Τι πραγματικά συμβαίνει με τις τράπεζες μας λέει στο άρθρο του ο Τάσος Τέλλογλου

Γράφει ο Τάσος Τέλλογλου στο protagon.gr

«...Οι κατά το προηγούμενο εδάφιο οριζόμενες τιμές διάθεσης ή κάλυψης, δύνανται να είναι χαμηλότερες της τιμής κτήσης των μετοχών από το Ταμείο ή της τρέχουσας χρηματιστηριακής τιμής. Οι διατάξεις της παρούσης παραγράφου και της παραγράφου 5 του παρόντος άρθρου εφαρμόζονται και στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο του κ.ν. 2190/1920.»



(Photo: Α. Κατσής @fosphotos.com)

Αυτό ήταν ένα από τα σημεία του νομοσχεδίου που επικαλέστηκε ο Αλέξης Τσίπρας για να υποστηρίξει την πρόταση μομφής κατά του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα.
Με απλά λόγια το ΤΧΣ μπορεί να πουλήσει μετοχές τράπεζας ή τραπεζών κάτω από τη χρηματιστηριακή τιμή ή την τιμή κτήσης. Αν ο κ. Τσίπρας είχε κάνει σωστά το μάθημά του θα είχε μάθει ότι υπάρχει επιστολή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δια χειρός του επιτρόπου Χοακίν Αλμούνια, που ζητά η τιμή να είναι ανταγωνιστική για την προσέλκυση ιδιωτών. Δεν το γνώριζε; Πάντως ο Δημήτρης Παπαδημούλης ζήτησε από την κυβέρνηση την επιστολή κατά τη διάρκεια της συζήτησης.

Από την πλευρά του ο Γιώργος Σταθάκης έφερε το παράδειγμα του αμερικάνικου προγράμματος ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών όπου το δημόσιο πούλησε αφού οι τιμές είχαν ξεπεράσει κατά πολύ τις τιμές κτήσης. Μόνο που στις ΗΠΑ οι Τράπεζες δεν βρέθηκαν να έχουν αρνητικά κεφάλαια, όπως τώρα η Eurobank, ούτε οδηγήθηκαν «στα βράχια...» από το κούρεμα των κρατικών ομολόγων. «Το κάνετε» είπε ο κ. Σταθάκης εξυπηρετώντας τα συμφέροντα «ενός στενού κύκλου πέντε ανθρώπων που σχετίζονται με τους παλιούς μετόχους και τις διοικήσεις των τραπεζών.»

Ας πούμε λοιπόν ότι το κράτος έπρεπε να μην ακολουθήσει αυτό τον δρόμο αλλά να συνεχίσει να ανακεφαλαιοποιεί τις τράπεζες με χρήματα που πιθανά σε κάποιο σημείο δεν θα υπάρχουν - ήδη έχουν δοθεί 39 δισεκατομμύρια ευρώ. Διότι ναι μεν το κράτος «τρώει» τώρα τη ζημιά, αλλά πιθανά να ακολουθήσει μια μεγαλύτερη και για το κράτος και για τους καταθέτες. Από την άλλη πλευρά, αν κάποιοι ιδιώτες αγοράσουν τώρα, θα είναι σε θέση το κράτος αργότερα να πουλήσει ακριβότερα. Παράλληλα, θα μπορέσει να διασώσει κάποια δημόσια χρήματα για να μειώσει τη φορολογία. «Εάν η ελληνική οικονομία ανακάμψει», γράφει στη χθεσινή «Καθημερινή» ο Ιάσων Μανωλόπουλος, «τότε το ΤΧΣ ενδέχεται να ρευστοποιήσει τις θέσεις του με κέρδος. Στην περίπτωση όμως που το ΤΧΣ πέσει ξανά σε ύφεση, θα ήταν σωστό να υποθέσουμε ότι οι επενδύσεις του ΤΧΣ ενδέχεται να είναι ζημιογόνες. Δεν γίνεται να προστατεύσουμε τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος και να μεγιστοποιήσουμε το κέρδος ταυτόχρονα.».

Πιστεύει π.χ. κανείς ότι κάποιος αγοραστής θα βάλει τα χρήματα των αρνητικών ίδιων κεφαλαίων έως το μηδέν για να «πάρει ο φορολογούμενος τα λεφτά του πίσω». Έτσι και αλλιώς στο θέμα της ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών ο κανόνας του ηθικού κινδύνου έχει παραβιασθεί επειδή οι τράπεζες αγόραζαν κρατικά ομόλογα, ανεξάρτητα από την ποιότητα του χαρτοφυλακίου. Διότι σε αυτό το χαρτοφυλάκιο οι ασφαλέστεροι τίτλοι αποδείχθηκαν οι επισφαλέστεροι. Αυτή η αλήθεια καθιστά περιορισμένης ισχύος την κριτική τύπου «...πουλάτε κάτω από την τιμή αγοράς άρα βλάπτετε το δημόσιο.».