Ελληνική μυθολογία: Ιστορίες έρωτα & απιστίας & σκάνδαλα που συγκλόνισαν την Αρχαία Ελλάδα

Έρωτες, απιστίες, φόνοι, σκάνδαλα, εκδίκηση, ερωτικά τρίγωνα –ενίοτε και τετράγωνα– και ειδύλλια που ξεκινούν μέχρι και πολέμους. Αν μη τι άλλο, η αρχαία ελληνική μυθολογία είναι γεμάτη ενδιαφέρουσες ιστορίες έρωτα και απιστίας. Και μπορεί να μην υπάρχει μία και μόνη απόλυτη «πηγή» ελληνικής μυθολογίας, οι ιστορίες όμως που προκύπτουν αν συνδυάσεις αναφορές σε πηγές που εκτείνονται από τον Όμηρο μέχρι τον Σενέκα και από τον Ησίοδο μέχρι τις τραγωδίες του Σοφοκλή, του Αισχύλου και του Ευριπίδη, είναι απλώς απολαυστικές. Ιδού μερικές από τις πιο μεγαλειώδεις.



Ορφέας και Ευρυδίκη

Ο Ορφέας είναι γιος του βασιλιά της Θράκης Θίαγρου και της μούσας Καλλιόπης, που έχει εξαιρετικό ταλέντο στη μουσική –την οποία λέγεται ότι του έμαθε ο ίδιος ο Απόλλωνας. Ακόμα και τα αγρίμια του δάσους μαζεύονται γύρω του για να τον ακούσουν όταν παίζει μουσική, τόσο θεϊκές είναι οι μελωδίες του. Σε μια από τις περιπλανήσεις του στο δάσος (διότι αν είσαι γιος βασιλιά και ταλαντούχος μουσικός δε χρειάζεται να δουλεύεις, μπορείς να περνάς τις μέρες σου τριγυρνώντας στο δάσος και παίζοντας μουσική) συναντά μια νύμφη, την Ευρυδίκη, με την οποία ερωτεύονται σφόδρα και θα ζούσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα αν ένα φίδι δεν είχε βρεθεί στο διάβα τους να δαγκώσει την Ευρυδίκη κι εκείνη να πεθάνει. Απαρηγόρητος ο Ορφέας περνά μετά από αυτό τις μέρες του παίζοντας μελωδίες που κάνουν και τις πέτρες να δακρύζουν, μέχρι που οι θεοί τον λυπούνται και του επιτρέπουν να κατεβεί στον Άδη. Εκεί, αφού μαγεύει και τον ίδιο τον Κέρβερο με τη λύρα του, καταφέρνει να περάσει τις πύλες και να φτάσει μέχρι την αυτού μεγαλειότητα τον βασιλιά-παύλα-θεό του κάτω κόσμου, γνωστό και ως Πλούτωνα. Εκείνος, αν και δεν το συνηθίζει, το συμπονά το παλληκάρι που είναι τόσο ερωτευμένο και τόσο δυστυχισμένο, και τον αφήνει να πάρει την Ευρυδίκη πίσω στη γη των ζωντανών μαζί του. Υπό έναν όρο: Εκείνος φεύγοντας θα περπατά μπροστά και η Ευρυδίκη με τον Ερμή πίσω του. Αν έστω και για μια στιγμή αμφισβητήσει τη ντομπροσύνη του Πλούτωνα και γυρίσει να τσεκάρει αν η Ευρυδίκη είναι όντως πίσω του, εκείνη θα εξαφανιστεί για πάντα. Ο Ορφέας συμφωνεί και φεύγουν. Ο δρόμος, όμως, είναι μακρύς και πίσω του δεν ακούγεται κιχ. Άνθρωπος είναι κι ο Ορφέας, και αφού υποφέρει όλο το δρόμο σιωπηλά στο τέλος (κι όταν λέμε τέλος, εννοούμε κυριολεκτικά ένα βήμα πριν τον πάνω κόσμο) δεν καταφέρνει να αντισταθεί στον πειρασμό και γυρίζει να ρίξει μια ματιά, μια τόση δα ματιά για να βεβαιωθεί ότι η Ευρυδίκη είναι όντως πίσω του. Ήταν. Αλλά εκείνη ακριβώς τη στιγμή εξαφανίζεται, αφήνοντας τον Ορφέα μόνο του στον κόσμο των ζωντανών να περνά την υπόλοιπη ζωή του με τις θλιμμένες μουσικές του.

