Μπέτι Ντέιβις: Η σταρ που «έκανε τα πάντα με τον δυσκολότερο τρόπο»- Vintage φωτό

Το τέρας του κινηματογράφου...

Εάν υπάρχει μια λίστα με τις πέντε καλύτερες ηθοποιούς της αξεπέραστης χρυσής εποχής του Χόλυγουντ, σίγουρα μία θέση καταλαμβάνει η Μπέτι Ντέιβις, το «ιερό τέρας» της υποκριτικής, που πίσω από τη λεπτεπίλεπτη και εύθραυστη φιγούρα της, το γλυκό επιφανειακά πρόσωπό της, την αινιγματική και ανεξερεύνητη ματιά της, έκρυβε τη σκληράδα, που απαιτείται για να επιβιώσει ή καλύτερα να κυριαρχήσει για χρόνια στην αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία.

 

 

Η ζωή της ένα ευφάνταστο σενάριο, που μοιάζει με κουβάρι εμπλουτισμένο με φήμες, στα όρια της μυθολογίας. Μπροστά, όμως, από όλα αυτά υπάρχει το τεράστιο υποκριτικό της ταλέντο, η έμφυτη λάμψη, η διαπεραστική ματιά της, η έκφραση του προσώπου της, που μπορούσε να γλυκάνει τις ψυχές, να γίνει ποθητή, αλλά και απειλητική περισσότερο από μια πεινασμένη τίγρη.

Η κινηματογραφική της σταδιοδρομία, πέρα από τις δόξες και τα ζήτω, τα δύο Όσκαρ και τις 11 υποψηφιότητες για Όσκαρ ερμηνείας, τις απογοητεύσεις και τον πόλεμο με τα πανίσχυρα στούντιο ή άλλες ηθοποιούς (η ιστορία της έχθρας της με την Τζόαν Κρόφορντ είναι από μόνη της ένα κεφάλαιο του σινεμά) ήταν, κατά γενική ομολογία, θριαμβευτική, εν αντιθέσει με την προσωπική της ζωή, που σκιάστηκε από το μίσος και τη συναισθηματική αστάθεια.

Η Μπέτι Ντέιβις είχε δηλώσει ότι «θέλω να πεθάνω με τα ψηλά τακούνια μου σε δράση» και δικαιώθηκε καθώς πρωταγωνίστησε στην ταινία του 1987 «Οι Φάλαινες του Αυγούστου», πλησιάζοντας τα 80 της χρόνια και έκανε μια εμφάνιση στο «Μια Μητριά, Σκέτος Μπελάς» το 1989, χρονιά που άφησε την τελευταία της πνοή.

Με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από το θάνατό της (απεβίωσε στις 6 Οκτωβρίου 1989), είναι ευκαιρία να θυμηθούμε τις σημαντικότερες στιγμές της απίστευτης καλλιτεχνικής της πορείας, αλλά και της ασυμβίβαστης και πολλές φορές συγκρουσιακής της συμπεριφοράς στην προσωπική της ζωή, που περιγράφεται ιδανικά και λακωνικά στην ταφόπλακα της: «Έκανε τα πάντα με τον δυσκολότερο τρόπο».

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

It’s spooky season. | Bette as Charlotte Hollis in Hush... Hush Sweet Charlotte (1964)—happy October! ?

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bette Davis (@welovebettedavis) στις

 

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Bette, colorized within an Italian magazine from 1934 ?

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bette Davis (@welovebettedavis) στις

 

 

 

Από τον Μπαλζάκ και τον Ίψεν στη Universal

Η Ρουθ Ελίζαμπεθ Ντέιβις γεννήθηκε στο Λόουελ της Μασαχουσέτης στις 5 Απριλίου του 1908, ενώ οι γονείς της, ο πατέρας δικηγόρος και η μητέρα φωτογράφος, απέκτησαν ένα χρόνο μετά ακόμη μία κόρη, την Μπάρμπαρα. Επτά χρόνια μετά τη γέννησή της, οι γονείς της χώρισαν και η μητέρα της αναγκάστηκε να δουλέψει στη Νέα Υόρκη. Στην εφηβεία της, εμπνευσμένη από το μυθιστόρημα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ «Η Εξαδέλφη Μπέτι» υιοθέτησε το όνομα Μπέτι, με το οποίο έγινε διάσημη και παρακολουθώντας στο θέατρο την «Αγριόπαπια» το Ίψεν αποφασίζει να γίνει ηθοποιός. Σπουδάζει χορό και υποκριτική έχοντας για συμμαθήτριες την Κάθριν Χέπμπορν και την Λούσιλ Μπολ και το 1929 - τι σύμπτωση! - την επιλέγουν για να παίξει στην «Αγριόπαπια» στο θέατρο. Τον επόμενο χρόνο την καλούν στη Universal για ένα δοκιμαστικό και υπογράφει αμέσως συμβόλαιο.

