ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

του Δημήτρη ΚαμπουράκηΕνημερώνω το αναγνωστικό κοινό ότι τώρα που άρχισαν τα πρωτοβρόχια, βγαίνουν οι χοχλιοί. Αν προτιμάτε την ονομασία «σαλιγκάρια» ή το πελοποννησιακό «μπομπόλια» δεν έχω αντίρρηση, καθότι η εμμονή των Κρητικών στις αρχαιοελληνικές ρίζες των λέξεων (χοχλιός εκ’ του κοχλία που σχηματίζεται πάνω στο κέλυφος του) πολλές φορές καταντά όντως εκνευριστική.

του Νίκου ΚωνσταντάραΗ οικονομική κρίση υπονομεύει την ιδέα της ευρωπαϊκής ταυτότητας. Οι εντάσεις μεταξύ λαών που αναγκάζονται να δανείζονται και αυτών που τους δανείζουν ξυπνούν στερεότυπα και εθνικισμούς. Το μεγάλο επίτευγμα των μεταπολεμικών χρόνων -η ειρηνική συνύπαρξη και η συλλογική δημιουργία- αμφισβητείται πλέον, καθώς οι συνεχόμενες περικοπές ταράζουν την ιδέα του κράτους πρόνοιας, στερούν πόρους από τον πολιτισμό, δοκιμάζουν την ανεκτικότητα των κοινωνιών, την ελευθερία έκφρασης και της μετακίνησης και δημιουργούν απρόσμενες αντιπαλότητες. Το πλοίο της Ευρώπης προσάραξε στις ξέρες του χρέους και κανείς δεν γνωρίζει εάν θα μπορέσει να αποκολληθεί ή αν θα πρέπει ο καθένας να σώσει ό,τι μπορεί και να κανονίσει την πορεία του.

του Θανάση Μαυρίδη Το κλίμα στην αγορά αλλάζει. Αν κάποιος ρωτήσει πού στηρίζουμε μια τόσο σοβαρή εκτίμηση, η απάντηση μπορεί να του φανεί υπερβολικά απλοϊκή: Είναι η μυρωδιά στον αέρα. Ωστόσο, θα έχουμε πει ένα μικρό ψέμα. Τον αέρα αυτόν δεν τον αναπνέει ακόμα η κοινωνία, αλλά μόνο ορισμένοι. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι αυτοί οι ορισμένοι έχουν, κατά κάποιον τρόπο, μια εσωτερική πληροφόρηση.

Του Άγη Βερούτη Η ηθική διάσταση του θέματος ομολογώ ότι ξεπερνά τη δυνατότητά μου να αντιμετωπίσω το θέμα με νηφαλιότητα. Δεν κάνω το λάθος να το επιχειρήσω.Τρία χρόνια διαρκεί η συσσίφεια απόπειρα ισοσκελισμού του προϋπολογισμού του Ελληνικού κράτους. Η έμφαση είναι σε μέτρα λιτότητος, απλά στην Ελληνική πραγματικότητα αυτά μεταφράζονται ως υπερφορολόγηση, ενόσω οι δαπάνες του δημοσίου παραμένουν σχεδόν αμετάβλητες. Ειδικά οι μισθολογικές δαπάνες που αντιπροσωπεύουν άνω του 80% των δαπανών του προϋπολογισμου μειώθηκαν από το επίπεδο των 24 δισ. ευρώ ετησίως προ κρίσης, στο επίπεδο περίπου των 20 δισ. ευρώ ως τώρα.

Του Μπάμπη ΠαπαδημητρίουΤα στελέχη της τρόικας, όχι βεβαίως οι τρεις επικεφαλής, έχουν βρει τον δρόμο τους μέσα στον λαβύρινθο της ελληνικής φορολογικής νομοθεσίας. Ερωτούν παλαιότερους και νεότερους υπαλλήλους, καταγράφουν τις παρατηρήσεις τους, τις καθυστερήσεις στη διαδικασία, τα «κρυφά μονοπάτια» του χρήματος. Δεν μένουν εκεί. Παίρνουν τις προτάσεις των υπηρεσιών, που συνήθως αγνοήθηκαν και με μία όχι και τόσο περίπλοκη επεξεργασία των προτάσεων αυτών, σε συνδυασμό με γνωστές και δοκιμασμένες μεθόδους εντοπισμού φορολογητέας ύλης, εμφανίζουν τις δικές τους προτάσεις.

