Γάμος μέσω Skype: Εκείνη στο Μπαγλαντές κι εκείνος στη Νέα Υόρκη - Τα δάκρυα αληθινά...

Οταν ο Μπριντρόχι, ένας πρόσφυγας από το Μπανγκλαντές, αποφάσισε να παντρευτεί στο δημαρχείο της Ρώμης όπου ζει εδώ και αρκετά χρόνια, δεν έλειπε σχεδόν τίποτα. Ούτε οι μάρτυρες ούτε το καλό σκουρόχρωμο κοστούμι, ούτε και η σπασμένη από τη συγκίνηση φωνή του γαμπρού.



Το μοναδικό που έλειπε ήταν η... νύφη. Η Ενριέτα, παρότι ήταν εξίσου καλοντυμένη και συγκινημένη, κατά την τελετή του γάμου της με τον εκλεκτό της καρδιάς της βρισκόταν 7.000 χιλιόμετρα μακριά, σε ένα διαμέρισμα στην Ντάκα, την πρωτεύουσα του Μπανγκλαντές. Παρά την απόσταση που τους χώριζε οι δύο άνθρωποι κατάφεραν να ενωθούν με τα δεσμά του γάμου χάρη σε δύο φορητούς υπολογιστές και μία σύνδεση στο Διαδίκτυο. Ο εξ αποστάσεως γάμος τους που πραγματοποιήθηκε μέσω Skype αποτελεί την τελευταία τάση στις πάμπολλες κοινότητες των μεταναστών ανά την υφήλιο. «Μεταξύ των μεταναστών από το Μπανγκλαντές, από το Πακιστάν και από την Ινδία που έχουν εγκατασταθεί στην Ιταλία» - εξηγεί ο πρόεδρος της κοινότητας Μπανγκλαντεσιανών στη γειτονική χώρα - «οι αρραβώνες εξ αποστάσεως είναι κάτι συνηθισμένο. Η πραγματική καινοτομία είναι οι γάμοι μέσω του Διαδικτύου, μια πρακτική στην οποία καταφεύγουν ολοένα περισσότεροι μετανάστες». Το συγκεκριμένο φαινόμενο είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο και στις ΗΠΑ. Οι γάμοι εξ αποστάσεως - στις ΗΠΑ αποκαλούνται proxy marriages (γάμοι μέσω πληρεξουσιότητας) - στο παρελθόν αποτελούσαν αποκλειστικό «προνόμιο», ή μάλλον ύστατη λύση, των στρατιωτικών που έλειπαν σε αποστολή. Σήμερα για πολλούς από τα εκατομμύρια μεταναστών όλου του κόσμου αποτελούν μια λύση ζωής καθώς πέρα από το να παντρευτούν τον άντρα ή τη γυναίκα της ζωής τους έχουν τη δυνατότητα - ως αντρόγυνα έπειτα από τον γάμο τους μέσω Διαδικτύου - να επανασυνδεθούν. Νέες τεχνολογίες που καθορίζουν νέα ήθη.