Και αυτό δεν έχει ξαναγίνει στη χώρα. Θυμάστε ποιο ήταν το μεγάλο παζάρι το 2012. Σαμαράς – Βενιζέλος – Κουβέλης. 4-2-1. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα υπουργεία – που έβαλαν διακοσμητικούς αναπληρωτές υπουργούς μόνο και μόνο για να τηρηθούν οι κομματικές ισορροπίες. Το 4-2-1 αφορούσε κυρίως τους κομματικούς στρατούς. Αυτούς που στελεχώνουν το κράτος. Πρόεδροι νοσοκομείων, ΔΣ οργανισμών, γενικοί γραμματείς, διευθυντές σε νεκρές υπηρεσίες.

Υπάρχει όμως και άλλος τρόπος για να κυβερνήσεις την χώρα. Και το Ποτάμι είναι εδώ για να μπολιάσει την πολιτική ζωή της χώρας με μια νέα αντίληψη πολιτικής. Ή μάλλον δεν είναι νέα. Υπήρξε κάποτε στον τόπο. Τότε που οι πολιτικοί έφευγαν φτωχοί από τα υπουργεία. Να επαναφέρουμε λοιπόν την αξία της πολιτικής ως ανιδιοτελούς προσφοράς.

Σήμερα η πολιτική στη χώρα μας έχει καταντήσει ένας μηχανισμός ασφαλούς επαγγελματικής αποκατάστασης μιας συγκεκριμένης δράκας ανθρώπων. Θεωρούν αυτονόητο ότι για όλα τα παραγωγικά τους χρόνια (συχνά και μετά από αυτά) θα στελεχώνουν τη Βουλή και τα υπουργικά συμβούλια, και στα διαλείμματα τον κρατικό μηχανισμό.

Γόνοι πολιτικών, παιδιά πλουσίων και επαγγελματικά στελέχη κομμάτων κρατούν συχνά στα χέρια τους τα ηνία της χώρας και της Δημόσιας Διοίκησης, χωρίς ποτέ να έχουν δοκιμαστεί στην πραγματική ζωή, έξω από το κομματικό κουκούλι. Πολιτικοί που πάντα είχαν πάνω από όλα την καριέρα τους, τώρα απειλούν το ελληνικό λαό ότι χωρίς αυτούς η χώρα θα καταστραφεί. Η αγωνία καθρεφτίζεται στα μάτια τους. Αλλά είναι η αγωνία για τον εαυτό τους, όχι για τη χώρα.

Το Ποτάμι δεν φαντάζεται βέβαια ότι θα αλλάξει μόνο του τον κόσμο, μπορεί να γίνει όμως ο καταλύτης για να αλλάξουν οι Έλληνες τη ζωή τους. Είμαστε οι μόνοι στην πολιτική σκηνή που το θέλουμε αυτό; Όχι, βέβαια. Υπάρχουν άνθρωποι και στα παλιά κόμματα που επιδιώκουν το ίδιο. Δεν το θέλουν όμως οι μηχανισμοί τους. Γι’ αυτό τους διώχνουν ή τους περιθωριοποιούν. Η Ελλάδα δεν μπορεί όμως να κυβερνάται από κομματικές παρέες. Βάζω τον αποτυχόντα υπουργό στην Παγκόσμια Τράπεζα. Βάζω τον άλλο αποτυχόντα πολιτευτή σε μία θέση ελληνικού Δημοσίου με δέκα χιλιάδες ευρώ μισθό το μήνα. Δεν είναι προσβολή;

Δεν θα επιτρέψουμε λοιπόν ούτε την παράταση ούτε την ανασύσταση ενός νέου κομματικού κράτους. Οι θέσεις ευθύνης δεν μοιράζονται ανάμεσα στα κόμματα. Στο νοσοκομείο δεν θα πάει πρόεδρος ο πολιτευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα πάει ο πολιτευτής της ΝΔ. Θα πάει ο ικανός.

Μας ρωτούν, τι θα κάνετε στις 26 του μήνα, θα στηρίξετε το ΣΥΡΙΖΑ, θα στηρίξετε τη Νέα Δημοκρατία; Απαντάμε: Όχι. Τη χώρα θα στηρίξουμε αν υπάρχει ανάγκη. Δεν τη θέλουμε ακυβέρνητη πολιτεία, θα γίνουμε λοιπόν ο καταλύτης της συνεννόησης. Αλλά, προσέξτε! Μιλάμε για συνεννόηση. Δεν μιλάμε για άνευ όρων παράδοση. Δεν θα κυβερνήσουμε ούτε με μπαλτάδες ούτε με Μπαλτάκους.