Μεγάλη κινητικότητα παρατηρείται στον επιχειρηματικό στίβο το τελευταίο διάστημα. Η αντίδραση της αγοράς που από τα χαμηλά των 477 μονάδων μέχρι και το κλείσιμο της συνεδρίασης την Παρασκευή έδωσε κέρδη πάνω από 65%, έχει επαναφέρει το επίκεντρο των συζητήσεων στην ουσία λειτουργίας της αγοράς, που δεν είναι άλλη από τις επιχειρηματικές συμφωνίες. Χρηματιστηριακοί κύκλοι βλέπουν ότι γίνονται συζητήσεις και πολύ γρήγορα μετουσιώνονται σε πράξεις και δεν αφορούν μόνο τις εισηγμένες, αλλά μία μεγάλη γκάμα επιχειρήσεων. Η εξήγηση που δίνουν είναι ότι οι επιχειρηματίες, κάθε μέρα που περνάει πείθονται όλο και περισσότερο για την παραμονή της χώρας εντός του ευρώ.

του Γιάννη ΠρετεντέρηΑντιλαμβάνομαι απολύτως ότι το πακέτο των μέτρων είναι εξαιρετικά επίπονο. Και πολιτικά δύσκολο. Οχι μόνο επειδή είναι το πολλοστό πακέτο σκληρών μέτρων σε μια πολλαπλώς εξαντλημένη κοινωνία - άντε τώρα να βάλεις για άλλη μια φορά χέρι στις συντάξεις χωρίς να ξεσηκώσεις όλους τους συνταξιούχους!Αλλά και επειδή για πρώτη φορά ίσως πλήττεται ο πυρήνας του Δημοσίου και του κράτους. Τα λεγόμενα «ειδικά μισθολόγια», τα οποία για διαφόρους λόγους την είχαν βγάλει έως τώρα σχεδόν καθαρή.

του Λευτέρη Π. ΠαπαδόπουλουΔύο μήνες περίπου μακριά από την Αθήνα, από χωρίου εις χωρίον περιπλανώμενος, για ένα πράγμα βεβαιώθηκα - και αυτή την πεποίθησή μου την υπογράφω με δύο χέρια: η κρίση δεν έχει φτάσει στην επαρχία! Στην πρωτεύουσα ο κόσμος αγωνιά, ασφυκτιά, δεν ξέρει τι τον περιμένει η αυριανή μέρα, αλλά στα χωριά οι άνθρωποι, όπως τον παλιό καλό καιρό: στις δουλειές τους, με τις παρέες τους, με ό,τι τέλος πάντων είναι «ζωή» στη «μικρή μας πόλη». Εδώ, κάθε τόσο και μια αυτοκτονία, για οικονομικούς κυρίως λόγους. Εκεί, γκρίνια μεν, αλλά και συνεχείς γιορτές, με τους άγιους πάντοτε στο κατώφλι!

του Παναγιώτη ΠαναγιώτουΤο «μομέντουμ» είναι ευνοϊκό για την Ελλάδα και πρέπει να βιαστούμε, ώστε να το αξιοποιήσουμε, λέει και ξαναλέει τις τελευταίες ημέρες ο Στουρνάρας. Εχει δίκιο. Η Le Monde, χθες, έβαλε τίτλο «Η Ευρώπη σκέφτεται να βάλει τέλος στη δικτατορία της λιτότητας». Ενώ το άτυπο Eurogroup στην Κύπρο αποφάσισε την παράταση του προγράμματος προσαρμογής της Πορτογαλίας -του καλού παιδιού στην εφαρμογή των μέτρων- για έναν χρόνο, καθώς κοντεύει να «πνιγεί» από τη λιτότητα.

του Αντώνη ΦουρλήΟι συνδικαλιστές είναι αυτοί που διακρίνονται στην πρώτη γραμμή, ανάμεσα σε όσους υψώνουν τη σημαία της αντίστασης, κόντρα στα μέτρα και τις περικοπές της Τρόικας. Είναι οι πρώτοι που βγαίνουν να κατακεραυνώσουν, όποιον τολμά να τους αποδίδει πρωτεύοντα ρόλο στην πορεία της Ελλάδας προς την παρακμή. Όταν τολμήσει να μιλήσει κάποιος για ανόσια “κεκτημένα” και “συντεχνίες”, του κολλούν αυτομάτως την ετικέτα του “μνημονιακού”, τον καταγγέλουν ως προστάτη συμφερόντων και ενίοτε τον απειλούν με λαϊκό δικαστήριο. Και, φυσικά, αρνούνται την ευθύνη που βαρύνει την συντριπτική πλειοψηφία των “συνδικαλιστών” (και δεν το βάζω τυχαία σε εισαγωγικά) για την κατάντια της χώρας.

