Η επιστολή που σπάει κόκαλα εργαζομένων σε εταιρεία πληροφορικής: Τι στο διάολο να κάνουμε; Αν υπάρχει θεός έλεος! Βοήθεια Χριστιανοί! Απελπίστηκαν από την γραφειοκρατία!

Ο τίτλος δεν είναι δική μας επιλογή. Τον επέλεξαν οι εργαζόμενοι μιας ιδιωτικής εταιρείας που αποφάσισαν να γράψουν επιστολή προς το Capital.gr και με την ελπίδα να την διαβάσει ο Πρωθυπουργός και να δώσει λύση. Οι άνθρωποι έχουν δίκιο. Η εταιρεία τους, Αντώνη, κινδυνεύει να κλείσει. Όχι γιατί δεν πουλάει! Κάθε άλλο!  Αλλά διότι το οικονομικό σας επιτελείο δεν κάνει για να διευθύνει ούτε περίπτερο. Πόσο μάλλον τις τύχες μιας ολόκληρης χώρας. Διάβασε την επιστολή Αντώνη! Κι ύστερα σκέψου τα χαμηλά ποσοστά σας στις δημοσκοπήσεις. Δεν είναι τυχαία...

«Απευθυνόμαστε σε εσάς με την ελπίδα ότι μπορεί να γράψετε κάτι, μπορεί να στείλετε ένα μήνυμα σε όσους αρμοδίους έχουν μείνει ακόμη που διατηρούν (έστω και εν μέρει) ψήγματα λογικής.

Eπιστολή στο Capital.gr

Είμαστε μια μικρή εταιρεία πληροφορικής που με νύχια και με δόντια έχουμε καταφέρει να επιζήσουμε από την κρίση.

Μάλιστα για να το καταφέρουμε επιδιώξαμε και πετύχαμε να πουλάμε υπηρεσίες στο εξωτερικό.

Τώρα το Ελληνικό Δημόσιο αποφάσισε να μας κλείσει και να προσθέσει αδίκως και άλλους ανέργους στις ουρές που υπάρχουν ήδη. Η πίκρα είναι ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να κλείσει η εταιρεία, παρά μόνον η ανικανότητα και η εχθρότητα του Ελληνικού κράτους.

Και εξηγούμαστε.

Πρώτον. Από 1ης του έτους η εταιρεία στην οποία πουλάμε υπηρεσίες στο εξωτερικό μας ζήτησε πιστοποιητικό ΄φορολογικής κατοικίας΄ προκειμένου όταν εξοφλεί τα τιμολόγιά μας να μας κάνει την νόμιμη στη χώρα αυτή παρακράτηση φόρου σύμφωνα με τη σύμβαση  αποφυγής διπλής φορολογίας που έχει η Ελλάδα με τη χώρα αυτή.

Δηλαδή πρέπει το ΥΠΟΙΚ να μας δώσει ένα χαρτί που να λέει το αυτοδίκαια προφανές, ότι το ΑΦΜ της εταιρείας μας είναι δηλωμένο στην Ελλάδα και η εταιρεία πληρώνει φόρους στην Ελλάδα. Τόσο απλό και προφανές, το χαρτί ζητάμε.

Ε, λοιπόν, αυτό που μπορεί κανείς να δει στο TAXIS σε πέντε δευτερόλεπτα αν χτυπήσει τα στοιχεία μας, μας το αρνούνται από τις 8 Ιανουαρίου.

Πάμε για Απρίλη, έχουνε περάσει μήνες πλέον, και το χαρτί άφαντο. Χωρίς χαρτί οι του εξωτερικού δεν πληρώνουν. Οπότε πάμε για φούντο. Όταν δε παρακαλούμε το ΥΠΟΙΚ, μας βρίζουν και μας απειλούν γιατί τους... ενοχλήσαμε!!!

Δεύτερον.

Εντρομοι ανακαλύψαμε προ ημερών ότι οι πελάτες μας πρέπει να μας κρατάνε το 20% των τιμολογίων που κόβουμε και να το δίνουν στην εφορία έναντι δικών μας μελλοντικών φόρων. Κάποιος φωστήρας σκέφτηκε και έγραψε να γίνεται τέτοια παρακράτηση σε όσους ΄εισπράττουν δικαιώματα΄, χωρίς να σκεφτεί ότι οι εταιρείες πληροφορικής όταν πουλάνε ένα πρόγραμμα πουλάνε ΄άδειες χρήσεως΄ του προγράμματος και όχι κυριότητα, πράγμα που ερμηνεύεται σαν ΄πνευματικό δικαίωμα΄ και συνεπώς τώρα επισύρει κράτηση 20%.

Ποιά εταιρεία πληροφορικής (τομέας του μέλλοντος, τρομάρα μας) μπορεί να αντέξει 20% ξαφνική μείωση των εσόδων της; Θα έπρεπε να είχαμε κέρδος 50 σε κάθε τιμολόγιο 100 που κόβουμε για να δικαιολογείται να μας κρατάνε 20 φόρο (και μάλιστα προκαταβολικά).  Ποιό 50 κέρδος, εδώ αγωνιζόμαστε να επιβιώσουμε.

Μας έχει πιάσει απόγνωση:  Ασχοληθήκαμε με το Software και μάλιστα το εξειδικευμένο. Βρήκαμε πελάτες στο εξωτερικό. Είμαστε έτοιμοι να φέρουμε συνάλλαγμα στην Ελλάδα και να το φέρνουμε για χρόνια επειδή η ειδικότητά μας αναγνωρίζεται, και τώρα έρχεται το Ελληνικό κράτος και μας ρίχνει δύο σφαλιάρες άνευ λόγου και αιτίας, και μας διαλύει!!!

Τι στο διάολο να κάνουμε πια; Πώς θα ζήσουμε;  Γιατί δεν μας θέλουν ζωντανούς; Γιατί θέλουν να μας εξοντώσουν; Νικάμε διεθνώς τον ανταγωνισμό, και μας καταδικάζει σε θάνατο ένας βιδωμένος σε μια καρέκλα που έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα!

Αν υπάρχει Θεός, έλεος!

Σας παρακαλούμε, αν μπορείτε κάντε κάτι».

Τρομερό! Νικάμε, λέει, διεθνώς τον ανταγωνισμό και μας καταδικάζει σε θάνατο ένας βιδωμένος σε μία καρέκλα που έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Και ξέρεις κάτι άλλο Αντώνη; Οι άνθρωποι ζήτησαν να μην δημοσιοποιηθεί το όνομα της εταιρείας που εργάζονται. Επειδή φοβούνται. Ναι, αυτή είναι η πραγματικότητα στην Ελλάδα του 2014: Να φοβούνται οι δημιουργικοί άνθρωποι και να αλωνίζουν οι γραφειοκράτες και οι αεριτζήδες. Δεν ξέρω για σένα, αλλά σε όλους εμάς η έκκλησή τους μας συγκλονίζει: «Αν υπάρχει Θεός, έλεος».