Οι αγρότες είναι τα χαϊδεμένα παιδιά του πολιτικού συστήματος που τους χαρίζει δάνεια, επιδοτήσεις, «καλύπτει» απάτες και εισπράττει ψήφους, λέει στο άρθρο του ο Θανάσης Μαυρίδης

Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης στο capital.gr:

Επί σειρά δεκαετιών οι αγρότες είναι τα χαϊδεμένα παιδιά του πολιτικού συστήματος. Οι πολιτικοί χαρίζουν δάνεια, μοιράζουν επιδοτήσεις, "καλύπτουν" απάτες και εισπράττουν ψήφους. Έτσι σπαταλήθηκαν εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, δίχως η ελληνική Οικονομία να κερδίσει το παραμικρό. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ολόκληρες γενιές ανθρώπων έμαθαν το επιχειρείν με λάθος τρόπο.



Οι αγροτικές και κτηνοτροφικές εργασίες είναι επιχειρηματικές δραστηριότητες. Ο αγρότης που θα κερδίσει από την παραγωγή του δεν πρόκειται να μοιραστεί το κέρδος του με όλους εμάς τους υπόλοιπους και αυτό είναι σωστό. Το λάθος είναι ότι τον έχουν μάθει να πιστεύει ότι την πιθανή του ζημία θα πρέπει να την πληρωθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό. Δηλαδή από όλους όσους πληρώνουν φόρους. Σημείωση: Οι αγρότες δεν πληρώνουν φόρους. Ούτε καν οι πλούσιοι...

Κάθε Χειμώνα οι αγρότες βρίσκονται στους δρόμους. Εξαίρεση αποτέλεσε η τελευταία τριετία, λόγω αντικειμενικής δυσκολίας του κράτους να υπηρετήσει πιστά την παράδοση. Τώρα που έγινε γνωστό ότι έχουμε "πρωτογενές πλεόνασμα", οι αγρότες σπεύδουν και πάλι να διεκδικήσουν "κάτι τις".

Νομίζουμε ότι είναι ο σωστός τρόπος για τον λάθος λόγο! Κι όσοι το αμφισβητούν, ας αναρωτηθούν τι έχουν κερδίσει όλα αυτά τα χρόνια οι αγρότες κλείνοντας δρόμους και γιοφύρια. Την επόμενη χρονιά είναι και πάλι εκεί!

Ασφαλώς και ο αγροτικός κόσμος έχει προβλήματα.  Προβλήματα που σχετίζονται με τους μικρούς κλήρους, την έλλειψη  πολιτικής εκ μέρους του κράτους και την απουσία ενός σοβαρού συνεταιριστικού κινήματος. Και τα τρία μαζί δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα που ακούει στο όνομα "ελληνική αγροτική οικονομία 2014".

Θα περίμενε κανείς να ανοίξει η συζήτηση πάνω σε αυτά τα θέματα. Αλλά δεν συμβαίνει έτσι! Το ίδιο το "συνδικαλιστικό κίνημα" των αγροτών δεν έχει δείξει μέχρι σήμερα τέτοια διάθεση. Η διεκδίκηση του "χειμερινού μεροκάματου" τους είναι περισσότερο αρεστή.

Κι όμως! Υπάρχουν συνεταιρισμοί στην Ελλάδα που μεγαλουργούν. Λίγοι, τους δείχνουμε με το δάκτυλο. Αλλά προσφέρουν πλούτο στους παραγωγούς και θέσεις εργασίας στον τόπο τους. Υπάρχουν τα παραδείγματα όπου οι άνθρωποι με καινοτόμες ιδέες και χρηστή διαχείριση κατάφεραν πολλά πράγματα και μάλιστα δίχως την βοήθεια του κράτους. Τα μήλα Ζαγοράς βρίσκονται στην Ελλάδα. Θα μπορούσε μία ομάδα να αφήσει τα μπλόκα και να δει από κοντά πως λειτουργούν οι συνάδελφοί τους.

Το ότι κάποιοι πλούτισαν στο παρελθόν με τα θαλασσοδάνεια σε συνεταιρισμούς είναι ένα θέμα που θα έπρεπε να αφορά τους συνεταίρους. Κι όμως! Το θέμα αυτό που κόστισε μερικά δισεκατομμύρια στους φορολογούμενους έχει περάσει απαρατήρητο. Κάτω από το ραντάρ των κυνηγών της διαφθοράς. Το γεγονός όμως αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα.  Χρειάζεται να ξαναδούμε το θέμα των συνεταιρισμών με μία νέα ματιά και κυρίως μέσα από ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που θα επιτρέψει στο συνεταιριστικό κίνημα να αναδειχτεί σε σημαντικό μοχλό ανάπτυξης.

Στην προσπάθεια αυτή θα πρέπει να βοηθήσει η Πολιτεία. Όχι με νέες επιδοτήσεις, αλλά με την παροχή επιστημονικής βοήθειας και ταυτόχρονα με την χάραξη μιας εθνικής πολιτικής. Για παράδειγμα, είμαστε ελλειμματικοί στο χοιρινό κρέας. Παράγουμε μόλις το 40% των αναγκών μας. Θέλουμε να καλύψουμε την διαφορά; Που θα επιτρέψουμε να γίνουν χοιροστάσια, έτσι ώστε να προστατευτεί και το περιβάλλον; Το αν στην συνέχεια ο χοιροτρόφος βγάλει εκατομμύρια ή χάσει χρήματα είναι δικό του θέμα. Αν βγάλει εκατομμύρια θα τα βάλει στον τραπεζικό του λογαριασμό. Δεν τον θέλουμε, λοιπόν, στον δρόμο να απαιτεί κάλυψη της ζημίας του σε περίπτωση που το χρηματιστηριακό προϊόν του χοιρινού υποχωρήσει για μία χρονιά.

Το κράτος πρέπει επίσης να δει το θέμα των αγροτικών κλήρων. Να παραχωρήσει (και όχι να χαρίσει) αγροτική γη σε όποιον θέλει να αυξήσει την παραγωγή του. Να δημιουργηθούν έτσι ικανές συνθήκες για όποιον αγρότη θέλει να αναπτύξει τις εργασίες του, αφού μέσα από την δραστηριότητά του θα κερδίσουμε όλοι. 

Όσο για την φορολογία; Θα πρέπει οι αγρότες να φορολογούνται, όπως κι όλοι οι άλλοι Έλληνες πολίτες. Αλλά την ίδια ώρα θα πρέπει να τους αφαιρούνται τα έξοδα, όπως συμβαίνει και με όλους τους επιχειρηματίες. Δεν μπορεί να συνεχιστεί το καθεστώς που ισχύει μέχρι σήμερα και για το οποίο υπάρχουν υπόνοιες ότι χρησιμοποιείται για μεγάλης κλίμακας φοροδιαφυγή από συμφέροντα μεσαζόντων.