ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

του Γιάννη Βαρουφάκη Και είπε σχεδόν αυτολεξί αυτά που λέγαμε ότι θα πει: Δεδομένης της πενίας του μηχανισμού στήριξης των πτωχευμένων κρατών και τραπεζών (του EFSF-ESM), και της ανικανότητάς του να καλύψει της μαύρες τρύπες της Ιταλίας και της Ισπανίας, η ΕΚΤ αναλαμβάνει τον ρόλο του τυπώματος του χρήματος που λείπει (από το EFSF-ESM). Για να το κάνει όμως, όπως και με τα δάνεια του EFSF-ESM στην χώρας μας (και τις λοιπές υπό την τρόικα χώρες), τα χρήματα αυτά θα κοπούν, και θα τεθούν στην υπηρεσία της αγοράς ομολόγων, μόνο εφόσον η Ιταλία και η Ισπανία μπουν και αυτές στον προκρούστη της τρόικα.

της Μαρίας ΣπυράκηΤα βίντεο  που ανεβαίνουν στο You Tube  δεν γυρίζονται τυχαία. Τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής όχι μόνο «επιχειρούν» καθημερινά αλλά προβάλλουν τις πράξεις τους, τις διαφημίζουν. Το κυριότερο, οι πρωταγωνιστές αυτών των επιθέσεων δεν κρύβουν τα πρόσωπα τους. Πρόκειται για επιχείρηση που γίνεται στο φως της ημέρας, έχει στόχο τους οικονομικούς μετανάστες και χρησιμοποιεί τη βία για να «…καθαρίσει ο τόπος».

Του Αλέξη ΠαπαχελάΣαν να μην έφταναν τα υπόλοιπα προβλήματα της χώρας, η κυβέρνηση θα βρεθεί σύντομα μπροστά σε ένα τεράστιο εμπόδιο. Πληροφορίες από διάφορους χώρους δείχνουν ότι μια μεγάλη πλειοψηφία υπαλλήλων, αλλά και στελεχών, του Δημοσίου έχουν απλώς κατεβάσει τα μολύβια και δεν προωθούν καμιά υπόθεση. Κάποιοι δεν σταματούν όμως εκεί. Καλυπτόμενοι πίσω από την περίπλοκη ελληνική νομοθεσία και γραφειοκρατία προσπαθούν να υπονομεύσουν οιαδήποτε δράση βαφτίζουν ως «μνημονιακή». Μπορεί, δηλαδή, να ψηφισθούν δυο, τρεις, δεκαπέντε νόμοι, αλλά ο αρμόδιος υπάλληλος αποφασίζει ότι δεν θα εφαρμοσθούν ποτέ.

του Μανώλη ΚαψήOk ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Υπερασπίζομαι με πάθος τις απόψεις μου, και ορισμένες φορές- μεσ’ στα νεύρα μου- ναι, έχω παρεκτραπεί. Το ομολογώ και κάνω την αυτοκριτική μου. Θα ήθελα, μάλιστα- αν μου δινόταν η ευκαιρία- να ζητήσω και συγνώμη από ορισμένους ανθρώπους –όπως η Χαρούλα Αλεξίου και η Δήμητρα Γαλάνη- για τους οποίους ξεπέρασα το όριο.

Ένα άρθρο του Βασίλη ΠετράκηΜύθος ή πραγματικότητα; Είναι αλήθεια ότι στο χώρο της showbiz μπορείς να έρθεις αντιμέτωπος με πολλά ερωτήματα στα οποία δεν μπορείς να δώσεις εύκολα μια σαφή απάντηση.

του Σπύρου ΡιζόπουλουΕίναι σαφές ότι ζούμε σε άγριους καιρούς. Θυμίζω τη χθεσινή επέτειο από το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης, που αποτέλεσε και την απαρχή αυτών των άγριων καιρών. Ο κόσμος έτσι όπως τον γνωρίσαμε δεν θα έχει καμία σχέση με τον κόσμο έτσι όπως θα διαμορφωθεί μέσα στις επόμενες δεκαετίες.

Του Αντώνη Καραγιαννάκη«Ξύπνα! Ξύπνα, Αντώνη! Ενα αεροπλάνο έπεσε στη Νέα Υόρκη!» Η τρομοκρατημένη φωνή της μάνας μου με ξύπνησε από τον απογευματινό ύπνο εκείνο το απόγευμα στο νησί, όπου βρισκόμουν για διακοπές.