Το πρώτο πράγμα που λέει το Ποτάμι είναι ότι το ευρώ είναι το νόμισμά μας. Δεν το διακινδυνεύουμε και δεν θα ρίξουμε την Ελλάδα στο περιθώριο της Ευρώπης. Οι παλαβομάρες αυτών που οραματίζονται μια παγκόσμια επανάσταση με κέντρο την Αθήνα δεν μας συγκινούν.

Και γιατί δεν θέλουμε να εγκαταλείψουμε την Ευρώπη; Είναι ο παράδεισος; Όχι βέβαια. Η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει. Υπάρχουν μεγάλες ανισότητες και αδικίες. Αλλά αυτή τη στιγμή, περισσότερο παρά ποτέ, είναι ανάγκη η Ελλάδα να είναι παρούσα στη συζήτηση για μια νέα ευρωπαϊκή πολιτική.

Να δεσμευτούμε σε ένα μεγάλο κοινωνικό πρόγραμμα που θα επουλώσει τις πληγές της κοινωνίας. Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλη προϋπόθεση για να συμμετέχει το Ποτάμι σε μια κυβέρνηση. Μέσα από την επικράτηση του λαϊκίστικου μύθου «ότι είμαστε όλοι φτωχοί και αδύναμοι», ξεχάσαμε ότι πολλοί συμπατριώτες μας είναι όντως φτωχοί και αδύναμοι.

Πρέπει να σηκώσουμε από κάτω τους πεσμένους. Να κηρύξουμε πόλεμο στην ανεργία. Να νιώσουμε την αγωνία των ανέργων για τη ζωή και τα παιδιά τους. Και να επιδοτήσουμε την εργασία. Αυτός είναι ο στόχος μας. Όλες οι ευρωπαϊκές και εθνικές χρηματοδοτήσεις για ανακούφιση των ανέργων πρέπει να πηγαίνουν σε δράσεις που επανεκπαιδεύουν και εντάσσουν τους ανέργους, έστω και προσωρινά, σε θέσεις εργασίας.

Ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για τις οικογένειες που βρίσκονται κάτω από το όριο της πραγματικής φτώχειας. Θέλει θράσος να μιλάς για πλεονάσματα σε μια χώρα όπου υπάρχουν οικογένειες που πεινούν. Τα πλεονάσματα ξεκινούν αφού πρώτα δώσεις το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα σε αυτούς τους ανθρώπους.

Η αφετηρία των ανθρώπων είναι ίδια. Ένα παιδί είτε μεγαλώνει στο Κορδελιό, είτε μεγαλώνει στο Πανόραμα, πρέπει να ξεκινάει από την ίδια αφετηρία. Τα παιδιά στον παιδικό σταθμό και το σχολείο πρέπει να έχουν την ίδια πρόσβαση στην εκπαίδευση, την ίδια πρόσβαση στο φαγητό ανεξάρτητα από τη δουλειά και το εισόδημα των γονιών τους.

Ρωτάμε τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού τα σπάσουν με τους δανειστές, που θα βρουν τα λεφτά, για να πληρώσουν όχι τους τόκους των δανείων, αλλά τα ομόλογα που λήγουν αύριο, τους μισθούς και τις συντάξεις μεθαύριο; Και ή δεν έχουν απάντηση ή μουρμουράνε κάτι για τα λεφτά που υπάρχουν στις τράπεζες. Οι καταθέσεις του κόσμου στην τράπεζα δεν είναι εκεί για να βγάλουν τους πολιτικούς από τα υπαρξιακά τους αδιέξοδα. Τα λεφτά αυτά δεν είναι των κομμάτων. Κούρεμα και φόρους στις καταθέσεις το Ποτάμι δεν θα επιτρέψει. Άλλωστε το 90% των καταθέσεων είναι χρήματα από μικροκαταθέτες. Δουλεμένα λεφτά, που οι απλοί άνθρωποι τα χρειάζονται, για να σπουδάσουν το παιδί τους, να φροντίσουν την υγεία τους σε μια κακή στιγμή. Και είναι και τα λεφτά των εταιρειών που με αυτά πληρώνουν τους εργαζόμενους. Αυτά είναι τα λεφτά. Τα λεφτά των πλουσίων αυτά που ονειρεύονται στην Κουμουνδούρου ότι υπάρχουν στα θησαυροφυλάκια, δεν υπάρχουν. Αυτά τα λεφτά έχουν φύγει. Είναι άσχημο που έχουν φύγει, γι’ αυτό κι εμείς κάναμε μια συγκεκριμένη πρόταση.

