Πόσο ηλίθιοι μπορεί να είμαστε; Μπορεί οι Ρώσοι να μην μας βοήθησαν αλλά χαιρόμαστε που χτυπάνε την Ουκρανία για να τιμωρήσουν την Μέρκελ; Η ''αγανάκτηση'' του Θανάση Μαυρίδη στο άρθρο του‏!

Τα Ορλωφικά έχουν αφήσει πίσω τους την αίσθηση του ανικανοποίητου. Πολύ θα θέλαμε να μας έχουν «απελευθερώσει» από τον Οθωμανικό ζυγό οι ομόθρησκοι Ρώσοι και όχι οι τρισκατάρατοι αιρετικοί της Δύσης.  Αλλά τα έφεραν έτσι ο Τσάρος κι ο Θεός που το ξανθό γένος παρέμεινε η μεγάλη ανεκπλήρωτη προφητεία του Έθνους. Μπορεί οι Ρώσοι να μην μας έσωσαν με δικά τους δάνεια από τους τοκογλύφους της ΕΕ, να μην βοήθησαν την Κύπρο στην δύσκολη ώρα, αλλά τους Ουκρανούς θα τους συνθλίψουν. Κι έτσι θα τιμωρήσουν και την «κακιά Μέρκελ».



Του Θανάση Μαυρίδη,. Capital.gr

Ο απλοϊκός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε ως έθνος τις διεθνείς σχέσεις και τα εθνικά θέματα είναι ισοπεδωτικός. Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που οι πολέμιοι των μνημονίων εγκαλούσαν τον Γιώργο Παπανδρέου για το γεγονός ότι δεν αναζήτησε εναλλακτική λύση στην Ρωσία και στην Κίνα.  Ολόκληρο κίνημα αγανακτισμένων στήθηκε στην χώρα με αυτό το επιχείρημα και απειλούσε με κρεμάλες κάθε αντίθετη φωνή. 

Στην περίπτωση της Κύπρου αποδείχτηκε ότι οι Ρώσοι δεν είναι και τόσο γενναιόδωροι όσο τους ήθελε η λαϊκή παράδοση  και ότι γι΄ αυτούς το ομόθρησκο έρχεται σε δεύτερη ή τρίτη μοίρα. Σκέφτονται και ενεργούν με βάση το οικονομικό και εθνικό τους συμφέρον. Και πολύ καλά κάνουν! Κι ενώ ξεκαθαρίσαμε στην πράξη ότι τόσα λεφτά σε δάνειο και με τόσο μικρό επιτόκιο που μας προσέφεραν οι Ευρωπαίοι δεν θα μας τα έδινε κάποιος άλλος στον πλανήτη, η αίσθηση του ανικανοποίητου παρέμεινε. 

Η νέα αφορμή για να αποδείξουμε την σταθερή και διαχρονική προσήλωση μας στον μύθο του ξανθού γένους δόθηκε αυτή την εβδομάδα και ήταν η παράνομη δράση της Ρωσίας στην Κριμαία.  Κατά το ελληνικό ορθόδοξο και αντιμνημονιακό τόξο, η ελληνική κυβέρνηση, η οποία και ασκεί καθήκοντα της προεδρίας στην ΕΕ, θα έπρεπε να βγει και να καταδικάσει ευθέως τους ναζί της Ουκρανίας.  

Έγινε μία συστηματική προσπάθεια στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης  να παρουσιαστεί  ότι η Ευρώπη στηρίζει μία κυβέρνηση νεοναζί σε βάρος των Ρώσων που αποτελούν την πλειοψηφία σε μία επαρχία της Ουκρανίας. Άρα, σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό, εμείς, οι αυτόκλητοι υπερασπιστές του δικαίου σε όλο τον πλανήτη, θα πρέπει να υποστηρίξουμε τους Ρώσους που δεν είναι ναζί και οι οποίοι είναι και φίλοι μας. 

