ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Απόλυτα δικαιολογημένη είναι η αγανάκτηση και η οργή του ελληνικού λαού και ιδιαίτερα των εργαζομένων, των επαγγελματιών και γενικώς των μικρομεσαίων τάξεων, για τα απεχθή, βάρβαρα μέτρα του "μνημονίου" που μας επέβαλε η "τρόικα" και ήδη ψηφίζονται στη Βουλή.

του Γιάννη ΠρετεντέρηΠριν από μερικές ημέρες διαπίστωσα ότι η έγκυρη «Μπιλντ» διεύρυνε το ρεπερτόριό της. Τώρα αποφάσισε να νουθετήσει και τον Φρανσουά Ολάντ!.. Τον προτρέπει λοιπόν «να προχωρήσει επιτέλους σε θαρραλέες μεταρρυθμίσεις». Ομολογώ ότι με έπιασαν τα γέλια. Τέτοια έλλειψη πρωτοτυπίας στις υποδείξεις μόνο Γερμανοί θα μπορούσαν να επιδείξουν. Διότι εμείς στην Ελλάδα τα έχουμε ακούσει πολλές φορές. Και έχουμε αντιληφθεί απολύτως τι εννοούν αυτοί οι καλοί άνθρωποι όταν μιλούν για «θαρραλέες μεταρρυθμίσεις».

Ένα άρθρο του Γιώργου ΔελαστίκΩμό, κυνικό, ανελέητο από την πρώτη του κιόλας φράση το πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της δεξιάς, σοβαρής γερμανικής εφημερίδας «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», η οποία εκφράζει τα συμφέροντα του επιχειρηματικού κόσμου της ηγεμονικής χώρας της Ευρώπης, της ΕΕ και της Ευρωζώνης: «Οι Ελληνες βρίσκονται ενώπιον μιας ιστορικής απόφασης. Πρέπει να διαλέξουν αν θέλουν να φτωχύνουν σε ευρώ ή σε δραχμές!» τονίζει χωρίς περιστροφές η εφημερίδα.

του Κώστα ΡεσβάνηΥπάρχουν κάποιες πολιτικές κινήσεις που, στ’ αλήθεια, σταματάει ο νους του ανθρώπου, κινήσεις «υπεράνω του καλού και του κακού». Αναφέρομαι στη δήλωση του Τσίπρα «εκλογές εδώ και τώρα». Μόλις τη διάβασα θεώρησα ότι θα ήταν μια παραπληροφόρηση από τα γνωστά μνημονιακά παπαγαλάκια και τους «μερκελιστές» που όπως είναι γνωστό μέρα νύχτα σκαρφίζονται προβοκάτσιες κατά του ΣΥΡΙΖΑ.

του Γιάννη ΠαλαιολόγουΟ τυφώνας Σάντι πέρασε, αφήνοντας πίσω (με στοιχεία της Κυριακής) 110 νεκρούς στις ΗΠΑ, σοβαρές καταστροφές σε υποδομές, σημαντικές ελλείψεις σε καύσιμα και 1,9 εκατομμύρια πολίτες, κυρίως στη Νέα Υόρκη και το Νιου Τζέρσεϊ, ακόμα χωρίς ρεύμα και θέρμανση. Πολιτικά, ωστόσο, όχι μόνο δεν υπονόμευσε, άλλα μάλλον ωφέλησε την κυβέρνηση και τις πιθανότητες επανεκλογής του Μπαράκ Ομπάμα.

του Λευτέρη Π. ΠαπαδόπουλουΣτη γωνία Δ. Αρεοπαγίτου και Θρασύλλου, απέναντι σχεδόν από το Μουσείο της Ακρόπολης και κολλητά στο θέατρο του Διονύσου, έχει το μαγαζάκι του, μια «παραμάνα» όπως τη λένε, ο Βασίλης. Ενας άντρας γύρω στα 55! Η «παραμάνα», με ρόδες μπρος και πίσω, είναι φορτωμένη με αμύγδαλα, πασατέμπο, ηλιόσπορο, φιστίκια και διάφορους άλλους ξηρούς καρπούς. Από αυτό το εμπόρευμα ζει ο Βασίλης. Δουλεύοντας πολλές ώρες, χειμώνα και καλοκαίρι. Με πελάτες, κυρίως, τουρίστες.

του Σεραφείμ Π. ΚοτρώτσουΠολύς λόγος, εσχάτως, περί δημοσιογραφίας. Και πολλά τα ερωτήματα που διατύπωνονται ένθεν κακείθεν: - Είναι ανεξάρτητη ή στατευμένη η δημοσιογραφία στις μέρες μας;- Εχει λόγο ύπαρξης η δημοσιογραφία του “καταγγέλειν” (δανείζομαι τον όρο από τον εξαιρετικό συντάκτη media Ν. Νικητέα), όταν δεν διατυπώνει πρόταση εξόδου από την κρίση; - Εδρασαν αντιδεοντολογικά -και ως εκ τούτου καλώς εκδιώχθηκαν- οι Κατσίμη και Αρβανίτης της ΝΕΤ; -Καλώς ή κακώς δημοσίευσε τη λίστα Λαγκάρντ (ή κάτι τέτοιο, τέλος πάντων) ο Βαξεβάνης;…

του Ερρίκου ΜπαρτζινόπουλουΑν υποθέσουμε ότι είχε δίκιο ο Καραμανλής (ο θείος του τωρινού) όταν έλεγε πως η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο, σήμερα, αν ζούσε, τι παραστατικότερο θα μπορούσε να πει; Γιατί δεν νομίζω να διαφωνείτε ότι συγκριτικά με σήμερα η τότε κατάσταση μέχρι και ειδυλλιακή μοιάζει.

