Ποιές «σούπες» χάλασε η Ελλάδα; Το άρθρο του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Βαρύγδουποι δημοσιογράφοι-αναλυτές, οι οποίοι από τότε που αρθρογραφούν έως σήμερα δεν έχουν επιβεβαιωθεί σε καμμία πρόβλεψή τους, θύμωσαν που η Ελλάδα προσέφυγε στις αγορές και κατάφερε να εμφανίζει πρωτογενές πλεόνασμα. Και αμέσως ξεσπάθωσαν.



Ο κ. Βόλφγκανγκ Μυνχάου, αρθρογράφος στους Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς, ιδρυτής μιας ψηφιακής ιστοσελίδας χρηματοοικονομικών συμβουλών, μέλος του νεοκεϋνσιανού Ινστιτούτου Νέας Οικονομικής Σκέψεως και καλά δικτυωμένος δημοσιογράφος, έγραψε ότι μετά την προσφυγή στις αγορές ήλθε η ώρα η Ελλάδα να αποχωρήσει από την ευρωζώνη!!! Υιοθετώντας τις αναλύσεις γνωστού οικονομολόγου και συμβούλου του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γερμανός δημοσιογράφος, που έχει σπουδάσει μαθηματικά, γράφει: «Ο πολιτικός οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης προσφάτως κατάρτισε έναν μακρύ κατάλογο όπου εντοπίζεται η δραματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Μία οικονομία που δεν βρίσκεται σε ύφεση, αλλά ούτε και ανακάμπτει. Έχει καταρρεύσει…». Στην βάση αυτής της λογικής, ο αρθρογράφος, αν και αναγνωρίζει ότι η χώρα θα αρχίσει να αποπληρώνει τα επίσημα δάνειά της από το 2023 και μετά και άρα βραχυπροθέσμως είναι αξιόχρεη, προβλέπει ότι στη δεκαετία που ακολουθεί δεν πρόκειται να ανακάμψει. Άρα, μακροπροθέσμως, κάθε άλλο παρά αξιόχρεη είναι.

Παίρνοντας την σκυτάλη από τον Γερμανό αρθρογράφο των ΦΤ, ο Αμβρόσιος Ήβανς Πρίτσαρντ, αρθρογράφος στην επίσης βρεταννική εφημερίδα Νταίηλυ Τέλεγκραφ, έγραψε μεταξύ άλλων ότι «η Ελλάδα θυσιάστηκε για χάρη του ευρώ» και συνεπώς η έξοδός της στις αγορές δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. «Πιστεύω ότι η Ελλάδα θα είχε ανακάμψει πολύ πιο γρήγορα, με πολύ μικρότερες οικονομικές απώλειες και χωρίς να θυσιάσει μία γενιά, αν είχε φύγει αμέσως από την ευρωζώνη και είχε υιοθετήσει ένα κλασικό πακέτο του ΔΝΤ. Είναι αδύνατον να το αποδείξω αυτό. Δεν θα το μάθουμε ποτέ», σημειώνει. Και καταλήγει: «Η Ελλάδα επεβίωσε από το μαρτύριό της χωρίς επανάσταση ή εμφύλιο πόλεμο. Αν αυτό αποτελεί δικαίωση της στρατηγικής της ευρωζώνης για την κρίση χρέους και το ευρύτερο σχέδιο, τότε ο πήχυς έχει τεθεί πολύ χαμηλά».

Αμφότεροι οι παραπάνω αρθρογράφοι κάθε άλλο παρά τυχαίοι είναι και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ούτε τις γνώσεις τους, αλλά ούτε και την περί τα ευρωπαϊκά θέματα εμπειρία τους. Επίσης, με δεδομένο το κύρος των εντύπων όπου αρθρογραφούν, δύσκολα θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε σοβαρός πολίτης να αγνοήσει τα γραπτά τους. Το ερώτημά μας, όμως, είναι κατά πόσον τα προαναφερόμενα άρθρα ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και κατά πόσον, ακόμα και ως υποθέσεις εργασίας, συμβάλλουν στην ουσιαστική εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας.