Για μία και τελευταία φορά να κάνουμε μια κοινωνική συμφωνία: να επιστρέψουν τα λεφτά στην Ελλάδα. Να γίνει μια κοινωνική συμφωνία και να υπάρξει επιστροφή αυτού του χρήματος στην Ελλάδα με ένα εφάπαξ φόρο 7% και έναν φόρο 1% για τα επόμενα δέκα χρόνια. Να πάνε κατευθείαν στη δημιουργία πρότυπων σχολείων σε όλη την Ελλάδα. Να αποκτήσει η Θεσσαλονίκη, η Δράμα, η Καβάλα πρότυπα σχολεία. Γιατί; Πέρα από το να επουλώσουμε τις πληγές μας, αυτό που πρέπει να σκεφτόμαστε είναι ότι για να ξαναχτίσουμε τη χώρα, χρειαζόμαστε μια νέα παιδεία και πρότυπα δημόσια σχολεία.

Δουλειές λοιπόν, δουλειές δουλειές. Η νέα κυβέρνηση πρέπει να πάρει άμεσα τολμηρά μέτρα για να κάνει την δουλειά πιο προσιτή. Οι άνθρωποι δεν πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές και μετά δουλεύουν. Πρώτα δουλεύουν και μετά πληρώνουν αναλογικά τις εισφορές τους.

Δεν θέλουμε κρατικοποιήσεις, δεν θέλουμε επιστροφή στα ελλείμματα και δεν θέλουμε τα κόμματα να αναμιχθούν περισσότερο στην οικονομία. Το κράτος πρέπει να διευκολύνει τις δουλειές και τις επενδύσεις, τα δικαστήρια πρέπει να υπερασπίζονται το περιβάλλον και τα δικαιώματα των τοπικών κοινωνιών, αλλά άλλος δρόμο από τις επενδύσεις δεν υπάρχει.

Ξένες επενδύσεις αλλά και ενίσχυση της ελληνικής επιχειρηματικότητας και των εξαγωγών. Γιατί αυτές οι επενδύσεις μπορεί να έχουν άμεσο αποτέλεσμα. Μια εταιρεία που απασχολεί 100 ανθρώπους, σε λίγο χρόνο με λίγα χρήματα μπορεί να απασχολεί 120. Και μετά 150.

Ενίσχυση των νέων στα πρώτα τους επιχειρηματικά βήματα και με τη βοήθεια, της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα πρέπει να πολλαπλασιαστούν τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων προς την Ελλάδα και βέβαια να αξιοποιηθούν τα δισεκατομμύρια του ΕΣΠΑ που φτάνουν στην περιφέρεια υπό τον τίτλο «έξυπνη εξειδίκευση». Να μην σπαταληθούν από τους επιτήδειους.

Και θα πρέπει να αυξήσουμε τον κατώτατο μισθό. Ανάλογα με την αύξηση του ΑΕΠ κάθε χρόνο να υπάρχει μια σταδιακή αύξηση των μισθών.

Και βέβαια να διορθώσουμε την άλλη μεγάλη αδικία για τους νέους ανθρώπους. Οι μισθοί των νέων δεν πρέπει να είναι μικρότεροι των άλλων εργαζομένων. Οι ασφαλιστικές εισφορές πρέπει να μειωθούν για τους νέους – όχι οι μισθοί. Αυτές είναι οι προτεραιότητες μας για την 26η Ιανουαρίου.

Και βέβαια υπάρχει μια πρόταση προς όλο το πολιτικό σύστημα που την ξέρουν αλλά κάνουν πως δεν ακούν. Πρέπει να σταματήσει η ασυλία των πολιτικών. Πρέπει να διορθώσουμε το Σύνταγμα. Είναι έγκλημα που δεν μπήκαν οι βάσεις για τη διόρθωση του Συντάγματος από αυτή τη Βουλή. Οι καιροί τρέχουν και εμείς κινούμαστε με ρυθμούς ζαλισμένης χελώνας.