Από τις πρώτες αποτυχίες στο θρίαμβο

Το 1931 γυρίζει την πρώτη της ταινία «Η Κακιά Αδελφή» ακολουθούν άλλες πέντε ταινίες στη Universal, οι οποίες δεν έχουν επιτυχία, με αποτέλεσμα να μην τις ανανεώσουν το συμβόλαιο και να βρεθεί στη Warner.

Οι προβολείς της δημοσιότητας θα στραφούν επάνω της το 1934 όταν πρωταγωνιστεί στην ταινία «Ανθρώπινη Δουλεία». Είχε προηγηθεί μία από τις πολλές περιπέτειες με τα μεγάλα στούντιο του Χόλυγουντ. Ο Τζακ Γουόρνερ, είχε αρνηθεί να τη «δανείσει» στην Columbia για να πρωταγωνιστήσει στο εξαιρετικό «Συνέβη μια Νύχτα» του Φρανκ Κάπρα, του πιο επιτυχημένου σκηνοθέτη εκείνης της εποχής.

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

“She was a trained actress but a purely self-styled one. And her style—the cinematic answer to the peaty pitch of a fine scotch or three, the smoke curls of cigarettes by the thousands, the effortless fashion in which a huge square-cut mink sits on her smallish shoulders, her peculiar way with breathing and vocal stresses—that style is what made Bette Davis. She was magnificent and exasperating, luminous and bellicose in equal measure. Her longtime boss, Jack Warner, called her ‘an explosive little broad with a sharp left.’ Humphrey Bogart once remarked, ‘Unless you’re very big she can knock you down.’ She was a force of nature, a blazing talent. She defined and sustained stardom for over half a century. She worked like a dog. Pretty enough to be given the glamour treatment in her early twenties, she developed by middle age into weathered, thick-featured boniness graced by a slash of red lipstick. Later, when she was elderly, crippled by a stroke and weakened by breast cancer, she still compelled the world to look at her, just as she compelled herself to keep acting. Some stared, some cackled, and others no longer cared, but Bette Davis proudly remained a working actress until the day she died. Much more than family or friends or hobbies or, God forbid, idleness (as she would have snapped, ‘Oh, brother!’), acting was the only thing that really mattered in the end.... Bette Davis didn’t give a goddamn. She dares us to hate her, and we often do. Which is why we love her.” -Ed Sikov, in Dark Victory: The Life of Bette Davis ❤️

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bette Davis (@welovebettedavis) στις

 

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Bette, Olivia de Havilland, and George Brent in In This Our Life (1942) ✨

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bette Davis (@welovebettedavis) στις

 

Όταν λοιπόν είδε το σενάριο της «Ανθρώπινης Δουλείας» πήρε την απόφαση να μη χάσει την ευκαιρία και έπεισε τον διστακτικό Γουόρνερ να την αφήσει να παίξει στην ταινία του Τζον Κρόμγουελ προκαλώντας το θαυμασμό. Οι κριτικοί την αποθεώνουν γράφοντας για την καλύτερη ερμηνεία που έχει γίνει ποτέ από γυναίκα ηθοποιό, στο ρόλο μίας αδίστακτης χειριστικής γυναίκας. Ωστόσο, χάνει το Όσκαρ από την Κλοντέτ Κολμπέρ που είχε πάρει το ρόλο, που είχε χάσει η Ντέιβις, στην ταινία του «Συνέβη μια Νύχτα».