Δίας και Ευρώπη

Η Ευρώπη είναι μια πανέμορφη πριγκιποπούλα από μεγάλο σόι: κόρη του Αγήνορα και της Τηλέφασσας, ηγεμόνων της Φοινίκης (του σημερινού Λίβανου, σα να λέμε) και αδελφή του Κάδμου, ο οποίος έφυγε από το πατρικό τους για να πάει να φτιάξει μια δική του πόλη που την είπε Θήβα. Μια μέρα, η νεαρή κορασίδα κατεβαίνει με τις φίλες της στην παραλία που βρέχεται από τα νερά της Μεσογείου για να παίξουν. Εκεί τη βλέπει ο Δίας, που –επιρρεπής όπως είναι– την ερωτεύεται κεραυνοβόλα.

Για κάποιο λόγο, όμως, η κοπελιά φαίνεται δύσκολη και ο τρισμέγιστος δεν πιστεύει ότι θα καταφέρει να τη ρίξει με κομπλιμέντα. Το σκέφτεται λίγο, κι αμέσως συλλαμβάνει μια καταπληκτική ιδέα: Θα μεταμορφωθεί σε ταύρο, αλλά όχι σε έναν οποιονδήποτε ταύρο –σε ένα ταύρο πανέμορφο και μυώδη, με λαμπερό τρίχωμα και γυαλιστερά κέρατα. Τον βλέπει η Ευρώπη, «μα τι ωραίος ταύρος!» σκέφτεται, πλησιάζει και τον χαϊδεύει και λίγο αφελής όπως είναι, «δεν ανεβαίνω και στη ράχη του να με πάει μια βόλτα!» λέει. Μην πιστεύοντας πόσο καλά πηγαίνει το σχέδιό του, ο ταυροΔίας αρχίζει να τρέχει, η Ευρώπη να κλαίει αλλά να φοβάται να κατέβει μην και χτυπήσει, και κάπως έτσι φτάνουν και διασχίζουν την θάλασσα ακολουθούμενοι από Τρίτωνες και Νηρηίδες που ενθουσιάζονται από το θέαμα (δε βλέπουν και συχνά ταύρους να διασχίζουν τη θάλασσα εκεί στο νότιο Λιβυκό) και αποβιβάζονται στην Κρήτη. Στο νησί, πια, ο Δίας είναι πια σκέτο Δίας και καθόλου ταύρος –εμφανισιακά τουλάχιστον– και η Ευρώπη λιγότερο τρομαγμένη τώρα που τον βλέπει σαν άνθρωπο, οπότε τον αφήνει να την οδηγήσει σε μια σπηλιά και να της κάνει και τρία παιδιά, τον Μίνωα, τον Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα –που αργότερα θα γίνουν οι κριτές του Άδη, αλλά αυτό είναι από άλλο μύθο. Κάποια στιγμή, βέβαια, ο Δίας πρέπει να επιστρέψει στον Όλυμπο, γιατί θα αρχίσει και η Ήρα να εκνευρίζεται με όλα αυτά, οπότε η Ευρώπη παντρεύεται τον βασιλιά της Κρήτης Αστερίωνα, που υιοθετεί και τα παιδιά, και ζουν αυτοί καλά.

Διαβάστε περισσότερα από την Ηρώ Κουνάδη στο In2life.gr