Πριν από ένα χρόνο περίπου μια ομάδα κορυφαίων Ελλήνων επιχειρηματιών θέλησε να χρηματοδοτήσει, ιδίοις εξόδοις, μια διεθνή καμπάνια στο εξωτερικό, για να βελτιώσει την εικόνα της Ελλάδας και να μην πάνε χαμένες οι θυσίες των Ελλήνων. Το έργο ανατέθηκε σε έναν έλληνα διαφημιστή της διασποράς και είχε ως αποτέλεσμα την καμπάνια «Give Greece a Chance».

Του Μπάμπη ΠαπαδημητρίουΟ Μάριο Ντράγκι πήρε, τελικά, τις αποφάσεις του. Με μια αρνητική ψήφο, όχι οποιαδήποτε, αφού ο διοικητής της Μπούντεσμπανκ παρέμεινε αμετάπειστος στην επίσημη γερμανική άποψη. Παρά ταύτα, η απόφαση του «σούπερ Μάριο» δεν έρχεται σε αντίθεση με τις βαθύτερες γερμανικές αντιλήψεις.

Του Σταύρου ΛυγερούΟ πρωθυπουργός συνηθίζει να δηλώνει ότι ο εχθρός της Ελλάδας είναι το «λόμπι της δραχμής». Ο όρος «λόμπι» παραπέμπει ευθέως όχι σε πολιτική άποψη, αλλά σε συμφέροντα. Ποια συμφέροντα, όμως, μπορεί να εννοεί; Είναι κοινό μυστικό ότι οι Ελληνες πλούσιοι έχουν βγάλει τα κεφάλαιά τους έξω. Κάποιοι από αυτούς ονειρεύονται να τα επαναφέρουν ως υπερτιμημένο συνάλλαγμα σε σχέση με την υποτιμημένη νέα δραχμή. Τα πολλά και μεγάλα ονόματα της ελίτ του χρήματος, όμως, έχουν εξ αρχής φανατικά ταχθεί υπέρ του Μνημονίου. Επίσης, στηρίζουν την κυβέρνηση Σαμαρά, παρότι ορισμένοι δεν τον συμπαθούν προσωπικά.

του Δημήτρη ΔανίκαΠρώτος και χαμογελαστός ο σκηνοθέτης στην περιπλάνησή του «Στη Ρώμη με αγάπη». Aυτή η λιλιπούτεια, φαλακρή «πινέζα» των 77 ετών με το όνομα Γούντι Αλεν εξακολουθεί να επιδίδεται σε πρωταθλητισμό: ευφυΐας, χιούμορ, ευρηματικότητας και σαρκασμού. Κοντά σε όλα αυτά, επιμένει και παραμένει λάτρης των λαχταριστών θηλυκών.

Ένα άρθρο του Σταύρου ΘεοδωράκηΛίγες μέρες αφ ότου ανακοινώθηκε ότι τα πανεπιστήμια μας κατρακύλησαν και άλλο στην «λίστα της Σαγκάης», μια ελληνική ερευνητική ομάδα ανακοίνωσε ότι «στην πλειονότητά τους τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι ανάμεσα στα 10% καλύτερα του κόσμου». Κανείς λόγος ανησυχίας λοιπόν... Μπορεί οι 300 πρώτες θέσεις της διεθνούς λίστας να μην έχουν πλέον κανένα ελληνικό ΑΕΙ, οι συμπατριώτες μας όμως - καθηγητές πανεπιστημίων - μας διαβεβαιώνουν ότι τα ΑΕΙ μας είναι (από) τα καλύτερα του κόσμου. Ποιους να πιστέψουμε τους άφιλους σχιστομάτιδες ή τα δικά μας παιδιά; 

Ένα άρθρο του Νίκου ΚακαρίκαΜε ιδιαίτερο δυναμισμό, παλμό και μαχητικότητα πραγματοποιήθηκε στο Καλλιμάρμαρο η μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας των εργαζομένων στα Σώματα Ασφαλείας. Περίπου 5000 στελέχη της ΕΛ.ΑΣ, του Λιμενικού και του Πυροσβεστικού σώματος από όλη την Ελλάδα διεμήνυσαν προς όλες τις κατευθύνσεις πως δεν πρόκειται να δεχτούν τις σχεδιαζόμενες περικοπές στις απολαβές τους.

