Συγκλονιστική συνέντευξη από το πρόσωπο της ημέρας: Ο Πατήρ Αντώνιος και η Κιβωτός του με τα παιδιά! (φωτό)

Σε μια εποχή που κυριαρχούν τα λόγια και όχι οι πράξεις, όπου οι «πολλοί» παρακολουθούν τον «έναν», αναζήτησα την εξαίρεση, έναν άνθρωπο που έχει μάθει να ρισκάρει και να εκπέμπει φως εκεί όπου οι άλλοι βλέπουν μόνο σκοτάδι. 

Βρέθηκα στην Κιβωτό του Κόσμου και συνομίλησα με τον Πατέρα Αντώνιο, ενώ κατά την διάρκεια της συνέντευξης οι ήχοι που εισχωρούσαν από τα γέλια των παιδιών σου υπενθύμιζαν τι σημαίνει πραγματική αγάπη. Λίγο πριν τον αποχαιρετήσω, δεσμεύτηκα να κάνουμε πράξη αυτό που μου ζήτησε για μετά το Πάσχα, να ταξιδέψουμε μαζί στην ακριτική Κιβωτό του, προκειμένου να μου δείξει από κοντά αν γίνονται ακόμα μικρά θαύματα.
 

Πάτερ Αντώνιε, πιστεύετε ότι είμαστε στην ΑΡΧΗ του τέλους της κρίσης ή στο τέλος της αρχής;
Νομίζω ότι είμαστε στην μέση της κρίσης και αυτό από την εμπειρία που έχω, αφού όλο και περισσότεροι καθημερινά, μας χτυπούν την πόρτα ζητώντας βοήθεια. Δυστυχώς, δεν βλέπω ακόμα φως.

Γιατί στους περισσότερους ανθρώπους το φόντο της ζωής τους είναι γκρίζο;
Διότι η παιδεία που λαμβάνουμε είναι υλιστική, δηλαδή ‘έχω, είμαι, δεν έχω, δεν είμαι τίποτα’. Δεν είναι όμως μόνο το αν έχουμε αλλά και το ‘είναι’ μας. Από εκεί και πέρα βέβαια πιστεύω ότι έχουμε περάσει πολύ δυσκολότερες στιγμές, τις οποίες και ξεπεράσαμε  γιατί ήμασταν γαντζωμένοι στις παραδόσεις μας, στην πίστη μας και τις αξίες μας. Αυτό είναι που πρέπει να κοιτάξει ο καθένας μας, ειδικά αυτοί που έχουν την δύναμη, πρέπει να βοηθήσουν  ώστε ο λαός μας να μορφωθεί ουσιαστικά.

Γιατί σε μια κοινωνία όπως η ελληνική η «Κιβωτός του Κόσμου» είναι η εξαίρεση αντί για τον κανόνα;
Πολλές φορές ισχύει αυτό που λέτε. Αντί να είναι ο κανόνας το να ανοίγουμε την πόρτα μας σε όλους, να αγκαλιάζουμε όλο τον κόσμο και ειδικά τα παιδιά, αυτά αποτελούν  την εξαίρεση. Δυστυχώς όμως για όλα αυτά θεωρώ ότι ευθύνεται η κρίση αλλά και το γεγονός ότι έχουμε απομακρυνθεί από τις αρχές και  τις αξίες μας οι οποίες έχουν γίνει σκουριές.

Είμαστε ένας λαός με πολλούς ικανούς και ελάχιστους πρόθυμους;
Χρειάζεται κάποιος να δώσει το παράδειγμα. Θα σας πω κάτι. Πριν ένα χρόνο μου ζήτησαν να δώσω συνέντευξη από το γερμανικό «Der Spiegel». Ήρθαν λοιπόν εδώ και αυτό που κατάλαβα αμέσως είναι ότι ήθελαν να δείξουν αίμα, ότι ο ελληνικός λαός πεινάει, αφήνει τα παιδιά του, ότι πεθαίνουν από την πείνα, ότι υπάρχει μιζέρια, κατάντια και κακομοιριά. Εγώ όμως ήθελα να τους καθοδηγήσω προς το δικό μου δρόμο, όσο αυτοί το πήγαιναν προς τα εκεί και  τους λέω ελάτε να σας δείξω μια άλλη Ελλάδα που εσείς δεν γνωρίζετε. Τους πάω και τους κάνω βόλτα εδώ στην Κιβωτό σε ώρα αιχμής. Τους έδειξα όλο το χώρο, τις αίθουσες διδασκαλίας, την τραπεζαρία που διαβάζουν τα παιδιά, τους εθελοντές μας που αφήνουν τα σπίτια τους και έρχονται όσες ώρες χρειάζονται, χωρίς να κρατούν ρολόι. Άνθρωποι που έρχονται να διαβάσουν τα παιδιά, να τα πάνε στους γιατρούς, να καθαρίσουν, να μαγειρέψουν, να πλύνουν. Έχουμε πολλές γιαγιάδες που δεν μπορούν να βγουν από τα σπίτια τους και τους στέλνουμε εκεί μικρά τσουβαλάκια με ρούχα για να τα πλύνουν, να τα σιδερώσουν και να τα μπαλώσουν. Φυσικά, τα είδαν αυτά οι Γερμανοί, εντυπωσιάστηκαν αλλά δεν τους πολυάρεσε αυτό, γιατί ήθελαν να δείξουν μια  άλλη εικόνα, πιο μίζερη. Εγώ λοιπόν προτίμησα να τους δείξω την ευαισθησία, την θυσία και το φιλότιμο του απλού κόσμου.

Όλη η συνέχεια εδώ - grekamag.gr

Ακολουθήστε το eirinika.gr στο Google News για ενδιαφέρουσες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε όλες τις αναρτήσεις του eirinika.gr και του madeingreece.news

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