Η χώρα του παραλογισμού και των άκρων - Ένα άρθρο του Θανάση Μαυρίδη

Η Ελλάδα είναι ο παράδεισος των ακροαριστερών και των ακροδεξιών που αποφασίζουν να σπουδάσουν την παρανομία και στη συνέχεια να κάνουν το μεταπτυχιακό τους. Άλλος  στην  κακοποίηση αλλοδαπών, άλλος στις ληστείες τραπεζών. Στην Ελλάδα μπορεί κανείς να καλεί τους συμπολίτες του στα όπλα και να συνεχίζει να κυκλοφορεί ελεύθερος και να έχει και πολιτική κάλυψη. Στη χώρα αυτή μπορείς να σκοτώσεις και να κλέψεις στο όνομα των ιδεών σου. Αυτό που είναι αδιανόητο είναι να μην έχεις πολιτική κάλυψη.

Χρόνια τώρα η αστυνομία δεν τολμούσε να πλησιάσει την πλατεία Εξαρχείων και ορισμένα μέσα ενημέρωσης έσπευδαν να κατακεραυνώσουν την κυβέρνηση με την κατηγορία ότι ασκεί «αστυνομική βία». Μέσα ενημέρωσης, αλλά και πολιτικά κόμματα αναλάμβαναν κάθε φορά να προστατεύσουν τα «παιδιά» από το χέρι του Νόμου.

Μόνο που τα παιδιά μεγάλωσαν. Κι έγιναν άνδρες. Και κυρίως τα παιδιά εκείνου του διαβολεμένου Δεκεμβρίου.  Και μεγαλώνοντας, κάποια από αυτά, φαίνεται να πέρασαν τα μεταπτυχιακά τους με άριστα. Ο ένας σκότωσε στην Κύπρο 5 ανθρώπους εν κινήσει μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Η επίδοσή του ήταν τόσο ζηλευτή που μπορεί κάποια μυστική υπηρεσία να αναλάβει να τον βγάλει σύντομα  από την φυλακή. Ο άλλος κατηγορείται από τις αρχές ασφαλείας (μένει να αποδειχτεί αν είναι αθώος ή ένοχος)  ότι ύστερα από μία ληστεία τράπεζας στην Πάρο σκότωσε έναν διερχόμενο ταξιτζή. Όχι με μία. Με πολλές σφαίρες. Κι αυτό έχει την σημασία του.

Και βγαίνει χτες ένας άλλος «γνωστός» αναρχικός και βγάζει ανακοίνωση, στην οποία μιλάει για τα γεγονότα της Πάρου και για την προσπάθεια κάποιων να τον εμπλέξουν με αυτά. Ας δούμε ορισμένα σημεία των «δηλώσεων» του ανδρός:

«Ξεκινάω να γράφω επ΄ αφορμής της πρόσφατης στοχοποίησης μου από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, ως συνεργό σε δολοφονία ενός ρουφιάνου κατά τη διάρκεια ληστείας τράπεζας στην Πάρο».

«Έτσι λοιπόν διακόπτω τη σιωπή μου που σε καθεστώς παρανομίας θεωρούσα ότι με βοηθούσε να κινούμαι πιο αθόρυβα, και επιλέγω να μιλήσω».

«Από τότε που βίωσα τη βία της καταστολής συνειδητοποίησα ότι ο αναρχικός αγώνας είναι σύμφυτος με τη βία».

«Ήμασταν πλέον μόνοι μας εναντίον του κράτους, εναντίον χιλιάδων μπάτσων και των καριόληδων της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας. Μιας υπηρεσίας με άκρες στις μυστικές υπηρεσίες των κυρίαρχων κρατών του κόσμου. Με όλα αυτά τα καθάρματα να μας κυνηγούν, μάθαμε να ελισσόμαστε, να διαφεύγουμε και να αυτοχρηματοδοτούμαστε».