Ένα άρθρο της Μαργαρίτας Πουρνάρα Πριν από μερικά χρόνια, σε μια δημοσιογραφική αποστολή στη Μάλτα, ζήτησα να κάνω συνέντευξη με τον επίτροπο κινηματογράφου. Δεν είναι επικεφαλής κάποιου φεστιβάλ, αλλά ο άνθρωπος που διαπραγματεύεται την ενοικίαση ιστορικών μνημείων της Βαλέτα και τη ναύλωση στούντιο ειδικών εφέ που υπάρχουν στο νησί, με κινηματογραφικούς παραγωγούς από το εξωτερικό, κυρίως από το Χόλιγουντ. Οπως αντιλαμβάνεται κανείς τα έσοδα από αυτήν την υπόθεση, είναι εκατομμύρια δολάρια ή ευρώ για το μαλτέζικο κράτος.

Ένα άρθρο του Αθανάσιου ΕλλιΑφικνείται αύριο στην Αθήνα η τρόικα για την πλέον καθοριστική αξιολόγηση της πορείας της ελληνικής οικονομίας. Το προηγούμενο δίμηνο ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών κατέβαλαν σοβαρές προσπάθειες για τη σταδιακή ανάκτηση της αξιοπιστίας της χώρας. Ομως, όπως ο Ντομινίκ Στρος-Καν μιλούσε το 2010 για «έργα, όχι λόγια», και η Κριστίν Λαγκάρντ ζητούσε πέρυσι «εφαρμογή, εφαρμογή, εφαρμογή», τώρα τόσο η επικεφαλής του ΔΝΤ όσο και οι ηγέτες των σημαντικότερων ευρωπαϊκών χωρών και θεσμών που συνάντησε (Μπαρόζο, Γιουνκέρ, Ολάντ, Μέρκελ) ή θα συναντήσει τις προσεχείς ημέρες ο κ. Αντώνης Σαμαράς (Βαν Ρομπέι, Ντράγκι), διαμηνύουν ότι πέρα από τις υποσχέσεις και τις ενδείξεις, πρέπει να υπάρξουν τολμηρές κινήσεις και αποτελέσματα

του Κώστα Στούπα1) Το πρώτο μήνυμα σωτηρίας της Ελλάδας...   Η Ελλάδα θα αρχίσει να βγαίνει από την κρίση όταν αρχίσουν να δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας σε βιώσιμους κλάδους. Ήτοι, σε κλάδους που δεν επιβαρύνουν το δημοσιονομικό και το εμπορικό έλλειμμα της χώρας.

του Τάσου ΤέλλογλουΣχολεία που δεν έχουν ρεύμα επειδή χρωστάνε, ασφαλιστικά ταμεία που δεν έχουν περιουσία, ούτε πρόκειται να αποκτήσουνε στο εγγύς μέλλον λόγω του κουρέματος την ώρα που χρωστάνε σε γιατρούς, φάρμακα, νοσοκομεία και εφάπαξ 3 δις, ληξιπρόθεσμες οφειλές που προσεγγίζουν τα 45 δις ευρώ, έχοντας αυξηθεί από την αρχή της κρίσης 50%. Μήπως έχει δίκιο ο ΣΥΡΙΖΑ όταν μιλάει για εσωτερική πτώχευση.

Του Γιώργου Ηλ. Αράπογλου, γενικού διευθυντή της Pulse RC Η χθεσινή δημοσκόπηση, πρώτη του Σε­πτεμβρίου μετά τη «χαλάρωση» του Αυγούστου, αποτελεί «προσγείωση» όλων μας στη σκληρή πραγματικότητα. Και για αρκετούς μάλλον θα αποτελέσει μια «ανώμαλη» προσγείωση...

Προ ημερών εξηγούσαμε διά του καύσωνος την ερώτηση 12 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι διαμαρτύρονταν για μια χορηγία της εταιρείας 3Ε σε σχολεία της Θεσσαλονίκης. Γράφαμε συγκεκριμένα ότι «την ημέρα που κατατέθηκε η ερώτηση, το θερμόμετρο έδειχνε πάνω από 40 βαθμούς Κελσίου. Αυτή είναι μια εξήγηση διόλου πολιτική, αλλά είναι η πλέον κολακευτική για ένα κόμμα που κάποτε ανήκε στην ανανεωτική Αριστερά». («Της Αριστεράς και της ζέστης», «Καθημερινή» 11.8.2012.)

του Γιάννη ΠρετεντέρηΜε ενδιαφέρον πληροφορήθηκα πως εν μέσω θερινών απουσιών και μετρίου καύσωνα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανακήρυξε τον εαυτό του «μεγάλη δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς που θα κυβερνήσει».