Κόντρα στα στούντιο

Το 1935 πρωταγωνίστησε στο «Μία Επικίνδυνη Γυναίκα» με τον Φράντσο Τόουν συμπρωταγωνιστή, με τις φήμες να τη θέλουν να έχουν ερωτική σχέση, παρότι ο ηθοποιός είχε σχέση με την Τζόαν Κρόφορντ. Ο Τόουν τελικά παντρεύτηκε την Κρόφορντ, δίνοντας το έναυσμα για το μίσος που θα αναπτυχθεί ανάμεσα στις δυο σταρ. Πάντως, η Ντέιβις κέρδισε το Όσκαρ για την ταινία αυτή, καθώς η Ακαδημία διόρθωσε την τεράστια αδικία της προηγούμενης χρονιάς.

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

"One of my most amusing crushes was inhibited by the fact that the object of my affections, who invited me quite often to his house for dinner et cetera, each time displayed with pride garden vegetables and homemade butter sent to him from the farm of his former mistress. Since I had no farm I could hardly compete. Another object of my affections (and he felt the same way) turned out to be a Communist with a party card. He tried to make me a party member, but he did not succeed. With his gorgeous car and all his money, I found his political beliefs ridiculous. We had a date for a rendezvous in Mexico. To my chagrin I waited and waited. He never came. He had stood me up. In this case I had not followed my own advice. He was married.... A most popular bachelor at the time in Hollywood had a yen for me. While he was with a naval unit during the war, in New Jersey, he told me to keep 'looking up,' because one day he would fly a blimp over my house in New Hampshire. I, of course, took this with a grain of salt. I was wrong. One day, lo and behold, a blimp flew over my house. It caused a sensation in the little town of Franconia, where I lived. I imagined the local citizens suspected that it had some connection with me. It was a topic of conversation for many days. I have to admit, I was pretty impressed by this prank. I was only more impressed with attention from the sky by Howard Hughes, who used to buzz my house in Manhattan Beach on his way to Russia or Afghanistan or you name it." -Bette, in This 'N That (photographed at the Hollywood Canteen—of which she was President and Co-Founder along with John Garfield—circa 1944) ❤️

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bette Davis (@welovebettedavis) στις

 

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

“She devoured men the way she devoured cigarettes.” -Claude Rains, speaking of Bette | Ex-Lady (1933) ?

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bette Davis (@welovebettedavis) στις

 

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Kit describes the origin of her friendship with Millie to Preston in this scene from Old Acquaintance (1943) ?

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bette Davis (@welovebettedavis) στις

 

Αμέσως μετά έπαιξε στο φημισμένο φιλμ νουάρ «Το Απολιθωμένο Δάσος» του Άρτσι Μάγιο, δίπλα στον θρύλο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, ενώ έχασε την ευκαιρία να παίξει με την Κάθριν Χέπμπορν, υποδυόμενη τη βασίλισσα Ελισάβετ, στην ταινία του Τζον Φορντ «Μαρία Στιούαρτ», καθώς για μία ακόμη φορά ο Τζακ Γουόρνερ αρνήθηκε το δανεισμό της στη RKO. Τότε η Ντέιβις μπαίνει σε μια μεγάλη περιπέτεια, καθώς αποφασίζει να σπάσει το συμβόλαιό της με την Warner, η οποία κινήθηκε δικαστικά εναντίον της για αθέτηση συμβολαίου. Το δικαστήριο στο Χόλυγουντ φυσικά δικαίωσε την εταιρεία παίρνοντας από την ηθοποιό όλα όσα είχε βγάλει μέχρι στιγμής. Αυτό, όμως, δεν την εμπόδισε να παίξει στο φιλμ «Στιγματισμένες Γυναίκες» και να κερδίσει το βραβείο καλύτερης ερμηνείας στο φεστιβάλ Βενετίας.

Το 1938 κι ενώ έχει αποκτήσει κάποιες ελευθερίες στη Warner θα γυρίσει την ταινία «Ζέζεμπελ» με συμπρωταγωνιστή τον Χένρι Φόντα, ένα φιλμ που θεωρείται προπομπός της υπερπαραγωγής του Ντέιβιντ Σέλζνικ «Όσα Παίρνει ο Άνεμος», δεδομένου ότι ο ρόλος της Ντέιβις, ως κακομαθημένης καλλονής του Νότου παρουσιάζει ομοιότητες με εκείνο της ανεπανάληπτης Σκάρλετ Ο'Χάρα - Βίβιαν Λι. Χαρακτηριστικό είναι ότι η Ντέιβις πήγαινε και για το ρόλο της Σκάρλετ, κάτι που δεν έγινε, καθώς η επιμονή του Γουόρνερ να πρωταγωνιστήσει στο ρόλο του Ρετ ο Έρολ Φλιν, τον οποίο αντιπαθούσε η Μπέτι Ντέιβις και απέρριψε ο Σέλζνικ τελικά, αφού είχε στο μυαλό του τον Κλαρκ Κέιμπλ. Πάντως, η Ντέιβις με την «Ζέζεμπελ» κατάφερε να προσθέσει ακόμη ένα χρυσό αγαλματάκι της Ακαδημίας.

