Το 2014 η «ένταξη» της Ελλάδας στην Ε.Ε.-Το άρθρο του Πάνου Καρβούνη

Γράφει στο real.gr ο Πάνος Καρβούνης, Επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα:

Η Ελλάδα εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως το δέκατο μέλος της το 1981. Ουσιαστικά όμως χρειάστηκε δυστυχώς να περάσουν τριάντα χρόνια από αυτή την τυπική ένταξη καθώς και η υπογραφή ενός Μνημονίου για να ξεκινήσει η προσαρμογή της χώρας στο Ευρωπαϊκό κεκτημένο και το Ευρωπαϊκό μοντέλο διακυβέρνησης. Πώς και γιατί έγινε αυτό;



Τις προηγούμενες δεκαετίες εισέρρευσαν στη χώρα κονδύλια μυθικού ύψους υπό μορφή "πακέτων", ενισχύσεων, επιδοτήσεων κλπ. Παράλληλα η χώρα επωφελήθηκε από τα πολλαπλά δικαιώματα που της προσέδωσε η ένταξή της και που αποτέλεσαν παράλληλα ευκαιρίες για την ανάπτυξή της: ελεύθερη διακίνηση εργαζομένων, σπουδαστών, προϊόντων, κεφαλαίων, επέκταση της επιχειρηματικής δραστηριότητας σε μια αγορά 500 εκατομμυρίων καταναλωτών, χαμηλά επιτόκια χάρη στο ευρώ, έλεγχος του πληθωρισμού κλπ.
Συχνά, η χώρα εισέπραξε αυτά τα κονδύλια και τα χρησιμοποίησε με τρόπο αδιαφανή και αναποτελεσματικό  με γνώμονα το βραχυπρόθεσμο όφελος και ένα οικονομικό μοντέλο στηριγμένο στην υπερβολική κατανάλωση και την υπερχρέωση και χωρίς αρκετές επενδύσεις. Ενώ θα έπρεπε να τα είχε χρησιμοποιήσει, όπως άλλες χώρες που έλαβαν ανάλογη βοήθεια, για την προώθηση ενός νέου παραγωγικού μοντέλου βιώσιμης ανάπτυξης και παράλληλα για να γίνουν οι αλλαγές και προσαρμογές που επιτάσσει η παγκοσμιοποίηση.
Παράλληλα, η χώρα μας εκώφευε ,επί μακρά σειρά ετών, στις συστάσεις, υπομνήσεις, οχλήσεις των ευρωπαϊκών οργάνων σχετικά με τις υποχρεώσεις εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας και προσαρμογής της Ελλάδας στα ευρωπαϊκά πρότυπα, όπως ορίζουν οι ευρωπαϊκές συνθήκες.

Η δημοσιονομική διαχείριση της χώρας εξελίχθηκε τελικά σε ωρολογιακή βόμβα, η έκρηξη της οποίας ενεργοποιήθηκε μετά την κατ' επανάληψη κοινοποίηση στις Βρυξέλλες ανακριβών οικονομικών στοιχείων. Αυτό απέκλεισε την Ελλάδα από τις αγορές, ενώ οι δανειακές της ανάγκες ήταν μεγάλες λόγω κακοδιαχείρισης,  γεγονός που οδήγησε στην σύναψη Μνημονίου με τους Ευρωπαίους εταίρους της (και το ΔΝΤ) προκειμένου να αποφύγει την πτώχευση.

Η βαθειά οικονομική και κοινωνική κρίση που η έκρηξη αυτή επέφερε είχε χαρακτήρα σεισμού με δραματικά αποτελέσματα για το επίπεδο διαβίωσης των πολιτών. Έφερε όμως στο προσκήνιο όλες τις αδυναμίες και στρεβλώσεις που έκαναν τη χώρα να χάσει την ανταγωνιστικότητά της, πέραν του προβλήματος της δημοσιονομικής κρίσης. Έτσι τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο εκσυγχρονισμός της χώρας, που καθυστερούσε επί δεκαετίες, συντελείται "ελέω Μνημονίου", δηλαδή υποχρεωτικά, μέσα από την εφαρμογή μιας συμφωνίας πολύ αυστηρότερης από τις ευρωπαϊκές συνθήκες, σε αντάλλαγμα των δανειακών κονδυλίων που έχει ανάγκη η Ελλάδα μέχρις ότου ισορροπήσει έξοδα-έσοδα. Τα πρώτα θετικά σημάδια αυτής της εξισορρόπησης είδαμε τέλος του  2013..

Δεν υπάρχει τομέας της δημόσιας ζωής που να μην μπήκε στο στόχαστρο της "αναγκαστικής  προσαρμογής": η περιστολή του δημοσίου, ο εξορθολογισμός των αμοιβών των δημοσίων υπαλλήλων, η αναμόρφωση του συνταξιοδοτικού τομέα, της δημόσιας υγείας, η επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης, η πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ιδιωτικής οικονομίας, η απελευθέρωση της αγοράς, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, είναι μερικοί από τους τομείς αυτούς.

Παρά την καθυστέρηση με την οποία γίνονται  πολλές από αυτές τις αλλαγές , τις ατέλειες τους και τον "οριζόντιο" χαρακτήρα ορισμένων από αυτές, γεγονός που μπορεί να τις καταστήσει επαχθείς για τους πολίτες πριν παράξουν τα επιθυμητά θετικά αποτελέσματα, η χώρα φαίνεται να έχει σταθεροποιηθεί, και οι κυριότερες αιτίες που την οδήγησαν στην κρίση να διορθώνονται και να ανακτά παράλληλα την αξιοπιστία της απέναντι στους επενδυτές και τις αγορές. 'Έτσι διαφαίνεται ότι αν οι μεταρρυθμίσεις συνεχιστούν με μέθοδο και ειλικρίνεια, η χώρα θα ανακάμψει και θα οδηγηθεί προς μια ανάπτυξη με υγιείς βάσεις προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.

Η Ελλάδα ,για πρώτη φορά συνεπώς από την  ένταξη της στην ΕΕ , προσαρμόζεται πραγματικά στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Η προσαρμογή αυτή γίνεται δυστυχώς με "τα δάκρυα και το αίμα " του ελληνικού λαού και με ένα πρωτοφανές επίπεδο ανεργίας. Οι ευθύνες του πολιτικού προσωπικού της χώρας είναι προφανείς και συχνά αποκρύπτονται μέσω της στοχοποίησης της ΕΕ ,η οποία καλή τη πίστει στήριξε την Ελλάδα επί 30 χρόνια και ήταν η μόνη που δάνεισε τη χώρα μας κολοσσιαία ποσά με χαμηλά επιτόκια όταν έκλεισαν οι αγορές το 2010.
Ας κρατήσουμε μια καθαρή ματιά στις αιτίες που μας οδήγησαν στην κρίση και ας διατηρήσουμε την προσήλωσή μας στις βιώσιμες και ρεαλιστικές λύσεις για την έξοδο από αυτή. Ας είμαστε σε εγρήγορση απέναντι στους λαϊκιστές, τους εξτρεμιστές και τους ξενοφοβικούς που υπόσχονται "τεχνητούς παραδείσους" με μόνο γνώμονα το βραχυπρόθεσμο πολιτικό όφελος. Η Ευρώπη παρά τα λάθη, τις αστοχίες και τη πολυπλοκότητα της παραμένει στο πλευρό της Ελλάδας. Διαμορφώνοντας την  μέσω της κάλπης στις 25 Μαΐου διαμορφώνουμε το δικό μας μέλλον .