ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

του Ζώη Τσώλη Στον «ακρωτηριασμό» όλων των συντάξεων ενδεχομένως και από το όριο των 600 ευρώ τον μήνα, του ΕΚΑΣ και των επιδομάτων πρόνοιας, καθώς και του εφάπαξ όχι μόνο του Δημοσίου αλλά του συνόλου των Ταμείων οδηγείται για τρίτη φορά τα τελευταία τρία χρόνια η κυβέρνηση, μετά το μήνυμα των δανειστών «δεν υπάρχουν άλλα λεφτά για την Ελλάδα».

του Παύλου Τσίμα Να πω την αμαρτία μου, στον κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης δεν πολυταξιδεύω. Πείτε το παραξενιά, αλλά δεν μπλογκάρω, δεν στολίζω τοίχους στο facebook, κανέναν δεν ακολουθώ και κανείς δεν θέλω να με ακολουθεί στο twitter. Διαθέτω, είκοσι και κάτι χρόνια τώρα, το προνόμιο αυτής της στήλης. Εξακόσιες λέξεις - τύπωσέ τες και ρίξ' τες στον γιαλό. Αυτό δεν σημαίνει, φυσικά, ότι δεν καίγομαι να μάθω τι αέρας σφυρίζει εκεί έξω. Ρωτώ φίλους και συγγενείς που ολημερίς το χτίζουνε κι ολονυχτίς το κουβεντιάζουν σε στρατόσφαιρες ορεξάτων αγνώστων. Σφυγμομετρώ. Και, φυσικά, ούτε διανοούμαι να υποτιμήσω τη σημασία αυτής της αδιάκοπης διαδικτυοπάλης. Κάθε άλλο.

της Ζέζας Ζήκου...Αφού πέταξα στα σκουπίδια αντιλήψεις και γνώμες περί προσώπων και φίλων, έβαλα στις βαλίτσες μου το δικό μου Ευαγγέλιο, το βιβλίο του Σπύρου Βρυώνη: «Ο μηχανισμός της καταστροφής. Το τουρκικό πογκρόμ της 6ης–7ης Σεπτεμβρίου 1955 και ο αφανισμός της ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης» (Εκδόσεις της Εστίας) και φύγαμε με τη Μαρίτα για το σπίτι της μάνας μας στην Πόλη.

Η Ελλάδα είναι ο παράδεισος των ακροαριστερών και των ακροδεξιών που αποφασίζουν να σπουδάσουν την παρανομία και στη συνέχεια να κάνουν το μεταπτυχιακό τους. Άλλος  στην  κακοποίηση αλλοδαπών, άλλος στις ληστείες τραπεζών. Στην Ελλάδα μπορεί κανείς να καλεί τους συμπολίτες του στα όπλα και να συνεχίζει να κυκλοφορεί ελεύθερος και να έχει και πολιτική κάλυψη. Στη χώρα αυτή μπορείς να σκοτώσεις και να κλέψεις στο όνομα των ιδεών σου. Αυτό που είναι αδιανόητο είναι να μην έχεις πολιτική κάλυψη.

του Ηλία Κανέλλη Ο Δημήτρης Παπαδημούλης συγκαταλέγεται στις λογικότερες φωνές του ΣΥΡΙΖΑ. Με ευδόκιμη θητεία στον Ρήγα Φεραίο, στο ΚΚΕ εσωτερικού και στην ΕΑΡ, είναι γαλουχημένος με τις ιδέες της δημοκρατικής Αριστεράς (μην εκπλήσσεσθε, υπάρχει και μη δημοκρατική).

του Χρήστου Πασαλάρη ΜΕ ΤΙ ΜΟΥΤΡΑ να κοιτάξει τη φράου Μέρκελ ο Αντώνης Σαμαράς! Και πώς να της ζητήσει παράταση του Μνημονίου για δυο χρόνια όταν εκείνη θα του... μοστράρει το μπεστ σέλερ του Θεόδωρου Πάγκαλου με τον τίτλο «Μαζί τα φάγαμε»;

Η ακόλουθη ιστορία είναι απολύτως αληθής και αφορά τα οικονομικά "προβλήματα" που αντιμετωπίζει η Νορβηγία.