Ευθύς εξ αρχής, η απάντησή μας στο ερώτημα αυτό είναι αρνητική. Ο κ. Αμβρόσιος Πρίτσαρντ ποσώς ενδιαφέρεται για την ελληνική οικονομία και το μέλλον της. Εκείνο που προέχει γι αυτόν είναι η υπονόμευση της ευρωζώνης και ενδεχομένως η διάλυσή της –άθλημα στο οποίο επιδίδεται από εικοσαετίας και πλέον, όταν ακόμα ήταν ανταποκριτής στις Ηνωμένες

Πολιτείες της Αμερικής. Επίσης, στο άρθρο του τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ του ΔΝΤ στην αντιπαράθεσή του με την Ευρωπαϊκή Ένωση και αποδίδει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τα περίφημα «λάθη» με τους δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές. Συμπερασματικά, το άρθρο επιδιώκει να πλήξει την εμπιστοσύνη προς την ευρωζώνη και την Ελλάδα, που είναι ο ασθενής κρίκος της, γιατί αυτό εξυπηρετεί και την σχετική κερδοσκοπία γύρω από το ευρώ.

Όσο για τον κ. Β. Μυνχάου, στην ουσία μέσω των ΦΤ και του μπλογκ του Eurointelligence.com, θέλει να «πουλήσει» πληροφόρηση στους πελάτες αναγνώστες του, με βάση ψυχρά μαθηματικά στοιχεία τα οποία ναι μεν συνιστούν υπόθεση εργασίας, αλλά δεν αποτυπώνουν την επικαιρότητα.

Και αυτή η τελευταία μάς λέει, όπως πολύ σωστά επισημαίνουν και οι αναλυτές της Alpha Bank στο Δελτίο της τράπεζας:

«Η επιτυχής έξοδος του ελληνικού Δημοσίου και των ελληνικών τραπεζών στις αγορές τις τελευταίες εβδομάδες πιστοποιεί πέραν πάσης αμφιβολίας την ενίσχυση των προσδοκιών για τις καλές προοπτικές της ελληνικής οικονομίας τα επόμενα χρόνια. Οι ξένοι επενδυτές επενδύουν στην Ελλάδα διότι πιστεύουν ότι έγινε σημαντική πρόοδος τα τελευταία τέσσερα χρόνια όσον αφορά στην προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας. Πιστεύουν ότι η ελληνική οικονομία διαθέτει παραγωγικούς κλάδους, με σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα και σημαντικά περιουσιακά στοιχεία, τα οποία, λόγω της τεράστιας κρίσης, είναι σήμερα σημαντικά υποτιμημένα και ότι, ως εκ τούτου, οι προοπτικές ανάπτυξης αυτής της οικονομίας και οι προοπτικές απόδοσης των επενδύσεων σε αυτήν τα επόμενα έτη θα είναι ευνοϊκές. Πιστεύουν ότι έχει αποκατασταθεί η διεθνής ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της χώρας σε επίπεδα καλύτερα από εκείνα στα οποία βρισκόταν το έτος 2000 … Αυτοί οι επενδυτές ξέρουν σήμερα ότι το δημόσιο χρέος της χώρας μπορεί να καταγράφεται στο 175% του ΑΕΠ, αλλά έχει μέση διάρκεια λήξης μετά το 2014 που υπερβαίνει τα 17,5 έτη (με λήξεις έως το 2057) και είναι χρέος πολύ χαμηλού επιτοκίου. Επιπλέον, η επάνοδος της Ελλάδος στις αγορές συμβάλλει στην αποκατάσταση του κόστους αναχρηματοδότησης των εντόκων γραμματίων του Δημοσίου (ΕΓΔ) σε φυσιολογικά επίπεδα. Από αυτό και μόνο το γεγονός εκτιμάται ότι θα υπάρξει νέα εξοικονόμηση δαπανών για τόκους ύψους άνω των 250 δισεκατ. ευρώ ετησίως …».

Αυτές οι «μικρές λεπτομέρειες», που χαλάνε κάποιες σούπες, ξέφυγαν από τους έγκυρους αναλυτές κ.κ. Μυνχάου και Πρίτσαρντ. Δι’ ευνόητους λόγους…