του Ζώη ΤσώληΠού έπεσαν έξω κυβερνήσεις και τρόικα ή όταν ο σκύλος κυνηγάει την ουρά του Τρία χρόνια αποτυχίας των μνημονίων - Τι λέει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα    Σαν το σκύλο που κυνηγάει την ουρά του μοιάζει το αποτύπωμα της οικονομικής πολιτικής για τα τρία χρόνια που πέρασαν με την παρουσία του ΔΝΤ στη χώρα μας.

του Παντελή ΚαψήOύτε τέσσερις μήνες δεν έχουν περάσει από τον σχηματισμό της και η κυβέρνηση συνεργασίας παραπαίει. Και όπως συνήθως συμβαίνει στην πολιτική, κινδυνεύει να καταρρεύσει όχι γιατί τους εταίρους τούς χωρίζουν μεγάλες διαφορές, αλλά για τα μικρά, ενίοτε και τα ταπεινά.

Του Κώστα Βαξεβάνη Θέλω να γράψω πολλά. Θέλω να πω και «ευχαριστώ». Δεν ξέρω τι να πρωτογράψω. Και δεν ξέρω αν το «ευχαριστώ» που αποτυπώνεται στο χαρτί, μπορεί να βγάλει όλη τη θέρμη που έχω μέσα μου και την ικανοποίηση για όλους εσάς και κυρίως για τους συνεργάτες μου.

του Σωτήρη ΞενάκηΗ εικόνα που παρουσιάζει το ΠΑΣΟΚ ειδικά τα τελευταία εικοσιτετράωρα, μάλλον προκαλεί κατάθλιψη και στους τελευταίους εναπομείναντες πιστούς οπαδούς του. Σε αυτούς που επιμένουν στις δημοσκοπήσεις οι οποίες γίνονται να δηλώνουν ότι εμπιστεύονται το κόμμα και προφανώς και τον αρχηγό του, τον κ. Βενιζέλο.

του Θανάση ΜαυρίδηΟι Ευρωπαίοι θα μας δώσουν τα λεφτά τους. Αν δεν μας τα δώσουν θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους και θα τους πλακώσει. Το είπε και ο Αλέξης. Κι επειδή μπορεί κανείς να μην τους  πιστεύει, βγήκε και ο Στρατούλης και πέταξε μία χειροβομβίδα κρότου λάμψης, μιλώντας για μονομερή διαγραφή χρέους.

Του Γιώργου ΚράλογλουΓκρεμίζει με τα τιμολόγια της την βαριά βιομηχανία. Διαλύει την μέση επιχείρηση. Και ανατινάζει τα νοικοκυριά επιμένοντας σε αυξήσεις 30%, στο 2013, ώστε να κρατήσει ακόμη και τις σπατάλες της. Έτσι θέλουν την ΔΕΗ «του λαού» ο κ. Α. Ζερβός και ο «προστάτης μας» η ΓΕΝΟΠ.

Η Βαβέλ των ελληνικών κομμάτων και η κόκκινη γραμμή... Ένα εξαιρετικό αρθρο του Σταύρου Θεοδωράκη

του Γιώργου ΚαρελιάΔεν ξέρω τι είχε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του ο Παναγιώτης Λαφαζάνης όταν έλεγε «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει», αλλά είπε μια μεγάλη αλήθεια. Αν είναι ένα δείγμα ενηλικίωσης στελεχών της  αξιωματικής αντιπολίτευσης, τόσο το καλύτερο.

Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες συνταξιούχοι που δεν είναι πενηντάρηδες, δεν έζησαν με πελατειακές αργομισθίες στο δημόσιο και υπόκεινται σε ασφαλιστικές κρατήσεις σχεδόν από τότε που γεννήθηκαν. Γράφει ο Κώστας Στούπας

της Λίνας ΠαπαδάκηΉταν ένας παρίας του συστήματος που επιτέλους του δόθηκε βήμα να βγάλει από μέσα του την καταπίεση χρόνων. Φιμωμένος, αποκλεισμένος, περιθωριοποιημένος, το σύστημα τον φοβόταν και τον φοβάται γι’ αυτό τον πολεμά χρόνια. Ένας αναρχικός των μικροφώνων που δεν καταλαβαίνει από αφεντικά, ένας αντισυστημικός των εφημερίδων που πολεμά το κατεστημένο, ένας ασυμβίβαστος αντιεξουσιαστής που σπάει τη βιτρίνα των τηλεοράσεων.

του Δημήτρη ΚαμπουράκηΌταν παρουσιάστηκα φαντάρος στην Τρίπολη, στο ακριβώς διπλανό μου διπλό κρεβάτι κοιμόταν ένα πολύ παράξενο δίδυμο. Στο πάνω ήταν ένα ντροπαλό, λιγομίλητο παιδάκι που όλο κοιτούσε γύρω του τρομοκρατημένο (Νικολάκη τον έλεγαν) και στο κάτω κοιμόταν ένας εξ’ αναβολής 26άρης που σπούδαζε ιατρική στην Ιταλία. Αυτός ονομαζόταν Τρύφωνας και ήταν το θρασύτερο πλάσμα που είχα γνωρίσει ποτέ.

του Κώστα ΡεσβάνηΣ’ αυτούς τους παραλογισμένους καιρούς, η τύχη να κάνεις ψύχραιμο διάλογο με τον απέναντι ισοδυναμεί με το να κερδίσεις απανωτά τζόκερ. Παίρνω αφορμή από το χθεσινό άρθρο του Κώστα Γιαννακίδη, εδώ στο protagon, για τη μεταφορά του Ταμείου των δημοσιογράφων στον ΕΟΠΥΥ, που τελικά δεν έγινε.