Το ανάλγητο μνημόνιο, οι τοκογλύφοι της Ευρώπης, οι καλοί Κινέζοι & Ρώσοι... :5 ψέμματα και 1 αλήθεια μετά την έξοδο στις αγορές - Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης!

Βγήκαμε, επιτέλους, στις αγορές. Όχι από την κρίση. Αυτή θα την έχουμε συντροφιά μερικά χρόνια ακόμη. Και σίγουρα δεν θα την ξεφορτωθούμε με φορομπηχτικές πολιτικές. Παρ’ όλα αυτά, η επιστροφή στις αγορές ήταν μια καλή είδηση. Και ταυτόχρονα μια ήττα του λεγόμενου αντιμνημονιακού μετώπου. Ενός μετώπου που επένδυσε στη χρεοκοπία της χώρας. Και χρησιμοποίησε γι’ αυτό αρκετά ψέματα.

Toυ Θανάση Μαυρίδη στο Capital.gr

Το ανάλγητο Μνημόνιο. Δεν είπαν, βέβαια, στον κόσμο ότι αυτό που με τόση οργή κατήγγειλλαν ήταν ένα συνοδευτικό κείμενο. Η απουσία του οδηγούσε αυτόματα στη στάση πληρωμών και την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Δευτερεύον θέμα για την ετερόκλητη συμμαχία των αντιμνημονιακών. Η αγωνία τους ήταν να αποτύχει το πρόγραμμα πάση θυσία… 

Οι τοκογλύφοι της Ευρώπης. Οι δανειστές μας έριξαν τα επιτόκιά τους στο 2%, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τους αντιμνημονιακούς να τους κατηγορήσουν για… τοκογλυφία! Ο λαϊκισμός στα καλύτερά του. 

Οι καλοί Κινέζοι και Ρώσοι. Το παραλήρημα του αντιμνημονιακού μπλοκ έφτασε σε δυσθεώρητα σημεία όταν «ανακαλύφθηκε» η εναλλακτική πηγή χρηματοδότησης από την Κίνα και τη Ρωσία. Οι φαντασιώσεις υποχώρησαν όταν οι ίδιοι οι «σωτήρες» μας απέκρουαν συστηματικά κάθε σχετική σκέψη. Η πλήρης διάψευση των προσδοκιών για το ξανθό γένος ήρθε με την κυπριακή κρίση. Παρ’ όλα αυτά, η κοινή γνώμη ταλαιπωρήθηκε (ή θέλησε να ταλαιπωρηθεί) μέχρι να αποδειχθεί ότι είχε στηθεί το μεγαλύτερο παραμύθι από την εποχή των Ορλοφικών. 

Το ΔΝΤ σκοτώνει την οικονομία. Από την αρχή το ΔΝΤ αντιμετωπίστηκε σαν να έφερε αυτό την κρίση και όχι σαν να κλήθηκε να βοηθήσει τη χώρα να σταθεί στα πόδια της.  Αυτό που δεν μας είπαν είναι ότι όσες χώρες ακολούθησαν πράγματι τις «λαθεμένες συνταγές» του κατόρθωσαν να ξεφύγουν από την κρίση και να πρωταγωνιστήσουν στις οικονομικές και πολιτικές συνθήκες. Η Τουρκία, για παράδειγμα, βρίσκεται σήμερα στους G20 – παρά το γεγονός ότι πριν από μόλις δέκα χρόνια η οικονομία της βρισκόταν σε άθλια κατάσταση. Αντίθετα, άλλες χώρες που ακολούθησαν τη συνταγή «αντίστασης» της Ελλάδας παλεύουν ακόμη να αντιμετωπίσουν την ύφεση. 

Το μοντέλο της Αργεντινής. Η Αριστερά, κατά κύριο λόγο, προσπαθούσε κάθε φορά να ανακαλύψει ένα νέο όραμα για να προσφέρει εναλλακτικά στους οπαδούς της. Έτσι, ο κ. Τσίπρας ευχήθηκε στη Βουλή να έχει γίνει η Ελλάδα Αργεντινή. Στη συνέχεια, είδε με συμπάθεια τα μοντέλα της Βενεζουέλας και της Βολιβίας. Ευτυχώς γι’ αυτόν η Νότια Αμερική πέφτει λίγο μακριά για να έχουν οι Έλληνες ιδίαν αντίληψιν για το τι ακριβώς τους προσφέρει. 

Πέντε χρόνια τώρα ζούμε σε ειδικές συνθήκες. Πράγμα πρωτόγνωρο για μας, αλλά και δυσβάστακτο για οποιονδήποτε άλλο λαό. Αυτό που πρέπει να σημειώσουμε είναι ότι η αντιπολίτευση πολέμησε στην Ελλάδα με πρωτοφανή λύσσα οποιαδήποτε προσπάθεια να βρει η χώρα τον βηματισμό της. Κάτι που δεν συνέβη ούτε στην Ιρλανδία ούτε στην Πορτογαλία. Κι όμως! Υπήρξε κάποιο αποτέλεσμα. Ας σκεφτούμε τι περισσότερο θα μπορούσαμε να πετύχουμε αν υπήρχε συναίνεση. Και πόσα πράγματα θα είχε αναγκαστεί να κάνει η ίδια η κυβέρνηση αν είχε απέναντί της μια σοβαρή αντιπολίτευση. Είναι μια σκληρή αλήθεια…