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Bette, photographed for Dangerous (1935) ?

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bette Davis (@welovebettedavis) στις

 

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Bette, in a fashion still from 1936–taken around the time of the release of The Petrified Forest (1936) ?

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bette Davis (@welovebettedavis) στις

 

Οι έρωτες της ζωής της και η Λάσι

Επιστρέφοντας στην «Ζέζεμπελ», κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων η Ντέιβις ερωτεύθηκε τον σκηνοθέτη Γουίλιαμ Γουάιλερ, ο οποίος, όπως κι εκείνη ήταν παντρεμένος και δεν ήταν διατεθειμένος να χωρίσει τη γυναίκα του. Πάντως, στη βιογραφία της, τον αποκάλεσε ως τον έρωτα της ζωής της. Και φυσικά οι έρωτες της ζωής της δεν ήταν λίγοι. Όπως είχε πει σαρκάζοντας «έχω κοιμηθεί με κάθε αρσενικό αστέρα της MGM, εκτός από την Λάσι»!

Προφανώς μια δήλωση μετά από τον δεύτερο της γάμο με τον ηθοποιό Γκάρι Μέριλ (1950-1960) - είχε προηγηθεί ο γάμος με τον Γουίλιαμ Γκραντ Σέρι (1945-1950). Σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία είχε δηλώσει και πάλι σαρκαστικά: «Θα παντρευτώ ξανά, αν βρω έναν άνθρωπο που έχει δεκαπέντε εκατομμύρια δολάρια περιουσία, γράψει πάνω από τα μισά σε μένα, και αφού μου εγγυηθεί ότι θα είναι νεκρός μέσα σε ένα χρόνο».

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Bette, photographed with one of her horses—“Starlight”—in 1941 ?

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bette Davis (@welovebettedavis) στις

 

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Bette, candidly captured behind the scenes of Mr. Skeffington (1944) ?

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bette Davis (@welovebettedavis) στις

 

Η ταινία της ζωής της

Στην κινηματογραφική της πορεία, που κράτησε σχεδόν 60 χρόνια, έπαιξε σε πολλές και καλές ταινίες πραγματοποιώντας εξαιρετικές ερμηνείες, όπως οι «Μικρές Αλεπούδες» (1941) του Γουίλιαμ Γουάιλερ, «Το Ξέσπασμα μιας Ψυχής» (1942) του Ίρβινγκ Ράπερ, «Η Κόμισσα και ο Γκάνγκστερ» (1961) του Φρανκ Κάπρα, το κλασικό ψυχολογικό θρίλερ «Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν;» (1962) του Ρόμπερτ Όλντριτς.

Ωστόσο, τον ρόλο της ζωής της θα τον κάνει στο κλασικό αριστούργημα του Τζόζεφ Μάνκιεβιτς «Όλα για την Εύα», μια δραματική ταινία που αποτελεί σημείο αναφοράς για κάθε ιστορία αντιζηλίας, προδοσίας και φιλοδοξίας και που ήταν υποψήφια για 14 Όσκαρ, κερδίζοντας τελικά μόνο έξι και μάλιστα αφήνοντας έξω από τη βράβευση την Μπέτι Ντέιβις.

Με δυο λόγια η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τη σχέση μιας φανατικής θαυμάστριας και μιας ντίβας του Μπρόντγουεϊ, καθώς η πρώτη (Αν Μπάξτερ) θα κερδίσει την εμπιστοσύνη της ηθοποιού και του περίγυρού της, θα γίνει γραμματέας και οικονόμος της και στη συνέχεια θα βάλει μπροστά το υποχθόνιο σχέδιό της να παραμερίσει τους πάντες - και την Ντέιβις - για να φτάσει στην κορυφή του θεατρικού χώρου.

