Ένα θαυμάσιο photo-flashback σε μία εκπληκτική εφημερίδα: International Herald Τribune 125 χρόνια

H Ηerald Tribune είναι η παγκόσμια έκδοση των New York Times, τυπώνεται σε 38 σημεία σε ολόκληρο τον κόσμο και πωλείται σε περισσότερες από 160 χώρες. Φέτος κλείνει 125 χρόνια κυκλοφορίας – ιδρύθηκε στο Παρίσι το 1887. Από τα αρχεία της εφημερίδας μια σειρά από σπάνιες φωτογραφίες απεικονίζει ανθρώπους που διαμόρφωσαν το μέλλον κατά τη διάρκεια μιας εποχής γεμάτης από πολιτικές αναταραχές, ιδεολογικούς και καλλιτεχνικούς αναβρασμούς και συγκλονιστικές τεχνολογικές ανακαλύψεις. Δείτε ανθρώπους που μέχρι σήμερα τους είχατε μόνο ακουστά:

#gallery-1{margin:auto}#gallery-1 .gallery-item{float:left;margin-top:10px;text-align:center;width:100%}#gallery-1 img{border:2px solid #cfcfcf}#gallery-1 .gallery-caption{margin-left:0}

Λένε ότι το μοντέρνο σινεμά ξεκίνησε στο Παρίσι το 1960, με το αξέχαστο «Breathless» του Jan Luc Godard. Πρωταγωνίστρια ήταν η Jean Seberg, εδώ έξω από τα γραφεία της Herald Tribune στη Νέα Υόρκη κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.

H πρωτοπόρος Marie Curie, η πρώτη γυναίκα που έλαβε το βραβείο Νόμπελ, στο εργαστήριό της στη Σορβόνη του Παρισιού, το 1912. Μια γαλλική εφημερίδα είχε γράψει τότε: «Αν μια γυναίκα επιτρέπεται να διδάσκει και τα δύο φύλα στο Πανεπιστήμιο, τότε που πήγε η αρσενική ανωτερότητα; Φτάνει στ’ αλήθεια ο καιρός που οι γυναίκες θα γίνουν και αυτές ανθρώπινα όντα;»

Την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης ο Tσάρλι Τσάπλιν ερμήνευσε τους αδύναμους και περιθωριακούς της νέας τάξης πραγμάτων, με τρυφερότητα και χιούμορ που δεν μπόρεσε ποτέ κανείς να μιμηθεί. Εδώ στις αρχές της δεκαετίας του ’20 με τον συνάδελφο κωμικό Max Linder.

O Georges Clemenceau, ή αλλιώς «ο Τίγρης» οδήγησε την Γαλλία στο τέλος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και πίεσε σκληρά τους Γερμανούς για να πληρώσουν αποζημιώσεις. Εδώ στην κατοικία του στο Saint Vincent sur Jard, λίγο μετά την ήττα του στις εκλογές του 1920.

Ο Ερνέστο Γκεβάρα, ο θρυλικός Τσε, εξαφανίστηκε στις αρχές του 1965, περίπου την εποχή που τραβήχτηκε αυτή η φωτογραφία και επανεμφανίστηκε στο Κονγκό για να ηγηθεί μιας αποτυχημένης εκστρατείας ενάντια στην αποικιοκρατία. Το 1997, τριάντα χρόνια μετά τον θάνατό του, οι New York Times έγραψαν: «Στην Λατινική Αμερική ο κόσμος θαυμάζει ακόμη τον Τσε, παρότι είχε επιδείξει αρκετή βαρβαρότητα κατά τη διάρκεια της ζωής του. Κι αυτό γιατί δεν τον διέφθειρε η εξουσία. Προτίμησε να παλέψει για την επανάσταση στη ζούγκλα του Κονγκό παρά να μείνει γραφειοκράτης στην Αβάνα.»

Δεν είναι γνωστό τι ρόλο ακριβώς έπαιξε η εξωτική χορεύτρια Μάτα Χάρι στην κατασκοπεία που έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, αλλά οι Γάλλοι θεώρησαν οτι κατασκόπευε υπέρ των Γερμανών και το 1917, την εκτέλεσαν. Όπως ειπώθηκε και στην ομώνυμη ταινία του 1931, που πρωταγωνιστούσε η Γκρέτα Γκάρμπο, «ο μόνος τρόπος να εγκαταλείψουμε το επάγγελμά μας, είναι ο θάνατος».

To διαβόητο δεξί χέρι του Χίτλερ, Paul Joseph Goebbels τον Αύγουστο του 1934, κατά τη διάρκεια ομιλίας στην οποία ζητούσε δημόσια υποστήριξη για νέο νόμο που ένωνε τις δυνάμεις του Προέδρου και του Καγκελάριου και σταθεροποιούσε την κυριαρχία του Αδόλφου.

Η Σοβιετική Ένωση έδωσε ελπίδες στον κόσμο αλλά γρήγορα τις διέψευσε. Εδώ το 1930, ο Ζόζεφ Στάλιν σε «φιλική πόζα ανάμεσα σε μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος», σύμφωνα με το μουσείο Σύγχρονης Ιστορίας της Ρωσίας.

