Ελληνική ηρεμία του πλεονάσματος πριν την καταιγίδα... Αφού η έξοδος από τη χρεοκοπία στηρίζεται σε γυάλινα πόδια‏ - Γράφει ο Κώστας Στούπας!

Η εμφάνιση του πρωτογενούς πλεονάσματος είναι μεγάλη επιτυχία γιατί ανοίγει το ζήτημα της αναδιαπραγμάτευσης του χρέους. Μια γεύση για το πώς θα γίνει αυτή την πήραμε πριν λίγες μέρες με το δημοσίευμα του Bloomberg, για την 50ετή επιμήκυνση, τη μείωση του επιτοκίου κατά 0,50% και τα 13-15 δισ. ευρώ του επιπλέον δανεισμού.



Άρθρο του Κώστα Στούπα στο Capital.gr

Ο τρόπος που πετύχαμε πρωτογενές πλεόνασμα όμως δεν το καθιστά βιώσιμο, το έχουμε γράψει και διαβάσει πολλάκις... Στην ουσία το πρωτογενές πλεόνασμα το πετύχαμε, αρπάζοντας τις καταθέσεις υπερφορολογούμενων πολιτών που δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν.

Από την άλλη πλευρά, όμως, οι οφειλές των πολιτών και των επιχειρήσεων προς το κράτος συσσωρεύονται και μόνο το 2013 αυξήθηκαν κατά 7,7 δισ. ευρώ, ξεπερνώντας συνολικά τα 62 δισ. ευρώ. Το 2012 είχαν αυξηθεί κατά 11 δισ. ευρώ.

Στον ΟΑΕΕ, την πρωταρχική «παγίδα» κάθε προσπάθειας των ελεύθερων επαγγελματιών, οι μισοί από τους 700 χιλ. έχουν σταματήσει να καταβάλουν εισφορές.

Παρ’ όλα αυτά η εμφάνιση πρωτογενούς και η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με χαριστικούς (επί της ουσίας) όρους είναι μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης. Να λάβουμε υπόψη πως αυτή είναι η πρώτη ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, συνήθως ακολουθούν πολλές... Σε μια 10-15ετία κανείς δεν θα θυμάται το χρέος, γιατί ως ποσοστό του ΑΕΠ θα έχει εξομαλυνθεί πέραν και των πιο αισιόδοξων προβλέψεων. Έτσι συμβαίνει αν κοιτάξουμε την ιστορία και όχι τη λογιστική...

Σήμερα αποδεικνύεται πως η  λύση  των μονομερών αποφάσεων και φαντασιώσεων θα είχε συνέπειες οδυνηρότερες απ’ αυτές που περνάμε όλοι και ειδικότερα μια μεγάλη κατηγορία συμπολιτών η οποία  διαβιεί στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης.

Τα μοντέλο Αργεντινής καταρρέει και μαζί του οι φαντασιώσεις των καλοταϊσμένων από τον καπιταλισμό μπολσεβίκων του καναπέ.

Παρ’ όλα αυτά όμως η ελληνική έξοδος από τη χρεοκοπία στηρίζεται σε γυάλινα πόδια.

Μπορεί η Bild  και πολλά διεθνή μέσα να έχουν πολιτική ανάγκη αυτή την περίοδο να παρουσιάζουν την ελληνική επάνοδο σαν επιτυχία, αλλά η επιτυχία αυτή είναι πρόσκαιρη και μετά τις ευρωεκλογές μπορεί να αναγκαστούμε να αντικρύσουμε την πραγματικότητα.

Σαν στοιχείο της επερχόμενης ανάκαμψης εμφανίζεται η αντιστροφή του δείκτη λιανικών πωλήσεων μετά 44 μήνες. Το ρεπορτάζ λέει: "Οι λιανικές πωλήσεις  τον Νοέμβριο του 2013 σημείωσαν άνοδο σε ετήσια βάση έπειτα από 44 μήνες (Μάρτιος 2010) συνεχούς μείωσης, σηματοδοτώντας -σε συνδυασμό με τη βελτίωση που παρουσιάζει τους τελευταίους μήνες ο δείκτης καταναλωτικής εμπιστοσύνης- σημαντική αλλαγή στο οικονομικό κλίμα, που αναμένεται να ενισχυθεί τους επόμενους μήνες".  

Υπάρχει αντιστροφή της τάσης η οποία τους επόμενους μήνες θα ενισχυθεί, λόγω της επανεκκίνησης των έργων υποδομής και των ΕΣΠΑ που χρησιμοποιούνται σαν ευρωπαϊκά επιδόματα ανεργίας.

Υπάρχουν όμως δυο βασικοί δείκτες που δεν επιβεβαιώνουν πως η ελληνική οικονομία αλλάζει πορεία με βιώσιμο τρόπο.

Είναι οι εξαγωγές οι οποίες το 2013 μειώθηκαν για πρώτη φορά μετά την κρίση και ο δείκτης βιομηχανικής παραγωγής ο οποίος σημείωσε μείωση 6,1% το 2013 μέχρι τον περασμένο Νοέμβριο σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2012, όπου είχε σημειώσει μείωση σε σχέση με το 2011.

Είναι η μείωση των εισαγωγών που βελτιώνει την εικόνα του ισοζυγίου και όταν εξαντληθούν οι  καταθέσεις θα υπάρξει περαιτέρω βελτίωση. Αυτό όμως σημαίνει σταθεροποίηση του βιοτικού επιπέδου σε χαμηλό επίπεδο ισορροπίας.

Το επίπεδο ζωής μιας χώρας είναι αντίστοιχο της ανταγωνιστικότητας και όχι των συλλογικών συμβάσεων εργασίας που αδαώς υποστηρίζουν οι σοσιαλίζοντες.
  Οι εξαγωγές της χώρας δεν παρουσιάζουν βελτίωση γιατί δεν υπάρχει παραγωγική υποδομή. Αν δεν παράγεις τίποτα όσο και να πιέσεις τους οικονομικούς συντελεστές δεν πρόκειται να εξάγεις τίποτα.   Με αυτό το ασφαλιστικό, αυτό το δημόσιο, αυτό το φορολογικό και πολιτικό είναι απίθανο να γίνουν στην Ελλάδα επενδύσεις παραγωγικές που θα στηρίξουν το ισοζύγιο ως δεύτερος πυλώνας μετά τον τουρισμό κατά βιώσιμο τρόπο.

Στην ουσία η διαφαινόμενη ανάκαμψη του 2014 αρχετυπικά αποτελεί μια μικρογραφία του μοντέλου της ανάκαμψης των δεκαετιών που πέρασαν και μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Μια μικρογραφία της ανάκαμψης με επιδοτήσεις και φθηνό επιδοτούμενο δανεισμό.   Προ των ευρωεκλογών οι ευρωπαίοι έχουν συμφέρον να επενδύσουν σε μια ελληνική επιτυχία και γι’ αυτό προβάλλουν την καλή πλευρά του ελληνικού εγχειρήματος. Μετά τις εκλογές θα ισχύει το ίδιο;