«Μπλόκο» από το Συμβούλιο της Επικρατείας στις κατασχέσεις λογαριασμών χωρίς ενημέρωση των φορολογουμένων

Άκυρες βγάζουν τα δικαστήρια  τις κατασχέσεις στα χέρια τρίτων από τραπεζικούς λογαριασμούς οφειλετών. Σε συνεδρίασή του το ΣτΕ παραπέμπει σε νέα συνεδρίαση (με επταμελή σύνθεση) στις 5 Μαΐου, την κρίση για το εάν το δημόσιο μπορεί να προβαίνει σε κατασχέσεις εις χείρας τρίτων με διαδικασίες εξπρές. Ωστόσο φαίνεται πως το άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος που προβλέπει προηγούμενη ενημέρωση του οφειλέτη, μπορεί να επηρεάσει τις αποφάσεις για τις νέου τύπου ηλεκτρονικές κατασχέσεις από τις εφορίες.



Συγκεκριμένα, όπως γράφει το newmoney.gr η υπόθεση αφορά κατάσχεση ποσού σύνταξης ΙΚΑ το 2006 από τραπεζικό λογαριασμό, για οφειλές στην εφορία. Το ΣτΕ (με πενταμελή σύνθεση) παραπέμπει σε ευρύτερη σύνθεση το θέμα επειδή αφορά οικονομική διαφορά μεγάλου ύψους (άνω των 40.000 ευρώ).

Συγκεκριμένα η απόφαση ΣτΕ 366/2014 αναφέρει ότι:

-          Κατά το άρθρο 30 του Κώδικος Εισπράξεως Δημοσίων Εσόδων (ΚΕΔΕ) συνάγεται ότι, σε περίπτωση κατασχέσεως εις χείρας τρίτων απαιτήσεως οφειλέτου του Δημοσίου, δεν απαιτείται η κοινοποίηση στον τελευταίο του κατασχετηρίου εγγράφου.

-          Όμως η διάταξη αυτή θεωρείται από τα δικαστήρια ανίσχυρη ως αντίθετη στην διάταξη του άρθρου 20 παρ. 1 του Συντάγματος, διότι η παράλειψη αυτή έχει ως συνέπεια ο οφειλέτης να μη λαμβάνει γνώση ή να λαμβάνει καθυστερημένα γνώση της εις βάρος του επισπευδομένης αναγκαστικής εκτελέσεως, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να αμυνθεί αποτελεσματικώς προ της ολοκληρώσεως της εκτελεστικής διαδικασίας, λαμβάνοντας τα κατάλληλα μέτρα είτε για την ακύρωση είτε για την αναστολή της πράξεως εκτελέσεως (πρβλ. ΣτΕ 2999/2013, ΣτΕ 1562/2012).

-          Το πρωτοβάθμιο διοικητικό δικαστήριο , ερμηνεύον τις διατάξεις του άρθρου 30 παρ. 1 του Κ.Ε.Δ.Ε. υπό το φως του άρθρου 20 παρ. 1 του Συντάγματος, εδέχθη ότι η έκθεση αναγκαστικής κατασχέσεως εις χείρας τρίτου και εις βάρος οφειλέτου του Δημοσίου πρέπει να κοινοποιείται και σε αυτόν εις βάρος του οποίου γίνεται η εκτέλεση, ούτως ώστε αυτός να δυνηθεί να στραφεί με τα ένδικα μέσα που του παρέχει ο νόμος κατά της οικείας πράξεως, επιδιώκων την ακύρωση ή την μεταρρύθμιση αυτής ή να προβεί στην ρύθμιση του χρέους και ότι ενδεχομένη παράλειψη της κοινοποιήσεως αυτής οδηγεί στην ακύρωση της πράξεως εκτελέσεως, εφ’ όσον ο οφειλέτης επικαλεσθεί το γεγονός της μη εγκαίρου περιελεύσεως εις γνώση του τού περιεχομένου αυτής και ακύρωσε την ανωτέρω έκθεση αναγκαστικής κατασχέσεως.

-          Εφεση του Δημοσίου κατά της πρωτοδίκου αποφάσεως απερρίφθη με την αυτή αιτιολογία. Η κρίση αυτή του δικάσαντος Εφετείου είναι, κατά τα προεκτεθέντα, νόμιμη, τα δε περί του αντιθέτου προβαλλόμενα από πλευράς του Δημοσίου είναι απορριπτέα ως αβάσιμα.

-          Λόγω της σπουδαιότητας του ζητήματος, το Τμήμα υπό την παρούσα πενταμελή σύνθεση κρίνει ότι η υπόθεση πρέπει, κατ’ άρθρο 14 παρ. 5 εδαφ. β΄ του π.δ/τος 18/1989 να παραπεμφθεί στην επταμελή σύνθεση προς επίλυση του ανωτέρω ζητήματος, με δικάσιμο την 5η Μαΐου 2014.