Ο σκύλος του «Φάουστ» «σώθηκε», οι φιλόζωοι όχι-Η άλλη άποψη από τον Μάκη Μηλάτο

Γράφει ο Μάκης Μηλάτος στο tospirto.net:

Το λαϊκό δικαστήριο (ή μήπως καλύτερα η Ιερά Εξέταση;) στήθηκε και με συνοπτικές διαδικασίες αποφάσισε: Ο σκύλος πρέπει να σωθεί από τον "ανάλγητο" Μιχαήλ Μαρμαρινό και την παράστασή του. Πώς είναι δυνατόν ένα «πεινασμένο» και «αποστεωμένο» σκυλί να «βασανίζεται» προς χάριν της τέχνης; Οι θεωρητικώς «προχωρημένοι» και (συνήθως) φιλότεχνοι και κουλτουριάρηδες φιλόζωοι δεν μπήκαν καν στη διαδικασία να μάθουν, να ψάξουν, να ενημερωθούν πριν καταδικάσουν.



Λειτούργησαν ως όχλος και με τις ίδιες διαδικασίες όπως οι χρυσαυγίτες ή οι φανατικοί χριστιανοί  που διακόπτουν παραστάσεις για να «σώσουν» τα χρηστά ήθη, επενέβησαν και «έσωσαν» το σκυλί. Δεν μπήκαν στον κόπο να αναρωτηθούν πώς είναι δυνατόν ένας σπουδαίος σκηνοθέτης που με την τέχνη του παράγει (εκ των πραγμάτων) ήθος, πώς τόσοι καλοί και ευαίσθητοι ηθοποιοί με κοινωνική και πολιτική συνείδηση θα επέτρεπαν στον εαυτό τους να «κακοποιείται» ένας σκύλος προς χάριν της παράστασης;

Είδαν, έβγαλαν συμπέρασμα και επενέβησαν διαμαρτυρόμενοι. Τι κι αν το αρχαίο ελληνικό πνεύμα υποστηρίζει (ακόμη και μέσα στα αστυνομικά τμήματα είναι γραμμένο) «Μηδεμιάν δίκην δικάσεις, πριν αμφοίν μύθον ακούσεις». Η ράτσα του συγκεκριμένου σκύλου είναι από τη φύση του οστεώδης και πήγαινε στην παράσταση με το αφεντικό του. Ψιλά γράμματα...

Δυστυχώς τα λαϊκά δικαστήρια που στήνονται εσχάτως στο Facebook και ρίχνουν στην πυρά κάθε είδους «μάγισσες», έδειξαν κι εδώ το φασιστικό τους πρόσωπο. Δεν θα έπρεπε οι φιλοζωικές οργανώσεις (τρομάρα τους) να γνωρίζουν ποια είναι η φύση και η εικόνα της ράτσας Levrier Greyhound; Κι αν δεν ήξεραν (κακώς), δεν θα έπρεπε να μάθουν πριν επέμβουν για να «σώσουν» το σκύλο, ο οποίος θα συνεχίσει να είναι «κοκαλιάρης» και στο μέλλον, και χωρίς να συμμετέχει στην παράσταση;

Τι κρίμα που και οι φιλόζωοι, οι οποίοι θα έπρεπε να εκπέμπουν ένα άλλο ήθος και έναν άλλο -και όχι αγελαίο- τρόπο, αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων και με παρόμοια συμπεριφορά όπως άλλες φανατικές οργανώσεις. Και πόσο θλιβερό να θεωρούν τον εαυτό τους καλύτερους, ηθικότερους και με περισσότερες ευαισθησίες από σπουδαίους καλλιτέχνες για τους οποίους θα έπρεπε να είναι βέβαιοι πως παράγουν ήθος.