Tου Στέφανου Κασιμάτη Το είχε πει παλαιότερα ότι, αν ήταν ελεύθερος να ακολουθήσει την κλίση του, θα γινόταν πανεπιστημιακός. (Οχι θυρωρός, φύλακας, διοικητικός υπάλληλος, αλλά καθηγητής...) Ηταν το χρέος όμως προς την Ελλάδα, να τη σώσει, που τον εμπόδισε. Τώρα, αφού πλέον έβαλε και αυτός το χεράκι του για να μας καταστρέψει, πραγματοποιεί το όνειρό του. Ο Γιώργος ξενιτεύεται. Φεύγει στα ξένα, μακριά μας. Πηγαίνει στο Kennedy School of Government του Χάρβαρντ, όπου θα διδάξει για ένα χρόνο ως fellow (εταίρος, δηλαδή ομότιμος των τακτικών μελών του διδακτικού προσωπικού). Τώρα, τι θα διδάξει; Ο,τι και αν είναι, θα έχει την αξία του, διότι η μελέτη μιας αποτυχίας είναι εξίσου πολύτιμη και διδακτική όσο και η μελέτη μιας επιτυχίας.

Tου Στέφανου Κασιμάτη Κρατώντας την επικαιρότητα όσο πιο μακριά μπορούσα κατά το διάστημα της απουσίας μου από την Αθήνα, δεν αντελήφθην ότι στις αρχές Αυγούστου απεβίωσε μία προσωπικότητα με διόλου ευκαταφρόνητο ρόλο στη διαμόρφωση της κοινωνικής πραγματικότητας που ονομάζουμε «εποχή της Μεταπολίτευσης»: ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ Ελευθέριος Βερυβάκης εγκατέλειψε τα εγκόσμια στις 6 του μηνός.

Της Ρούλας Γεωργακοπούλου Θα το διαβάσατε, φαντάζομαι, κι αλλού. Ο Τοντ Εϊκιν, ένας Ρεπουμπλικανός, υποψήφιος γερουσιαστής στο Μιζούρι, δεινός διώκτης των αμβλώσεων και προτεζέ εκατό τοπικών παστόρων, είχε μια φαεινή ιδέα. «Το γυναικείο σώμα», λέει, «έχει την ικανότητα να προστατεύεται με φυσικό τρόπο από την εγκυμοσύνη σε περίπτωση βιασμού».

του Παναγιώτη ΜπουσμπουρέληΤο ότι ο Ασμουσεν επιβεβαιώνει τις προθέσεις για αγορές ομολόγων από την ΕΚΤ, επιβεβαιώνει ότι πολλά αλλάζουν συνολικά στο ευρωπαϊκό περιβάλλον. Ηδη πολλά αλλάζουν στις κεφαλαιαγορές, καθώς χρηματιστήρια και spreads δείχνουν ότι η πορεία αποσύνθεσης των προηγουμένων μηνών έχει αναστραφεί.

Σίγουρα, στο τελευταίο αποκαλυπτικό βιβλίο του, ο κ. Θ.Πάγκαλος λέει πολλά και σωστά πράγματα. Κατά κύριο λόγο, όμως, φέρνει στο προσκήνιο την μάστιγα της ελληνικής κλεπτοκρατίας, η οποία είναι πολύ πιθανόν να «μαφιοποιηθεί» για να αξιοποιήσει καλύτερα την κρίση του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Mέσα στη ραστώνη του καλοκαιριού, το συμβάν πέρασε σχεδόν απαρατήρητο.  Ο νικητής της Φόρμουλα 1 και «πιλότος» της Φεράρι,  Φερνάντο Αλόνσο έκανε μια δήλωση με προφανή πολιτική σημασία και διεθνή αντίκτυπο.  «Δεν ξέρω πολλά από πολιτική, αλλά είναι αλήθεια, στην Ισπανία δεν είναι πολύ καλή η κατάσταση. Όμως, ένας Ισπανός, με ένα ιταλικό αυτοκίνητο, σχεδιασμένο από έναν Έλληνα να νικά στη Γερμανία είναι πολύ καλό» υπογράμμισε ο Αλόνσο, αναφερόμενος στον Έλληνα Νικόλα Τομπάζη, ο οποίος είναι επικεφαλής σχεδιασμού της Φεράρι.