του Σωτήρη ΞενάκηΟι αποκαλύψεις που έκανε ο δήμαρχος της Ζακύνθου για την υπόθεση των τυφλών οι οποίοι ...είδαν το φως τους αφού προηγουμένως επί χρόνια έπαιρναν επιδόματα που στερούσαν από ανθρώπους που τα χρειάζονταν πραγματικά, δεν δείχνουν μόνο το μέγεθος της σαπίλας αυτού του κράτους.

Του Άγη ΒερούτηΠροχτές το απόγευμα πήγα περπατώντας να πάρω τσιγάρα απ’ το περίπτερο. Εκεί που χάζευα τις κρεμασμένες εφημερίδες, με πλησίασε μια γυναίκα κοντά στα 60 και έκανε σαν να θέλει να μου μιλήσει, αλλά δίσταζε. Την κοίταξα στο πρόσωπο κι αμέσως κατέβασε το βλέμμα της. Ντρεπόταν. Λίγο πιο πίσω, με  σκυμμένο κεφάλι στεκόταν ένας άντρας με λεπτά χαρακτηριστικά λίγο μεγαλύτερος, με μακριά βρώμικη γενειάδα, εμφανώς καταπονημένος, που έσερνε ένα καρότσι λαϊκής γεμάτο πράγματα. Εκείνος ντρεπόταν περισσότερο.

του Αθαν. Χ. ΠαπανδρόπουλουΚάτι η οικονομική κρίση, κάτι η πτώση της τουριστικής κίνησης, κάτι η αβεβαιότητα στο ελληνικό επιχειρηματικό περιβάλλον, έχουν συμβάλλει στο να παρουσιάζουν αρκετά προβλήματα τόσον η Aegean Airlines όσο και η Olympic Air.

του Αθαν. Χ. ΠαπανδρόπουλουΣτην ίδρυση ενός νέου ελληνικού κεντροφιλελεύθερου κόμματος προχωράει ο ευρωβουλευτής κ.Θόδωρος Σκυλακάκης, που ανήκει στην ευρωπαϊκή ομάδα των Φιλελευθέρων-Δημοκρατών. Όπως μαθαίνουμε, φιλοδοξία του κόμματος είναι η δημιουργία στην Ελλάδα φιλελεύθερου και φιλοευρωπαϊκού κλίματος ενόψει των σημαντικών εξελίξεων που αναμένονται στην οικονομία, αλλά και στην πολιτική σκηνή της χώρας.

του Σταύρου ΘεοδωράκηΟι (φημολογούμενες) περικοπές στα ειδικά μισθολόγια έκαναν τους «μπάτσους γουρούνια δολοφόνους», «εργαζόμενους με κοινωνική υπεραξία» (έτσι τους αποκάλεσε ο Αλέξης Τσίπρας). Και μετέτρεψαν εν μια νυκτί τους δικαστές από «μακρύ χέρι της εξουσίας» σε «μπροστάρηδες των κοινωνικών αγώνων» (όπως είπε και η πρόεδρος των Δικαστών και Εισαγγελέων, Βασιλική Θάνου). Οι οποίοι δικαστές συγκρότησαν μέτωπο με τους νοσοκομειακούς, τους πανεπιστημιακούς, του αρχιερείς και τους οδηγούς του ΟΣΕ (!) και όλοι μαζί θα συγκρουστούν μέχρι τέλους με την «συντεχνία των βουλευτών» (όχι αυτό δεν το είπε ο Κωνσταντίνου της Ανταρσίας αλλά ο Κιουτσιούκης της ΔΑΚΕ). Ποιο είναι το κρίσιμο ποσοστό λοιπόν των περικοπών, που σου ξυπνάει μέσα σου τον Λένιν; Το 10%, το 12% ή το 15% δημιουργεί επαναστατικές διεργασίες για την ανατροπή των μνημονίων, παραμερίζοντας όλες τις άλλες αντιθέσεις. Ή δεν υπάρχουν άλλες αντιθέσεις και όλα είναι χρήμα;

του Σωτήρη ΞενάκηO Κώστας Καραμανλής είχε την Παρασκευή τα γενέθλιά του. Έκλεισε αισίως τα 56 του χρόνια, αφού γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1956.Τέτοιες μέρες περίπου, πριν από τρία χρόνια, εγκατέλειπε την πρωθυπουργία μετά από μια βαριά –για τα τότε δεδομένα- εκλογική ήττα και ταυτόχρονα και την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.