Να αναθεωρήσουμε το άρθρο 16 έτσι ώστε πανεπιστημιακή εκπαίδευση να παρέχεται και από μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά ιδρύματα. Όχι σχολές σαν και αυτές που στριμώχνονται σε διαμερίσματα πολυκατοικιών και παίρνουν άδεια από το υπουργείο Εμπορίου, αλλά σοβαρά ιδρύματα που θα προσελκύσουν και ξένους φοιτητές. Αντί να στέλνουμε Έλληνες φοιτητές στα Τίρανα, να εισάγουμε φοιτητές, στην Αθήνα, την Θεσσαλονίκη, την Θράκη.

Μέχρι χθες είχαμε τους κομματικούς στρατούς στα πανεπιστήμια, τώρα έχουμε και τους κομματικούς πρυτάνεις. Αυτοί που υποτίθεται ότι πάλευαν για το δημόσιο πανεπιστήμιο τώρα διδάσκουν σε ιδιωτικά πανεπιστήμια της Κύπρου και διαγκωνίζονται για μια θέση στο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Και απ’ την άλλη μεριά, αυτοί που μιλούσαν για απελευθέρωση από τα δεσμά της κομματοκρατίας, παράτησαν τα ιδρύματα τους ακέφαλα, λίγους μήνες μετά την εκλογή τους και πήραν θέση στο Επικρατείας του Σαμαρά.

Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να εκλεγεί από την πρώτη ψηφοφορία με 180 ψήφους. Ισχυρός Πρόεδρος και όχι Πρόεδρος απ’ τα αζήτητα με την τρίτη ψηφοφορία όπου αρκεί η σχετική πλειοψηφία. Δεν βγήκε ο Δήμας με 168. Δεν θα βγάλουμε Πρόεδρο λίγες μέρες μετά με 120 ψήφους. Το Ποτάμι δεν θα συμπράξει στον εξευτελισμό των θεσμών.

Το Ποτάμι υποστήριξε από την αρχή ότι χρειάζεται ενιαία ευρωπαϊκή απάντηση στο μεταναστευτικό. Η μετανάστευση είναι παγκόσμιο φαινόμενο σε εξέλιξη. Κι όμως στην Ελλάδα συγκρούονται δύο επιπόλαιες απόψεις. Απ’ τη μια μεριά ο Σαμαράς: «Ο φόβος για τους μετανάστες». Και από την άλλη ο Τσίπρας: «Ανοιχτά σύνορα γιατί όλοι οι καλοί χωράνε». Η δική μας άποψη είναι η ευρωπαϊκή. Κλειστά σύνορα, έλεγχος στα σύνορα, ευρωπαϊκό άσυλο για τους πρόσφυγες, δικαιώματα για τους μετανάστες και ιδίως για τα παιδιά τους που δεν πρέπει να μεγαλώνουν σε γκέτο γεωγραφικά, θρησκευτικά, πολιτιστικά.

Επαναλαμβάνω την πρόταση του Κωστή Στεφανόπουλου που είχε το θάρρος από τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας να πει τότε ότι τα παιδιά που γεννιούνται εδώ, που πηγαίνουν σχολείο εδώ, είναι Έλληνες. Δεν φοβόμαστε αυτά τα παιδιά, φοβόμαστε τα γκέτο, φοβόμαστε την απομόνωση. Εκεί ανθίζουν τα καλάζνικοφ.

Πόση λογική όμως μπορεί να φέρει το Ποτάμι στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα. Αυτό θα εξαρτηθεί από το πόσο μεγάλη τρίτη δύναμη θα είμαστε. Γιατί άλλα πράγματα μπορούμε να καταφέρουμε με το 7% και άλλα με το 14%.

Κάθε μέρα όλο και περισσότεροι πολίτες στρέφουν το πρόσωπο τους μακριά από τα χαλασμένα υλικά του χθες. Κάθε μέρα όλο και περισσότεροι πολίτες γυρίζουν το βλέμμα προς το Ποτάμι. Βλέπουν το φρέσκο, το δυναμικό, το νέο που έρχεται και έρχονται κι αυτοί μαζί μας. Μαζί μας σε αυτή τη μεγάλη και όμορφη προσπάθεια. Να τα αλλάξουμε όλα χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα.