του Σπύρου ΡιζόπουλουΝα’ μαστε πάλι εδώ!  «Καλό χειμώνα» δεν θα ευχηθώ, όχι μόνο γιατί το ημερολόγιο δείχνει ακόμη Αύγουστο αλλά και διότι ουδείς νοήμων Έλληνας μπορεί να ελπίζει πραγματικά σ’ ένα καλό χειμώνα. Το πράγμα πάει από το κακό στο χειρότερο,  χωρίς να διαφαίνεται στον ορίζοντα κάποια ένδειξη πως υπάρχουν δυνάμεις και ιδέες,  για μια αληθινή αντιστροφή των πραγμάτων.

Οσοι παρακολουθούν από κοντά τις ευρωπαϊκές οικονομικές εξελίξεις νιώθουν το έλλειμμα, αντιλαμβάνονται το κενό και λογικώς εκτιμούν ότι η παρούσα κατάσταση δεν μπορεί να διατηρηθεί επί μακρόν.

του Ζώη Τσώλη Ολοι όσοι ακόμη αναρωτιούνται πώς φθάσαμε στη χρεοκοπία, ας προσέξουν ότι ακόμη και σήμερα, το 2012, το Δημόσιο συνταξιοδοτεί τις ανύπανδρες θυγατέρες των δημοσίων υπαλλήλων και των στρατιωτικών.

Οπου κι αν βρέθηκα και αυτό το καλοκαίρι, όταν ρωτούσα τους ντόπιους για τον φετινό τουρισμό όλοι μου απαντούσαν «χάλια πάμε, 40% λιγότερο κόσμο από πέρυσι την ίδια εποχή».Είναι αλήθεια ότι δεν πέρασε και λίγα η Ελλαδίτσα τους τελευταίους μήνες - τουλάχιστον σε επικοινωνιακό επίπεδο δεν προβλήθηκαν τα καλύτερα προς τα έξω. Εύχομαι ωστόσο οι προβλέψεις των ντόπιων που συνάντησα να μην επαληθευτούν και να περιοριστούν στον πεσιμισμό της άτυπης κουβέντας. Τουρίστες είδα και βλέπω κάθε μέρα και σε γενικές γραμμές διόλου δυσαρεστημένους κάθε φορά που προσπαθώ να καταλάβω γιατί επέλεξαν τη χώρα μας. Ο καθένας έχει τα δικά του επιχειρήματα. Ιδού ορισμένες απόψεις που έχουν ενδιαφέρον:

του Κώστα ΓιαννακίδηΗ θυγατέρα του Β. Πολύδωρα μάλλον δεν κινδυνεύει από το δρεπάνι που θα θερίσει σαν στάχυα τους δημοσίους υπαλλήλους. Ομοίως δεν πρέπει να ενοχλείται και ο πατέρας της από την κατακραυγή και τη λαϊκή μομφή προς το πρόσωπο του. Ο πρώτος είναι; Πιθανότατα δεν θα είναι και ο τελευταίος. Και ποιος να τον εγκαλέσει; Ο κ. Πολύδωρας μπορεί να κοιτάζει τους πολιτικούς του συνομιλητές στα μάτια. Όλους το ίδιο γάλα τους έθρεψε.

Του Brendan Greeley «Τα πανεπιστημιακά συγγράμματα περιγράφουν την οικονομική επιστήμη ως τη μελέτη της κατανομής των περιορισμένων πόρων», δήλωσε χθες ο Ben Bernanke. Πρόκειται για έναν ορισμό που μπορεί να προσφέρει απάντηση στο «τι» αλλά σίγουρα όχι στο «γιατί».

Του Άγη Βερούτη Το Ελληνικό κράτος σε παροτρύνει να είσαι Δημόσιος Υπάλληλος, και από περιουσία να έχεις μόνο μετρητά. Για όλα τα υπόλοιπα έχει αντικίνητρα. Έτσι και κληρονομήσεις δε κάποιο ακίνητο, την έβαψες. Αν θέλεις να χτίσεις; Δεν είναι τυχαία η λαϊκή παροιμία “Αν δεν φυτέψεις αμπέλι, δεν χτίσεις σπίτι και δεν παντρέψεις δεν ξέρεις από ζωή”.