«Η επόμενη σημαντική στιγμή είναι η μάχη του αδερφού μας Θεόφιλου Μαυρόπουλου με τους μπάτσους στην Πεύκη. Δε θα δώσω περισσότερες πληροφορίες για τη συμμετοχή μου ή μη στη μάχη αυτή. Σημασία έχει ότι η ακραία συντροφική και μαχητική στάση του Θεόφιλου, που πολέμησε μόνος του με ένα όπλο εναντίον δύο ένοπλων μπάτσων, είχε ως αποτέλεσμα να παραμείνει ένας ακόμα άνθρωπος στον αγώνα εκτός των τειχών των φυλακών καθώς και κυρίως να μην αθροιστεί άλλη μία αναίμακτη σύλληψη στις νίκες της αστυνομίας εναντίον μας. Εύχομαι ακόμα να πονάνε τα σπασμένα κοκκαλάκια των υπερφιλόδοξων υπηρετών του καθεστώτος»...

Άλλος ένας «τρελός», άλλος ένας «ακραίος»  ή μία πολυάριθμη ομάδα ανθρώπων που έμαθε μέσα από τα γεγονότα της περασμένης δεκαετίας ότι δεν είναι κακό να σπας, να ληστεύεις και να πυροβολείς, αν όλα αυτά γίνονται στο όνομα της «επανάστασης»; Όταν στα γεγονότα του Δεκεμβρίου γράφαμε για την ανάγκη τήρησης της τάξης, κάποιοι αριστερόστροφοι μας κατηγορούσαν ότι σπιλώναμε τους αγώνες της νεολαίας. Ήταν φυσικό. Εδώ ολόκληρα κόμματα στήριξαν εκείνες τις καταστάσεις...

Να μην είμαστε μονόπλευροι. Όχι για λόγους ισορροπίας. Δεν με νοιάζουν οι ισορροπίες, επειδή ξέρω ότι δεν οδηγούν κάπου. Πρέπει, όμως, να δούμε και το άλλο άκρο. Εκείνο των «αληθινών Ελλήνων» που κυνηγούν τα βράδια στα σοκάκια τους «μη αληθινούς». Λες και πρόκειται για κυνήγι αγριόχοιρων. Δεκάδες εναντίον ενός. Αντροσύνη κάποιων που νομίζουν ότι ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο για να μπορούν αυτοί σήμερα να μαχαιρώνουν ατιμώρητοι λαθρομετανάστες στο μετρό και στις πλατείες. Κοινοί εγκληματίες που κρύβουν τα χαμηλά τους ένστικτα μέσα από μία υπερπατριωτική ρητορική.

Αλλά κι αυτοί δεν γεννήθηκαν έτσι από μόνοι τους, με παρθενογένεση. Οι υπηρεσίες ασφαλείας ίσως γνωρίζουν κάτι περισσότερο για να μας πουν, όταν κάποιοι πραγματικά ανεξάρτητοι Έλληνες τους καλέσουν στη Βουλή των Ελλήνων. Προς Θεού, δεν αναφερόμαστε στο κόμμα του κ. Καμμένου, δεν ήταν αυτή η πρόσθεσή μας. Άλλωστε, ο κ. Καμμένος ασχολείται αυτή την περίοδο  με ιστορίες συνωμοσίας και με διορισμούς άλλων Καμμένων στη Βουλή. Εμείς μιλάμε για μία από τις σκοτεινές υποθέσεις της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.  

Δεν πιστεύω ότι η χώρα έπρεπε να γίνει το άσυλο των λαθρομεταναστών κι αυτό το έχω υποστηρίξει με σθένος σε πολλά άρθρα στο παρελθόν. Πίστευα, πάντοτε, στην αρχή της τήρησης των Νόμων. Δεν μπορεί, όμως, ένας πολιτισμένος άνθρωπος να ανεχτεί να μαχαιρώνονται συνάνθρωποί του.

Στην κοινωνία έχουν ήδη ενδυναμωθεί τα δύο άκρα. Δεν είναι ένας υποτιθέμενος μελλοντικός κίνδυνος. Είναι κάτι που ήδη συμβαίνει. Στο όνομα μιας δήθεν ελευθερίας επιτρέψαμε στην ανομία να γίνει ο μόνος νόμος που τηρείται με ευλάβεια. Ίσως γιατί δεν διδαχτήκαμε ότι ελευθερία δεν είναι ό,τι έχει ο καθένας στο μυαλό του, αλλά η έλευση των ορίων...

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@capital.gr


Πηγή: www.capital.gr