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Bette and George Brent (looking fine ?)—a reel and real life couple—photographed for Dark Victory (1939)

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bette Davis (@welovebettedavis) στις

 

Δικαιωματικά το φιλμ του Μάνκιεβιτς έχει κατακτήσει τον τίτλο μίας από τις σπουδαιότερες ταινίες στην κινηματογραφική ιστορία, καθώς ο ιδιοφυής σκηνοθέτης και σεναριογράφος εδώ, αναδεικνύει μοναδικά το ψυχογράφημα των δυο γυναικών, ένα επίτευγμα που παραμένει αναλλοίωτο στο χρόνο, ενώ ταυτόχρονα έχει δουλέψει έξοχα κάθε χαρακτήρα της ταινίας, ακόμη και αυτούς που παίζουν λίγα λεπτά.

Ανάμεσά τους οι Γκάρι Μέριλ, Θέλμα Ρίτερ, Τζορτζ Σάντερς και σε ένα ρολάκι η Μέριλιν Μονρόε. Ωστόσο, τίποτα δεν θα ήταν τόσο ξεχωριστό στην ταινία του αν δεν υπήρχε η Μπέτι Ντέιβις, στον συγκλονιστικότερο ρόλο της καριέρας της, να ερμηνεύει με πάθος και τα μάτια της να αστράφτουν όπως μιας αγριόγατας, τον χαρακτήρα μιας ντίβας που αρχίζει να δύει το άστρο της, σύμφωνα με το σταρ σύστεμ του Χόλυγουντ, κάτι που δεν ήταν μακριά από την πραγματικότητα. Κι όμως η Ακαδημία το έκανε και πάλι το θαύμα της, δίνοντας το Όσκαρ στην Τζούντι Γκάρλαντ.

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

“Without wonder and insight, acting is just a trade. With it, it becomes creation.” -Bette, in The Lonely Life (photographed in 1938) ❤️

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bette Davis (@welovebettedavis) στις

 

Η θανάσιμη έχθρα της με την Κρόφορντ

Τα επεισόδια της ζωής της όμως ήταν πολλές φορές πιο γοητευτικά από την πορεία της στον κινηματογράφο. Το κοινό πάντα λάτρευε να μαθαίνει τα απόκρυφα, τους έρωτες, τις διαμάχες, τα κουτσομπολιά των αστέρων. Και αυτό επειδή το γνώριζε καλά η κινηματογραφική βιομηχανία, αλλά και ο Τύπος, κίτρινος και μη, τα φούντωνε ακόμη περισσότερο. Έτσι, η έχθρα της Μπέτι Ντέιβις με την Τζόαν Κρόφορντ (1904-1977) θα γεμίσει σελίδες εφημερίδων, περιοδικών και βιβλίων και αυτή τη φορά όχι χωρίς αιτία.

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Bette promotes the purchase of war bonds in this short called “Present with a Future,” directed by Vincent Sherman in 1943 ?

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bette Davis (@welovebettedavis) στις

 

Η κόντρα τους ξεκίνησε από νωρίς, όταν η πρωτοεμφανιζόμενη Ντέιβις ήρθε για να κατακτήσει το Χόλυγουντ και η ήδη σταρ Κρόφορντ τη βρήκε απέναντί της. Μάλιστα, η ιστορία με τον ηθοποιό Φράντσο Τόουν, τον οποίο ερωτεύθηκε η Ντέιβις και παντρεύτηκε την Κρόφορντ, ήταν αυτή που πυροδότησε τον θανάσιμο πόλεμο μεταξύ τους. Οι βάσιμες φήμες θέλουν το μίσος της Ντέιβις να αρπάζει φωτιά επειδή η Κρόφορντ ήταν ερωτευμένη κρυφά με τον Κλαρκ Γκέιμπλ, τον οποίο ήθελε κι αυτή τονίζει το ΑΠΕ

Μάλιστα έγιναν και προσπάθειες για να εξομαλυνθούν οι σχέσεις μεταξύ τους, χωρίς να υπάρξει αποτέλεσμα, ενώ για χρόνια κυκλοφορούσε σχεδόν κάθε μέρα ένα ανέκδοτο στο Χόλυγουντ, για την έχθρα τους.

Ακολουθήστε το eirinika.gr στο Google News για ενδιαφέρουσες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε όλες τις αναρτήσεις του eirinika.gr και του madeingreece.news

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