ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ

Ε​​μείς οι Ελληνες χρωστάμε πολλά σε ένα... χαρτάκι. Ο λόγος για τη συμφωνία της Μόσχας τον Οκτώβριο του 1944 μεταξύ Τσώρτσιλ και Στάλιν.

Η χώρα διατρέχει σοβαρό κίνδυνο. Η «ουκρανοποίησή» της δεν είναι, πλέον, ένα θεωρητικό, απόμακρο σενάριο. 

Ο Αλέξης Παπαχελάς σχολιάζει σε άρθρο του την συμφωνία που υπέγραψαν οι δανιστές στη Μάλτα.

Νιώθω πολύ περίεργα, ομολογώ, όταν κάποιοι γνωστοί εκμυστηρεύονται ότι θέλουν να μπλέξουν με την πολιτική ή τα κοινά γενικώς. 

Η Αμερική δεν θα είναι η ίδια, ούτε και ο κόσμος. Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν άφησε καμία αμφιβολία γι’ αυτό με την ομιλία του προχθές. 

Ο Αλέξης Παπαχελάς ''επανέρχεται'' στην συζήτηση Ευρώ ή Δραχμή

Ο​​μολογώ ότι δεν θα ήθελα να βρίσκομαι στη θέση του κ. Τσίπρα. 

Είμαστε μία χώρα που παθιάζεται συχνά και πιστεύει σε εύκολες λύσεις. Δεν υπάρχουν, ας το πάρουμε χαμπάρι, ούτε στα οικονομικά ούτε στα γεωπολιτικά μας προβλήματα. 

Ε​​δώ και μερικές δεκαετίες το πολιτικό μας σύστημα είχε αποφασίσει να παίζει με τους θεσμούς.

Οι εταίροι και δανειστές γνωρίζουν ότι έχουν επιβάλει μια συνταγή που, απλώς, δεν βγαίνει. 

Κ​​αμία κυβέρνηση στα χρόνια της κρίσης δεν απέκτησε ένα δικό της σχέδιο και όραμα για τη χώρα. 

Οσοι βρέθηκαν στις πρόσφατες εκδηλώσεις του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος περιγράφουν μια ατμόσφαιρα πανηγυριού που θύμιζε λίγο το πώς νιώθαμε στη διάρκεια των Ολυμπιακών του 2004.

Ο ​​ελληνισμός δεν περιοριζόταν ποτέ στην ίδια την Ελλάδα. Κάθε άλλο. 

Λιγοστεύει η άμμος στην κλεψύδρα

Π​​έρυσι τέτοια εποχή ένιωσα για πρώτη φορά την ανασφάλεια που επιφυλάσσει η Ιστορία κάθε 50-60 χρόνια. 

Η Ευρώπη περνάει ένα δύσκολο καλοκαίρι, ευτυχώς όχι λόγω της Ελλάδας αυτήν τη φορά. 

Είμαστε μία απροκάλυπτα σχιζοφρενής χώρα.

Π​​ότε άραγε θα ξεμπερδέψει η χώρα με τις ιστορικές της εκκρεμότητες; Πόσο καιρό θα χρειασθεί ακόμη, δέκα, είκοσι χρόνια;

Η νέα μεταπολίτευση απαιτεί να διαλυθούν μερικοί μύθοι. Χθες διαλύθηκαν αρκετοί. Μια αριστερή κυβέρνηση έφερε προς ψήφιση το δικό της μνημόνιο, με περικοπές στις συντάξεις και άλλα «αντιλαϊκά» μέτρα.

Οι εφημερίδες βρίσκονται παγκοσμίως αντιμέτωπες με μία χωρίς προηγούμενο κρίση. Οι έντυπες εκδόσεις συρρικνώνονται, ιστορικά φύλλα κλείνουν και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πόσα χρόνια θα αντέξει το «χαρτί».