Η συγγραφέας Ειρήνη Φραγκάκη μιλάει στο eirinika.gr για τα βιβλία της, την Κρήτη και τη συγγένεια της με τον Βιτσέντζο Κορνάρο

Η συγγραφέας Ειρήνη Φραγκάκη μιλάει στο eirinika.gr  και στην Ειρήνη Νικολοπούλου για τα βιβλία της, την Κρήτη και τη συγγένεια της με τον Βιτσέντζο Κορνάρο



 Δύο βιβλία έως τώρα και τα δύο με κοινωνικό περιεχόμενο. Ποια ερεθίσματα οδήγησαν στην συγγραφή τους;

Το πρώτο μου βιβλίο, «Η αγάπη που άνθισε στην ψυχή μου» κυκλοφόρησε από την Δυάς εκδοτική τον Ιούνιο του 2011 και αφορά το διαζύγιο στην ελληνική κοινωνία, που σήμερα ,μαστίζει όσο ποτέ άλλοτε τις οικογένειες και που ακόμα αποτελεί θέμα ταμπού. Ξεκίνησε να γράφεται πολύ νωρίς, χωρίς κάποιο προσωπικό ερέθισμα. Για πολύ καιρό είχε παραμείνει στο συρτάρι μου έως ότου άρχισα να κοιτάζω πιο βαθιά τις ζωές των άλλων. Πέρασα ατέλειωτες ημέρες, μιλώντας, ρωτώντας και μαθαίνοντας, από γνωστούς και φίλους, που είτε βρίσκονταν σε διάσταση είτε είχαν ήδη βγει από ένα διαζύγιο. Όταν πια βρέθηκα κι εγώ η ίδια αντιμέτωπη, είδα από άλλη οπτική γωνία το θέμα που όμως σε τίποτα δεν με εμπόδισε να δω σφαιρικά και να αναλύσω χαρακτήρες και καταστάσεις. Το παν είναι ο γράφων να έχει ανοιχτό μυαλό, να μην έχει παρωπίδες κι όσο το δυνατόν να γίνεται αντικειμενικός στην απόδοση κάθε θέματος. Αυτό μου το τονίζουν οι αναγνώστες που διαπιστώνουν πως σε τίποτα δεν υστερεί ο «σύζυγος» του βιβλίου από την ηρωίδα μου.



Το δεύτερο, «Η πεταλούδα της νύχτας» που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2013 από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία έχει επίσης κοινωνικό θέμα, αυτό της νύχτας, των βιασμών, της πορνείας και των ναρκωτικών. Πολύ δύσκολη η έρευνα όπως και η αποτύπωση εικόνων και αισθήσεων στο χαρτί. Το συγκεκριμένο αν και είναι προγενέστερο του πρώτου, άργησα πολύ να το τελειώσω διότι απαιτούσε μακροχρόνια έρευνα κάτι που δεν μπορούσα να το κάνω όσο ζούσα στην Σητεία. Όταν εγκαταστάθηκα μόνιμα πλέον στην Αθήνα, είχα την «πολυτέλεια» με την βοήθεια και αμέριστη κατανόηση του συζύγου μου μιας και ήμουν έγκυος στο τρίτο μου παιδί, να περπατήσω πολλές φορές, νύχτα, ανάμεσα στα πρεζόνια και τις ιερόδουλες, στις πιο κακόφημες συνοικίες της Αθήνας. Οι μνήμες και οι μυρωδιές από εκείνες τις «βόλτες» θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό μου. Είχα επίσης την τύχη, μέσω του πολύτιμου εργαλείου που λέγεται διαδίκτυο, να γνωρίσω την «Μάγδα» μου. Ένα κορίτσι με άσχημο παρελθόν, ταλαιπωρημένο μέχρι το τελευταίο του κύτταρο.  Οι συνομιλίες μας γίνονταν μέσω μηνυμάτων και ψευδωνύμων πράγμα το οποίο μ’ έκανε να αργήσω να μάθω την πραγματική της ταυτότητα και να διασταυρώσω όλα όσα μου είχε αφηγηθεί. Το κορίτσι γνώριζε σε τι οφείλονταν η τόση μου περιέργεια να μάθω και δεν δίστασε να μου αποκαλύψει πολλές κρυφές της στιγμές και σκέψεις που όπως μου τόνισε, ποτέ δεν είχε τολμήσει να συζητήσει με κανέναν άλλο. Ίσως η μυστικότητα του διαδικτύου να κατεύνασε ενδοιασμούς και φόβους.

