Όταν χορεύουν οι καλικάντζαροι - Η Ουκρανία, η μυωπική Ευρώπη, η Ελλάδα, η τρόικα και οι Aμερικανοί - Άρθρο του Αντώνη Καρακούση

Όταν ο υπουργός Ανάπτυξης κ. Κ.Χατζιδάκης ανέθετε στον κ. Γκουρία του ΟΟΣΑ - πληρώνοντάς τον μάλιστα με 1 εκατ. ευρώ - την κατάρτιση έρευνας για τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα δεν φανταζόταν σε τι αδιέξοδο θα ερχόταν και τι εργαλείο πίεσης θα προσέφερε στην τρόικα.



Toυ Αντώνη Καρακούση, ΒΗΜΑ

Αυτή την ώρα με όχημα την περιβόητη «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ, που προβλέπει ένα κύκλο απελευθερώσεων στο πλήθος των επιμέρους ελληνικών αγορών από το γάλα μέχρι τα φάρμακα, ασκείται πρωτοφανής πίεση στην κυβέρνηση Σαμαρά.
Εν αναμονή της νέας διευθέτησης του ελληνικού χρέους και εν όψει των ευρωεκλογών εταίροι και δανειστές δείχνουν στους λαούς τους ότι εξαντλούν τους Έλληνες, ότι δεν τους κάνουν χάρες, θέλοντας να πείσουν με κάθε τρόπο ότι η βοήθεια που θα δώσουν θα είναι δικαιολογημένη.
Τα θέματα, οι περίφημες εκκρεμότητες, φαντάζουν γελοίες μπροστά στο μέγεθος και το βάθος της προσαρμογής που υποχρεώθηκε η ελληνική οικονομία και κοινωνία. Δεν έχει ιστορικό προηγούμενο η ελληνική δημοσιονομική προσαρμογή κι αυτοί καίγονται αν θα πουλάει ο Βασιλόπουλος ασπιρίνες.
Δογματίζουν ακραία οι άκαμπτοι εταίροι μας και φανερώνουν μέγα ιδεολογικό πάθος απέναντι στους χειμαζόμενους Έλληνες. Τώρα άνοιξαν ξανά θέμα Τραπεζών, επαναφέρουν στο προσκήνιο ένα κλεισμένο ζήτημα, πιέζουν για νέα κεφάλαια, νομίζοντας ανοήτως ότι θα κερδηθεί η εμπιστοσύνη στους καταθέτες..δια της αμφισβήτησης.
Και βεβαίως δεν νοιάζονται για τις πολιτικές και άλλες συνέπειες. Ούτε που ενδιαφέρονται αν εδώ θα επικρατήσουν πολιτικοί καλικάντζαροι, έτοιμοι για τα χειρότερα.
Δρουν με τον ίδιο ανόητο τρόπο όπως έδρασαν και στην Ουκρανία.
Και εκεί, υπό το βάρος των ψυχώσεων του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, για να ικανοποιήσουν τις φοβίες των Λιθουανών και των Πολωνών, υποστήριξαν προκλητικά αστόχαστες και διαλυτικές δυνάμεις, εξέθεσαν σε μέγα κίνδυνο μια χώρα 45 εκατ. κατοίκων και άνοιξαν ζήτημα αντιπαράθεσης με τη Ρωσία, που δεν δύνανται βεβαίως να χειρισθούν.
Και τώρα τι κάνουν; Επιζητούν τη διαμεσολάβηση του προέδρου Ομπάμα, ο οποίος πιέζεται από τους φανατικούς νεοσυντηρητικούς των ΗΠΑ, που απαιτούν εμπάργκο και άλλες κυρώσεις, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι έτσι μπορεί να ανατιναχθεί η παγκόσμια οικονομία κι όλος ο κόσμος να εκτεθεί σε πολεμική περιδίνηση.
Ευτυχώς ο Ομπάμα δεν κάμπτεται. Η πολιτική απαγκίστρωσης από τα καυτά μέτωπα αποδίδει, η συμβολή των Ρώσων είναι δεδομένη και βεβαίως αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να διακινδυνεύσει την παγκόσμια ειρήνη.
Ξέρει ότι οι Ρώσοι είναι σκληροί και άκαμπτοι, γνωρίζει ότι οι Κινέζοι είναι επικίνδυνοι και βεβαίως μπορεί να αντιληφθεί τον δογματισμό, αλλά και την μικρόνοια των ευρωπαίων, οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν ότι αν υπάρξει ατύχημα πάλι η Ευρώπη θα την πληρώσει.
Γι' αυτό και παρεμβαίνει, στέλνοντας τον Τζών Κερί να βρει μια άκρη και να καθήσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων Ουκρανούς και Ρώσους.
Κακά τα ψέματα, η Ευρώπη πάσχει πολιτικά. Μικροί, ιδεολογικά φορτισμένοι ηγέτες διαφεντεύουν τις τύχες της. Γι' αυτό και δεν μπορεί να μοιράσει δυο γαϊδουριών άχυρα.
Εξαιτίας των πολιτικών αγκυλώσεων και της μυωπικής συμπεριφοράς και στάσης η Ουκρανία οδηγείται στο διαμελισμό και η Ελλάδα στους καλικάντζαρους και δι' αυτών όλη η Ευρώπη στον ευρωσκεπτικισμό και στην υποχώρηση.
Με ένα νεύμα αναπτυξιακό αυτή την ώρα θα άλλαζε θέση των λαών της Ευρώπης. Η Ιταλία θα μπορούσε να ελπίζει ότι θα ξεφύγει από την επερχόμενη κρίση χρέους, η Γαλλία θα γλίτωνε από την επίσης επερχόμενη εθνικιστική ρατσιστική ακροδεξιά και η Γερμανία θα αναγορευόταν πραγματικά σε ηγέτιδα ευρωπαϊκή δύναμη, που δεν ορίζεται μόνο από τις καταθέσεις των πλουσίων της Βαυαρίας.
Φθάσαμε δυστυχώς έπειτα από τόσα χρόνια ευρωπαϊκής ζωής να αποζητούμε παρηγοριά στις ΗΠΑ, της μόνης ίσως χώρας με στρατηγικό βάθος και αντίληψη της θέσης της στον κόσμο.