Τα παλιά κόμματα μιλούν όμως με ιδεολογικούς όρους ακόμη και για την οικονομία. «Δεξιά πολιτική λιτότητας» λέει ο ένας. «Αριστερή πολιτική παροχών» λέει ο άλλος. Λες και οι τίτλοι λύνουν τα προβλήματα.

Τα τρία ζωτικά προβλήματα της χώρας όμως είναι η ανομία, η αναξιοκρατία, η αναποτελεσματικότητα. Τα τρία «Α» του παλιού συστήματος. Ανομία γιατί υπήρχαν συμφέροντα, αναξιοκρατία γιατί υπήρχε το κόμμα να σε τραβάει από το μανίκι, αναποτελεσματικότητα γιατί κάποιοι δεν είχαν δουλέψει ποτέ τους και δεν ήξεραν τι πάει να πει σχέδιο και οργάνωση. Αυτά τα τρία «Α» είναι που τάισαν τα ελλείμματα και τα χρέη. Αυτά γέννησαν τη σπατάλη και την κακοδιαχείριση και έσπρωξαν τη χώρα στα δεσμά των μνημονίων.

Θέλω όμως να απευθυνθώ και σε αυτούς που προδομένοι απ το παλιό σύστημα, βλέπουν με επιφύλαξη ακόμη και με καχυποψία το Ποτάμι. Θέλω λοιπόν να τους κοιτάξω στα μάτια και να τους πω. Μη φοβάστε το Ποτάμι. Αυτό που βλέπετε είμαστε. Άνθρωποι που είχαν δουλειές και τις άφησαν για να συνεισφέρουν στην κοινή προσπάθεια. Άνθρωποι με σημαντική θητεία στις επιχειρήσεις, στα Πανεπιστήμια, στον επαγγελματικό στίβο, στους Δήμους και στον ακτιβισμό. Άνθρωποι που έχουν αποδείξει ότι έχουν ικανότητες.

Βλέπετε τι γίνεται γύρω σας. Ένα κομματικό αλισβερίσι ανακύκλωσης των ίδιων προσώπων που πρέπει οπωσδήποτε να παραμείνουν στην πολιτική, ακόμα και αλλάζοντας κόμματα και θέσεις. Δείτε τα ψηφοδέλτια Επικρατείας. Οι ίδιοι άνθρωποι, που πρέπει να βολευτούν για να ξαναμπούν στη Βουλή, οι παλιοί φίλοι των αρχηγών και οι νέοι, που μέχρι χτες τους έβριζαν. Ούτε μία νέα ιδέα, ούτε ένα πραγματικά φρέσκο πρόσωπο, καμιά ευχάριστη έκπληξη. Η πολιτική ως καριέρα.

Συγκρίνετέ τα με τα ψηφοδέλτια του Ποταμιού, τώρα, αλλά και των Ευρωεκλογών. Γιατί θα πρέπει να το θυμίσω. Όταν είπαμε ότι θα κατεβούμε στις ευρωεκλογές πολλοί σχολίασαν «και που θα βρείτε ανθρώπους;». Και βρήκαμε. Ακόμη και οι αντίπαλοι μας τότε είπαν «το Ποτάμι έκανε τη διαφορά». Στείλαμε στην ευρωβουλή δύο άξιους πολίτες που έχουν ήδη σημαντική προσφορά.

Και δείτε και τώρα τους συνδυασμούς μας. Δείτε ποιους κατεβάζουμε σε όλη τη χώρα. Το νέο, το καινούργιο, το δημιουργικό είναι μαζί μας. Στους συνδυασμούς μας θα βρείτε και ανθρώπους που συγκρούστηκαν με τα συμφέροντα και δεν τους άντεξε το σύστημα ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Θα βρείτε προοδευτικούς φιλελεύθερους, αριστερούς μεταρρυθμιστές, σοσιαλδημοκράτες και αγωνιστές της ζωής. Και μην σας ξεγελούν τα παράθυρα, που επικεντρώνουν σε λίγα γνωστά πρόσωπα. Το 80% των υποψηφίων μας είναι καινούργια πρόσωπα. Το υγιές παλιό και το γνωστικό καινούργιο είναι εδώ!