«Στο σημείο αυτό ακριβώς η Κοντορεβιθούλα στρέφεται ερωτηματικά προς τους γονείς της: Με αποπαίρνετε για τον εγωισμό μου, αλλά ποιός μου τον συνέστησε; Για τον ατομισμό μου, αλλά ποιός μου τον δίδαξε; Εσείς οι ίδιοι, καταφέρατε ποτέ να τα βρείτε με τους άλλους; Ανίκανοι να ζήσετε σαν ζευγάρια, ζητάτε διαζύγια, χωρίζετε. Μάθατε άραγε ποτέ πώς γεννιέται και πώς αντέχει στο χρόνο ένα πολιτικό κόμμα; Δέστε καλύτερα πώς ξεφτίζουν όλα σήμερα... Πώς στήνεται μια κυβέρνηση όπου η αλληλεγγύη του καθενός κρατάει για αρκετόν καιρό;....

του Νίκου ΜπίστηΟμολογώ ότι περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον τα νέα επεισόδια του Αλ Τσαντίρι News του Λάκη Λαζόπουλου. Θέλω να δω αν συνειδητοποίησε τι έσπειρε τα δυο τελευταία χρόνια και τι θερίζει τώρα. Αν θα υπάρξει ένα ψήγμα αυτοκριτικής. Μια επωφελής αξιοποίηση του καλοκαιριού θα ήταν να έβλεπε σε επανάληψη τα προηγούμενα επεισόδια και παράλληλα σε ζωντανή μετάδοση τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής να επιδίδονται στις προσφιλείς πρακτικές τους και να διαδηλώνουν την απέχθεια τους για το κοινοβούλιο, τους δημοκρατικούς θεσμούς και τον πολιτικό κόσμο. «Μα τι σχέση έχω εγώ με αυτούς ;» θα μας αντιτείνει αγανακτισμένος. « Εγώ ενδιαφερόμουν για τον απλό λαό, για την «κυρία» στην οποία απευθυνόμουν, για την Αριστερά, για το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ολόκληρη εκπομπή – αγιογραφία  έκανα για τον Τσίπρα, την Λιάνα Κανέλλη πρόβαλα σαν πρότυπο πολιτικού, εγώ φταίω που την πλάκωσε στις μάπες ο Κασσιδιάρης; Εγώ φταίω που πάνω από 400.000 συμπολίτες μας ψήφισαν τους νεοναζί; Η τρόικα και το μνημόνιο φταίνε».

1. Η πρόταση για το καθεστώς της εργασιακής εφεδρείας ήταν πράγματι πρόταση του κ. Σαμαρά. Παρουσιάστηκε πανηγυρικά στο λεγόμενο “Ζάππειο 2”, στις 12 Μαίου 2011 και την επομένη στην τρόικα. 2. Στις 16 Μαΐου ανέλαβα “την πολιτική εθύνη καθώς και το πολιτικό κόστος“ και διατύπωσα δημοσίως την πρόταση ότι οι μετατάξεις προς το στενό δημόσιο τομέα και η εν γένει διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού θα πρέπει να πάψουν να είναι τυφλές, αυτόματες και οριζόντιες.

του Τάκη Καραγιάννη Μία γενιά αλλάζει κάθε ένα τέταρτο του αιώνα, τουλάχιστον όσον αφορά τον στατιστικό υπολογισμό της. Φανταστείτε μία τέτοια χαμένη, όχι λόγω οικονομικής κρίσης, πολέμων, κακουχιών σε μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο, αλλά μία γενιά που επί 23 χρόνια ζει στο σκοτάδι. Ενώ μάχεται για μία απάντηση το επίσημο κράτος αρνείται να τη δώσει κι ακόμη χειρότερα συγκαλύπτει ευθύνες και γεγονότα. Η Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου πέρασε στην ιστορία ως η ημέρα που μία κυβέρνηση απολογήθηκε στις οικογένειες 96 θυμάτων. Των οπαδών της Λίβερπουλ.