Ο Μαχάτμα Γκάντι το 1931 στο Λονδίνο κατευθύνεται σε συνάντηση με την Βρετανική κυβέρνηση για να συζητηθεί το μελλοντικό σύνταγμα της Ινδίας.

Πάμπλο Πικάσσο, το 1933 στο διαμέρισμά του στο Παρίσι, στην Rue des Grands Augustins. Εκείνη την περίοδο επέστρεψε σε πιο κλασσικό στυλ στα έργα του, με την ίδια αγωνιώδη ενέργεια και τολμηρή φαντασία.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Winston Churchill με τον Γάλλο ομόλογό του Pierre Mendes το 1954, μετά από συζητήσεις για την πιθανότητα μιας ευρωπαϊκής οικονομικής και στρατιωτικής ένωσης, επιβεβλημένης λόγω του Ψυχρού Πολέμου…

Ορμητικός, ατάραχος, σοφιστικέ. Ο Cary Grant εν ζωή και μετά θάνατον, γοήτευσε εκατομμύρια ανθρώπους σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Εδώ τον Μάρτιο του 1956 στην ταράτσα του Hotel Raphael, του αγαπημένου του ξενοδοχείου στο Παρίσι, κοντά στην Αψίδα του Θριάμβου.

Οι Στρατηγοί Charles de Gaulle και Dwight D. Eisenhower στην Αψίδα του Θριάμβου. Οι σχέσεις του de Gaulle με τις Συμμαχικές Δυνάμεις ήταν τρικιμιώδεις αλλά στις 14 Ιουνίου 1945, 10 μήνες μετά την απελευθέρωση του Παρισιού, απ’ όπου και το στιγμιότυπο, το μήνυμα ήταν η ενότητα.

Η Εντίθ Πιάφ στο διάσημο Queen Elizabeth που συνέδεε την Μεγ. Βρετανία με τις ΗΠΑ, την ώρα που φτάνει στο λιμάνι της Νέας Υόρκης το 1947. Εκεί γνώρισε και ερωτεύτηκε τον γάλλο μποξέρ Marcel Cerdan, που όμως σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα δύο χρόνια μετά.

Με την ήττα να τον έχει περικυκλώσει, ο Αδόλφος Χίτλερ καταφεύγει στη ρητορική του ικανότητα, στις 14 Οκτωβρίου 1944. Υποτιμώντας τις δυνάμεις των Ρώσων, των Βρετανών και των Αμερικάνων μετέτρεψε την κάποτε παντοδύναμη αυτοκρατορία του σε ερείπια.

Οι ηγέτες του Ψυχρού Πολέμου Richard Nixon και Leonid Brezhnev συνομιλούν στην Ουάσιγκτον τον Ιούνιο του 1973. Η άλλη μεγάλη Κομμουνιστική χώρα ήταν η Κίνα και ο Πρόεδρος Νίξον προσπάθησε αρκετές φορές να εκμεταλλευτεί τον ανταγωνισμό ανάμεσα στις δύο χώρες.

Ο Mao Zedong επανίδρυσε μια ολόκληρη χώρα αναπτύσσοντας το δικό του «κινεζικό» είδος κομμουνισμού, που όμως στην αχανή ενδοχώρα της Κίνας είχε ολέθρια αποτελέσματα. Εδώ στο Πεκίνο την 1η Οκτωβρίου 1963 παρακολουθεί παρέλαση για τον εορτασμό της 14ης επετείου της Λαϊκής Δημοκρατίας.

Ο Μπολσεβίκος Λέον Τρότσκι με ναύτες του Κόκκινου Στρατού το 1918. Ως κομισάριος πολέμου βοήθησε να γεννηθεί νέο σώμα από τα απομεινάρια των προηγούμενων Ρώσικων δυνάμεων και θριάμβευσε στον εμφύλιο πόλεμο ενάντια στη αντι-κομμουνιστική ομοσπονδία γνωστή ως Λευκή Φρουρά.

Ο αεροπόρος Louis Bleriot, γάλλος, κατέπληξε τον κόσμο όλο το 1909 πετώντας πάνω από τη Θάλασσα της Μάγχης με ένα μονοπλάνο. Μια εφημερίδα της εποχής έγραψε τότε: «Μια μηχανή που μπορεί να πετάξει από το Calais στο Dover, δεν είναι παιχνίδι αλλά εργαλείο πολέμου, το οποίο οι στρατιώτες και οι πολιτικοί πρέπει να λάβουν υπόψη».

Ο Samuel Beckett το 1964. Ο φωτογράφος John Gruen είπε πως ο συγγραφέας δεν είχε καθόλου όρεξη για φωτογράφηση εκείνη τη μέρα αλλά μιλούσε για την ματαιότητα της ζωής και την μιζέρια της ύπαρξης.

Από τους διάσημους εκπροσώπους του Μοντερνισμού, ο Ιρλανδός συγγραφέας James Joyce είχε πει κάποτε ότι η Ζυρίχη είναι τόσο καθαρή που θα μπορούσε κανείς να ρίξει ένα πιάτο σούπα στο δρόμο και μετά να το φάει κανονικά, χωρίς κουτάλι. Εδώ στη Ζυρίχη το 1937.

  Πηγή: salt.gr