 Πόσο εύκολο είναι για έναν συγγραφέα να «δέσει» την αλήθεια με την μυθοπλασία;

Τα αληθινά γεγονότα δεν ωφελεί να τα παραποιήσεις. Η αλήθεια είναι αυτή και τέλος. Μπορούν να απλοποιηθούν ή να ωραιοποιηθούν για να μην είναι απόλυτα σκληρά αλλά όχι να αλλοιωθούν γιατί μετά τα μηνύματα που περνάει ο συγγραφέας στον αναγνώστη είναι μπερδεμένα. Το να προστεθούν πινελιές μυθοπλασίας δεν είναι δύσκολο, όταν η φαντασία του συγγραφέα… «καλπάζει». Άλλο να ξεκινήσεις και να τελειώσεις, πλάθοντας χαρακτήρες και γεγονότα κι άλλο να συνδέεις φαντασία και πραγματικότητα. Η θέση μας είναι πολύ λεπτή γιατί πάντα, μα πάντα, ένα βιβλίο είναι ταξίδι. Εμείς οφείλουμε να γνωρίζουμε εκ των προτέρων τον τρόπο που θα ταξιδέψει αλλά και το λιμάνι που περιμένει τον αναγνώστη. Ελπίζουμε όμως να το απολαύσει όσο κι εμείς.



Συγγραφή, οικογένεια και χίλιες δυο άλλες ασχολίες. Μια γυναίκα που παίζει πολλούς ρόλους στην καθημερινότητά της. Πως ανταπεξέρχεται;

Με δυσκολία. Τίποτα όμως δεν είναι ακατόρθωτο. Κάνοντας αυτό που αγαπάω, όση κούραση κι αν έχω, νιώθω δικαιωμένη και γεμάτη όταν τελειώνει η κάθε μέρα. Έχω μια οικογένεια που λατρεύω, είμαι μητέρα τεσσάρων παιδιών και σύζυγος. Σίγουρα οι εικοσιτέσσερις ώρες είναι λίγες μπροστά σ’ εκείνες που χρειάζομαι. Ελεύθερος χρόνος δεν υπάρχει, αυτό που κάνω είναι να «κλέβω» συνεχώς ώρες από τον ύπνο για να κάνω αυτό που αγαπώ. Γράφω, ζωγραφίζω, αρθρογραφώ, κατασκευάζω… και χίλια δυο άλλα.  Αν δεν τα έκανα, έστω και σε αυτόν τον κλεμμένο χρόνο, θα ένιωθα ημιτελής. Χωρίς αυτά, απλά, δεν είμαι εγώ.


Κρήτη, Σητεία και η συγγένεια με έναν μεγάλο ραψωδό. Τον Βιτσέντζο Κορνάρο. Πόση βαρύτητα έχουν όλα αυτά με τον τρόπο που λειτουργείς;

Με δυο λέξεις. Είμαι περήφανη. Καταρχάς είμαι περήφανη και μόνο που στις φλέβες μου κυλάει Ελληνικό αίμα. Η Κρήτη είναι ο τόπος που μεγάλωσα, που έκανα τα περισσότερα όνειρα. Η καταγωγή μου. Ο τόπος μου και τον λατρεύω. Μια ιστορία ολόκληρη, εδώ και αιώνες. Ξέρω επίσης μετά από έρευνες πως είμαι απόγονος του Βιτσέντζου Κορνάρου από τη μεριά της μητέρας μου. Εκείνος, ήταν, είναι και θα είναι κορυφή, τρανός και ξακουστός για την προσφορά και την ιστορία που μας άφησε. Δεν μπορώ να μπω στη διαδικασία να συγκρίνω τον εαυτό μου με τον πρόγονό μου αλλά ως σεβασμό απέναντι στο έργο που μας κληροδότησε, προσπαθώ να γίνομαι κι εγώ κάθε μέρα καλύτερη στο δικό μου έργο.