Προφανώς υπάρχουν και λάθη. Προφανώς σε κάποια περιοχή δεν βρήκαμε τον καλύτερο. Αλλά έτσι είναι οι ζωντανοί οργανισμοί. Κάνουν και λάθη. Σημασία έχει να μην κάνουν τα ίδια λάθη δεύτερη φορά.

Γιατί όμως το Ποτάμι καταφέρνει να εκφράσει το καινούργιο; Έχετε αναρωτηθεί ποτέ; Γιατί εμείς δεν είμαστε στο κλειστό σύστημα συγκοινωνούντων δοχείων του παλιού συστήματος, εμείς επικοινωνούμε με την κοινωνία γιατί προερχόμαστε από την κοινωνία και ζούμε και δρούμε μέσα σε αυτήν.

Μη φοβάστε λοιπόν το Ποτάμι.

Μας κατηγορούν για ασάφεια θέσεων. Ποιοι; Αυτοί που δεν έχουν αποφασίσει αν θα έχουμε το ευρώ ή την δραχμή. Αυτοί που στην Ευρώπη παρακαλούν για μια ευκαιρία και στην Ελλάδα λένε θα τους χορέψουμε πεντοζάλη. Αυτοί που στην Ευρώπη λένε θα συνεργασθούμε με το ευρωπαϊκό Ποτάμι και στην Ελλάδα προετοίμαζαν για συνεργάτη τους τον Καμμένο.

Μας κατηγορούν για ασάφεια θέσεων και οι άλλοι των παλιών κομμάτων εξουσίας. Αυτοί που τρεις δεκαετίες δεν μπόρεσαν να φτιάξουν ένα μεταρρυθμιστικό σχέδιο για τη χώρα και την άφησαν να οδηγηθεί στον γκρεμό. Αυτοί που είχαν όλη τη χρονική άνεση και τα χρήματα, να εκσυγχρονίσουν τη Δημόσια Διοίκηση, το Φορολογικό Σύστημα, τη Δικαιοσύνη, την Παιδεία και σπατάλησαν το χρόνο και τα χρήματα για τα δικά τους πάρτι.

Με υποσχέσεις και ρουσφέτια κρατήθηκαν τόσα χρόνια στην εξουσία. Πράσινοι – γαλάζιοι. Γαλάζιοι – πράσινοι μέχρι που το ταμείο άδειασε και έτρεξαν γονατιστοί για δανεικά. Και μαζί με τα δανεικά ζήτησαν και την συνταγή για την λύση. Και ήρθε η τρόικα, οι υφυπουργοί της Μέρκελ, οι υπάλληλοι της ΕΕ και του ΔΝΤ να αποφασίζουν αν θα πρέπει να κοπεί το ένα κονδύλι ή το άλλο. Γιατί οι δικοί μας είχαν άλλα να σκεφθούν. Πως θα σώσουν τα προνόμια, τα δικά τους, των φίλων τους και σε κάποιες περιπτώσεις των αφεντικών τους.

Και αν κάπου κάποτε εμφανιζόταν και ένας πολιτικός που ήθελε να κάνει δυο αλλαγές, συνασπισμένο το παλιό σύστημα τον πολεμούσε. Μη μου τους κύκλους τάραττε. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το αποκρουστικό για τον πολίτη κράτος. Χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη, χωρίς αξιολόγηση και αξιοκρατία, χωρίς υγιές επιχειρηματικό περιβάλλον, χωρίς ασφάλεια του πολίτη στις γειτονιές;

Μη φοβάστε λοιπόν το Ποτάμι.

Δεν έχουμε λύση για τα πάντα αλλά ήδη έχουμε επεξεργαστεί και έχουμε προτείνει συγκεκριμένες άμεσες λύσεις για τη Δημόσια Διοίκηση, το Χρέος, την Φορολογία, το Σύστημα Υγείας, το Σύνταγμα, τη Δικαιοσύνη, την Παιδεία, το Περιβάλλον αρχίζοντας από τα ταπεινά σκουπίδια. Πήγαμε στην Φυλή και είπαμε την πρόταση μας για τα σκουπίδια γιατί αυτό είναι πολιτική. Να βγαίνεις στους δρόμους και τις πλατείες να μαζεύεις τις απόψεις του κόσμου.