Κατ΄ αρχάς να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα. Στην Ουκρανία υπάρχουν ολιγάρχες που καθορίζουν την εξέλιξη των πραγμάτων. Οι ολιγάρχες αυτοί άλλοτε είναι υπέρ των Ρώσων και άλλοτε υπέρ των δυτικών. Το ίδιο και οι πρόεδροι της χώρας! Να μην ξεχνάμε ότι η Τιμοσένκο φυλακίστηκε επειδή κατηγορήθηκε ότι ξεπουλήθηκε στον Πούτιν! Τώρα, για ποιόν λόγο εμείς θα πρέπει να ταυτιστούμε με την μία ή την άλλη φατρία, είναι ένα ερώτημα που θα πρέπει να το απαντήσουν όσοι απαιτούν από την κυβέρνηση μία διαφορετική στάση στην κρίση. 

Το φαινόμενο των νεοναζί που συμμετέχουν στην ουκρανική κυβέρνηση είναι ανατριχιαστικό. Το ίδιο ανατριχιαστικές όμως είναι και οι εικόνες των διαφόρων εθνικιστών Ρώσων που περνάνε τα σύνορα για να συμπαρασταθούν στους ομοεθνείς τους στην Κριμαία. Γιατί εμείς πάλι θα πρέπει να βαπτίσουμε κακούς τους νεοναζί της Ουκρανίας και καλούς τους εθνικιστές του Πούτιν και να πάρουμε το μέρος του ενός από τους δύο, είναι κάτι που μας ξεπερνάει. Το να καταδικάσουμε και τους δύο είναι κάτι που μάλλον δεν υπάρχει στην ατζέντα των διεθνιστών του καναπέ...

Την κρίση Ουκρανίας – Ρωσίας, όπως και όλες τις διεθνείς κρίσεις, θα πρέπει να τις βλέπουμε σύμφωνα με το εθνικό μας συμφέρον και στην βάση ενός εθνικού σχεδιασμού. Όπου θα καθορίσουμε μία μακροχρόνια στρατηγική για τα εθνικά μας θέματα και το τι είναι και τι δεν είναι εθνικό συμφέρον. Μην πει κανείς ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται! Το έχουν κάνει οι Κύπριοι κι έχει λειτουργήσει μέχρι σήμερα αρκετά καλά, αν αναλογιστεί κανείς το πόσες δυσκολίες έχουν κληθεί να αντιμετωπίσουν οι αδελφοί μας. Θα πρέπει, δηλαδή, πρώτα να πάθουμε και μετά να κάνουμε τα αυτονόητα; 

Εκτός κι αν δεν καταλαβαίνει κανείς πόσο περίεργα μπορεί να γίνουν τα πράγματα για την Ελλάδα, αν και εφόσον υπάρξουν νέα δεδομένα στην Κριμαία. Για παράδειγμα, ας σκεφτεί κάποιος πόσο μας συμφέρει να υποστηρίζουμε το δίκαιο της εισβολής ενός κράτους σε ένα άλλο για την υπεράσπιση ισχυρών εθνικών ή θρησκευτικών μειονοτήτων! Όσοι βρίσκουν σωστή την επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία, ας μας πουν πως θα έβλεπαν αύριο μία επέμβαση της Τουρκίας στην Θράκη; Έχουμε τρελαθεί τελείως; 

Και ποιος θα εμποδίσει σε κάτι τέτοιο την Τουρκία; Η Ρωσία που θα έχει κάνει ακριβώς το ίδιο στην Κριμαία; Ή η ΕΕ την οποία απειλούμε σήμερα με μία διπλωματική βόμβα; Αν το ζητούμενο είναι να βγάλουμε το μάτι της Μέρκελ και να  χαθεί ο κόσμος ολόκληρος, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Και γιατί, παρακαλώ; Επειδή δεν ήρθαν οι Ρώσοι να μας δώσουν 300 δισεκατομμύρια ευρώ δάνειο με 1% επιτόκιο; Φταίει και γι΄ αυτό η Μέρκελ; Πόσες εκατονταετίες ακόμη θα πληρώνουμε τα Ορλωφικά; 

Σημειώστε και κάτι ακόμη: Στον Έβρο, όπως και στην Ουκρανία, υπάρχουν κοιτάσματα σχιστολιθικού φυσικού αερίου. Η εξαγωγή τους έχει μικρότερο κόστος και οι ειδικοί εντοπίζουν τα μεγαλύτερα κοιτάσματα σε Πολωνία, Ουκρανία και Θράκη (Δυτική και Ανατολική). Αλήθεια, πόσο ηλίθιοι μπορεί να είμαστε; 


Πηγή:www.capital.gr