 Και στο επόμενο καταπιάνεσαι πάλι με κοινωνικό θέμα;

Όχι. Αυτή τη φορά είναι εντελώς διαφορετικό και χαίρομαι αφάνταστα που μπήκα σε αυτή τη διαδικασία αλλαγής θέματος. Χωρίς να έχει γίνει επίτηδες και πάντα οδηγούμενη από το ένστικτό μου, νιώθω εντελώς διαφορετικά μέσα μου. Είναι ένα ταξίδι στον χρόνο, επώδυνο, κουραστικό γιατί χρειάζεται πολύ μεγάλη έρευνα και μελέτη. Πολύ περισσότερο απ’ όση χρειάστηκα στα δύο πρώτα. Εύχομαι όταν θα φτάσω στην λέξη τέλος, να νιώσω αυτό το μεγαλειώδες συναίσθημα της λύτρωσης.

Οι ήρωες που επιλέγεις έχουν στοιχεία από τον χαρακτήρα της Ειρήνης;

Αναπόφευκτα χωρίς αυτό να σημαίνει πως είμαι εγώ. Αν και σαν χαρακτήρες είναι πολύπλευροι συνήθως δεν παύω να τους κουβαλάω και να με κουβαλάνε μέσα τους. Κατά κάποιο παράξενο και μαγικό τρόπο με στοιχειώνουν και δύσκολα τους ξεκολλάω από πάνω μου. Είναι σαν πανωφόρι στην ψυχή μου.

Συγγραφέας, επιτυχίες και καταξίωση. Υπάρχει σήμερα συγγραφείς που να πληρούν αυτά τα κριτήρια;

Ε.Φ.Συγγραφέας είναι τίτλος τιμής που μόνο οι αναγνώστες και ο χρόνος μπορούν να τον αποδώσουν. Εμείς που γράφουμε θα αυτοαποκαλεστούμε, δηλώνοντας την ιδιότητα. Η επιτυχία και η καταξίωση όμως θέλουν πολύ χρόνο για να φανούν. Δεν γράφω για να «φανώ» ως μία γράφουσα ακόμα, μα γιατί δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Μοιράζομαι τις σκέψεις και την ψυχή μου γιατί με αξίωσε ο Θεός να το κάνω. Πιστεύω στις συγκυρίες και στο πλήρωμα του χρόνου.

Γράφεις και στίχους.

Είναι μια αγάπη που με ακολουθεί από πολύ μικρή. Έχω κούτες γεμάτες με τετράδια από στίχους. Το τραγούδι «Αλήθειες ζωής» είναι το πρώτο μου και το ακούμε με την καταπληκτική φωνή του Χρήστου Ρενιέρη, σε δική του μουσική κι ενορχήστρωση από τον Ισσάκ Τεπελένη, κυκλοφορεί ελεύθερα στο διαδίκτυο και μπορείτε να το ακούσετε http://www.youtube.com/watch?v=Grw2G7Iqprk.
Δεν σταματάει εδώ όμως αυτό κι είναι κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα. Περιμένουμε άλλα τρία τραγούδια τα οποία δουλεύονται τώρα.

Μια ευχή για τους Έλληνες του σήμερα που βάλλονται από παντού λόγω της οικονομικής κρίσης.

Η Ελλάδα του σήμερα μπορεί να ταλαιπωρηθεί, να πονέσει, να πεινάσει. Πράγμα δυστυχώς αναπόφευκτο μιας και η κρίση ολοένα και μεγαλώνει, ολοένα και αυξάνει την δυστυχία του λαού μας. Δεν πρέπει όμως για κανένα λόγο να χάσουμε την ελπίδα μας γιατί η Ελλάδα του αύριο είναι τα παιδιά μας. Οφείλουμε να έχουμε το κεφάλι ψηλά και να παλέψουμε με νύχια και με δόντια για να έχουν εκείνα ένα καλύτερο μέλλον. Εύχομαι να βγούμε, όλοι ανεξαιρέτως, όσο το δυνατόν λιγότερο αλώβητοι.

Επικοινωνία με τη συγγραφέα:
eirinifragaki@gmail.com
https://twitter.com/#!/Eirini_Fragaki
http://irene-f.blogspot.com/
http://eirinifragaki.ucoz.com/
https://www.facebook.com/irene.frag.1