Και μόλις χθες παρουσιάσαμε στην Αθήνα τη μελετημένη πρότασή μας για μια νέα δημόσια διοίκηση. Τι τρέλα και αυτή – αντί να τρέχουν όλη μέρα στα παράθυρα, άνθρωποι ικανοί και δοκιμασμένοι, δούλευαν τρεις μήνες τώρα συστηματικά και αθόρυβα, ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για το Δημόσιο. Για τη βασίλισσα των μεταρρυθμίσεων που αν δεν γίνει κάποια στιγμή η κοινωνία και η οικονομία δεν θα ορθοποδήσουν.

Σήμερα υπάρχουν 451 διαφορετικά νομικά πρόσωπα που χειρίζονται θέματα αγροτικής ανάπτυξης. Και για να κλείσει ένας παράνομος ΧΥΤΑ από αυτούς για τους οποίους πληρώνει πρόστιμα το ελληνικό κράτος πρέπει να το συμφωνήσουν 17 διαφορετικές υπηρεσίες. Αυτοί λοιπόν που δημιούργησαν αυτό το τέρας έχουν ταυτότητα. Είναι η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ.

Μη φοβάστε λοιπόν το νέο που φέρνει Ποτάμι.

Αντίθετα εκμεταλλευτείτε το για να στείλετε ένα μήνυμα ανανέωσης στο παλιό σύστημα. Σε όλους αυτούς που τώρα που μεγάλωσαν άρχισαν να μοιάζουν επικίνδυνα με αυτούς που θέλουν να αντικαταστήσουν.

Εξηγούμαι: Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνιστώσες του μιλούσαν για απλή αναλογική αλλά τώρα που καλοβλέπουν τις μαρμάρινες σκάλες του Μαξίμου δεν θέλουν να χάσουν το δωράκι των 50 έξτρα εδρών. Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για ανθρωπιστική κρίση αλλά θα πάρει εκατομμύρια από το φαλιρισμένα ταμεία του κράτους για να καλύψει τις προεκλογικές του δαπάνες. Για να γεμίσουν τα κόμματα τα κόμματα εξουσίας τον τόπο με αφίσες, για να φεύγουν τα πούλμαν με τις πλαστικές σημαίες σαν να είμαστε ακόμη στη δεκαετία του ’80. Το Ποτάμι λοιπόν τους λέει, γυρίστε πίσω τα μισά από τα κρατικά χρήματα που θα πάρετε και εμείς είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε το ίδιο από τα λιγοστά χρήματα που θα πάρουμε. Και αντί να σπαταλάτε τα λεφτά του κράτους και να δανείζεστε και από τις τράπεζες, εμείς τους προτείνουμε ΔΙΑΛΟΓΟ!

Να γίνουν debate. Προσκαλούμε τον κ. Σαμαρά και τον κ. Τσίπρα να αφήσουν την ασφάλεια των μονολόγων, και να κάνουμε δημόσιες συζητήσεις. Να βγούμε όπου θέλουν, όποτε θέλουν με όποιους δημοσιογράφους θέλουν και να συζητήσουμε για τα προβλήματα της χώρας. Ξέρετε γιατί δεν το κάνουν; Γιατί τα ψέματα πλασάρονται καλύτερα στους μονολόγους.

Δεν νιώθουμε μεσσίες αλλά είμαστε άνθρωποι που εργαζόμαστε. Έχουμε θάρρος -θράσος το λένε κάποιοι- σχέδιο και προοδευτικές ιδέες στο μυαλό μας. Δεν προσβλέπουμε σε κυβερνητικές καρέκλες, ούτε εγώ ούτε οι συνεργάτες μου. Θέλουμε όμως να είμαστε δυνατοί στη Βουλή, με μια ομάδα φρέσκια, νέα και δυναμική, για να επιβάλουμε στο κυβερνητικό σχήμα τους καλύτερους. Να αποκλείσουμε από υπουργικές θέσεις τους αντιευρωπαϊστές, τους βεβαρημένους παλαιοκομματικούς, τους ακροδεξιούς. Αλλά και από τα άλλα πόστα του δημοσίου τους κολλητούς, τους αποτυχημένους, τους κομματικούς υπαλλήλους.

Θέσεις και ιδέες θα διαπραγματευτούμε, όχι καρέκλες για τους δικούς μας.

Δυναμώστε λοιπόν το Ποτάμι. Εσείς είστε το Ποτάμι,Εμείς είμαστε το Ποτάμι. Και ήρθε η ώρα να βγούμε μπροστά.